Ξέρετε εκείνα τα ζευγάρια που δε μένουν πολύ καιρό μαζί, αλλά δεν αντέχουν και να είναι χώρια; Αυτούς που τα βρίσκουν και τα χαλάνε τρεις φορές το δεκαπενθήμερο. Μοιάζουν να μην μπορούν να ξεφύγουν ο ένας απ’ τη δίνη του άλλου και κάθε φορά επιστρέφουν πριν προλάβουν να κλείσουν την πόρτα φεύγοντας.
Δεν παίρνουν ποτέ την απόφαση να το λήξουν πραγματικά, μόνο που όποτε κάτι δεν πηγαίνει καλά, η λέξη «τέλος» φτάνει με γοργούς ρυθμούς στα χείλη τους. Αλλά το ίδιο γρήγορα πέφτουν και πάλι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Η παραμικρή διαφωνία, το πιο χαζό τους καβγαδάκι οδηγεί σε χωρισμό. Όμως ο χωρισμός τους δεν έχει ποτέ μεγάλη διάρκεια. Μετά από λίγες μέρες, ενίοτε και λίγες μόνο ώρες, το ζευγαράκι είναι ξανά ενωμένο. Μέχρι την επόμενη φορά.
Το αστείο είναι πως κάθε που χωρίζουν, ορκίζονται πως τελείωσε και δε θα υπάρξει επανασύνδεση. Διαβεβαιώνουν τους φίλους τους ότι δε θα ξαναγυρίσουν και πως αυτή η φορά ήταν η τελευταία. Δείχνουν να το πιστεύουν στ’ αλήθεια, όμως οι φίλοι τους πλέον έχουν μάθει πώς πάει το πράγμα. Αυτά τα ίδια λόγια τα έχουν ακούσει τόσες φορές, όσες ήρθε η ρήξη στη σχέση, οπότε είναι σαν ν’ ακούν τραγούδι στο repeat: ξέρουν πολύ καλά ποιος θα είναι ο επόμενος στίχος.
Κάπως έτσι ξεκινάει και το πείραγμα, ώσπου με τον καιρό φτάνει να γίνει δούλεμα, γιατί κανείς δεν τους παίρνει πια στα σοβαρά. Και πώς να τους πάρει, αφού έχουν καταντήσει γραφικοί. Θα πουν ότι χώρισαν και θ’ αρχίσουν τις βαρύγδουπες δηλώσεις και μέχρι να περάσει η εβδομάδα θα είναι ξανά μαζί.
Ο καθένας όπως τη βρίσκει κι αν γι’ αυτούς λειτουργεί, έχει καλώς. Όμως ο περίγυρός τους μετά από ένα σημείο-εκεί γύρω στη δέκατη φορά, παύει ν’ ασχολείται. Έχει χάσει το ενδιαφέρον και δε δίνει βάση στα λεγόμενά τους.
Η αλήθεια είναι πως η επαναληπτικότητα κουράζει. Καθώς κι οι ίδιοι δε θέλουν να καταντήσουν ανέκδοτο στις παρέες τους και κανείς δεν απολαμβάνει να γίνεται περίγελος, κάποια στιγμή αποφασίζουν να μην ανακοινώσουν πως είναι και πάλι μαζί.
Τα βρίσκουν, αλλά το συζητάνε και βλέπουν πως η σχέση τους μοιάζει ελαττωματική. Αντιλαμβάνονται πως από κάπου μπάζει, χωρίς όμως να μπορούν να διακρίνουν τη ρωγμή. Αυτό που εύκολα μπορούν να κάνουν είναι να κρατήσουν την επανασύνδεσή τους κρυφή. Δηλαδή αυτή τη φορά δε βγάζουν βούκινο ότι τα βρήκανε, αλλά το κρατούν μυστικό και συνεχίζουν τη σχέση τους στα κρυφά. Μάλλον έχουν κουραστεί κι οι ίδιοι να επαναλαμβάνονται και να λένε τα ίδια και τα ίδια σε φίλους και γνωστούς. Έτσι κρατάνε και μια πισινή, σε περίπτωση που το διαλύσουν ξανά.
Βαρέθηκαν να έχουν να εξηγήσουν γι’ ακόμη μια φορά τι και πώς και γιατί χώρισαν και πώς έγινε κι είναι πάλι μαζί. Ίσως αυτό τους βοηθήσει ν’ αλλάξουν ό,τι δε λειτουργούσε ως τώρα, μόνοι τους, με ηρεμία και καθαρή ματιά, αφού κανείς άλλος δε θα γνωρίζει πως σμίξανε και πάλι. Άλλωστε το κρυφό έχει πάντα τη γλύκα του. Θα συναντιούνται στα σκοτεινά και θα στέλνουν μηνύματα στα μουλωχτά, λες και κάνουν κάτι παράνομο κι αυτό θ’ ανεβάσει την αδρεναλίνη και θα δώσει στη σχέση νέες διαστάσεις. Θα θυμίζουν παράνομο ζευγαράκι που τρέμει μήπως το ανακαλύψουν.
Παίζει όμως να πάρουν τους εαυτούς τους περισσότερο στα σοβαρά και ν’ αντιμετωπίσουν την κατάσταση πιο ώριμα. Για να έχουν την ανάγκη να κρύψουν κάτι, σημαίνει πως μπορεί ακόμη και να ντρέπονται γι’ αυτό.
Αυτή τη φορά θα κρατήσουν τη σχέση τους για εκείνους. Αν στεριώσει, όλα καλά. Αν όχι, ξέρουν καλά το παιχνιδάκι τους. Την επόμενη φορά θα ξαναπροσπαθήσουν.
Ώσπου ν’ αποφασίσουν αν θέλουν να είναι μαζί ή όχι, θα έχουν χάσει το μέτρημα των επανασυνδέσεων, κρυφών ή φανερών.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη