Ας πάρουμε την ευθύνη που δίνουμε

Στα θρησκευτικά δρώμενα η εξομολόγηση σημαίνει, ομολογώ τις αμαρτίες μου προς άφεση. Στα κοινωνικά, εμπιστεύομαι επί προσωπικού κάτι που είναι κρυφό, όπως για παράδειγμα ένα συναίσθημα. Όχι, δε θ’ αναφερθούμε στην εξομολόγηση προς τον ιερέα της εκκλησίας, ούτε για εκείνη στον έρωτα της ζωής μας. Υπάρχει κι άλλου είδους εξομολόγηση, που ίσως να είναι και πιο σημαντική.

Διαμαρτυρόμαστε συνεχώς για τον πόνο και την τεράστια αδικία που έχουμε υποστεί. Έρχεται η νέα μέρα και μας βρίσκει να σκεφτόμαστε το πόσο πολύ μας πλήγωσαν και μένουμε πεισματικά θυμωμένοι με ανθρώπους και καταστάσεις. Ασταμάτητες εξιστορήσεις που αναζητούν τη συμπόνια των άλλων. Αυτό φίλοι μου φλερτάρει επικίνδυνα με τον εγωισμό.

Εμείς δεν έχουμε αδικήσει; Δεν πληγώσαμε ποτέ κανέναν; Πιστεύετε πως κανείς δεν έμεινε ξάγρυπνος κλαίγοντας εξαιτίας μας; Ας μην είμαστε εγωιστές. Όλοι έχουμε υπάρξει σκληροί τιμωροί που μεταμορφωθήκαμε από θύματα σε θύτες.

Κατάλαβα πόσο με βαραίνει όλο αυτό, όταν συνάντησα τυχαία στο δρόμο μια παλιά-σύντομη σχέση μου. Ομολογώ πως δε θυμόμουν και πολλά. Εκείνη, όμως, μάλλον ναι. Τα μάτια της, μου έδειξαν έντονα τη δυσαρέσκειά τους όταν έπεσαν πάνω μου. Γιατί τόση απέχθεια με ένα και μόνο βλέμμα; Λίγο αργότερα κατάλαβα το γιατί, όταν θυμήθηκα τελικά πόσο αγενής υπήρξα. Το χειρότερο απ’ όλα; Το είχα διαγράψει απ’ τη μνήμη μου. Λες κι όλα όσα κάνουμε εμείς στους άλλους, ο σκληρός δίσκος τα εξαφανίζει αυτόματα. Ενώ όσα μας κάνουν οι άλλοι, μας τα μοστράρει στην επιφάνεια εργασίας.

Ας κάνουμε, λοιπόν, την απογραφή των πράξεών μας κι ας αντιμετωπίσουμε με θάρρος το αποτέλεσμα. Είναι λυπηρό όταν συνειδητοποιείς πως όσο εσύ κατηγορούσες κάποιον άλλον, ήσουν ο ίδιος κατηγορούμενος. Αν αυτή η φράση δε σου λέει τίποτα, τότε παραμένεις ακόμα εραστής του εγωισμού σου. Αν σε έβαλε έστω και λίγο σε σκέψεις, τότε έχεις μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Άσε στην άκρη για λίγο τον πόνο που σου προκάλεσαν και ψάξε να βρεις τον πόνο που προκάλεσες εσύ.

Σε πόσους ανθρώπους έκλεισες την πόρτα χωρίς λόγο; Πόσες φορές έβαλες στην αναμονή κάποιον που ανέπνεε μόνο για ένα μήνυμά σου; Και πόσες άλλες φέρθηκες δειλά, προκαλώντας τον έρωτα κάποιου που τελικά δε σε ενδιέφερε; Όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει από αυτή τη φάση. Η πιο κλισέ ατάκα μας: «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δε θέλεις να κάνουν σ’ εσένα». Σοφό, αλλά κι υποκριτικό να κάνεις κριτική χωρίς αυτοκριτική.

Ψάχνοντας λίγο καλύτερα μέσα μου, βρήκα λίγο θάρρος που είχα κρυμμένο. Αυτό το λίγο αρκεί για να υποτάξω τον εαυτό μου σήμερα να απολογηθεί για συμπεριφορές του χθες. Πρέπει να ξεχρεώσω μια συγνώμη. Σ’ εκείνους τους ανθρώπους που μου έδειξαν το ενδιαφέρον και τα συναισθήματά τους κι εγώ τους άνοιξα με απάθεια την πόρτα της εξόδου. Σε όσους θέλησαν να με γνωρίσουν κι εγώ ηθελημένα δεν τους έδωσα μια ευκαιρία. Στο σύντροφο που με αγάπησε πραγματικά, δίνοντάς μου πολλά κι εγώ του αρνήθηκα ό,τι όμορφο είχε φτιάξει, για μια στιγμή ηδονής. Όταν ξεκίνησα να σας λέω τη σκέψη μου, δε φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο δύσκολη η αυτοκριτική, αλλά συνεχίζω.

Δεν έχουμε πληγώσει, όμως, μόνο σχέσεις και υποψήφιους εραστές. Ποιος δεν έχει παραμελήσει την παρέα του για ένα διάστημα λόγω κάποιας σχέσης; Κι όταν αυτή η σχέση τελείωσε, επέστρεψες στη σίγουρη αγκαλιά των κολλητών, που όσο κι αν απομακρυνθήκατε σε παρηγόρησαν για τον χωρισμό σου και σου έλεγαν πως όλα θα πάνε καλά. Ή εκείνη τη φορά που παρεξηγήθηκες με τον φίλο σου και δεν έκανες πίσω, με αποτέλεσμα τελικά να παγώσει η φιλία σας. Ποιος από μας δεν πίκρανε τους γονείς ή τ’ αδέρφια του κάνοντας μια λάθος επιλογή ή λέγοντάς τους βαριές κουβέντες που δεν μπορούσαν να σηκώσουν;

Όλοι αυτοί, δεν έλαβαν ποτέ τη συγνώμη που ίσως περίμεναν. Σας παροτρύνω, λοιπόν, να πάτε στον κισσέ της μετάνοιας και να ξεχρεώσετε εκείνες τις συγνώμες που οφείλετε. Η συγνώμη για κάποιον που πλήγωσες είναι βάλσαμο, για εσένα όμως είναι εξιλέωση.

Όπως, λοιπόν, βρήκες κάποτε τα κότσια να εξομολογηθείς τον έρωτά σου κόντρα στις πιθανότητες και με κίνδυνο να χάσεις, βρες τα κότσια να εξομολογηθείς και το πόσο άδικος ή ασυνείδητος ήσουν. Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα, η παραδοχή του λάθους εκτιμάται λίγο περισσότερο από την έκφραση του έρωτα.

Έλα, μην το σκέφτεσαι άλλο. Σήκω πάνω και ξεκίνα να μιλάς γι’ αυτά που έκανες και όχι γι αυτά που σου έκαναν. Και μη φοβάσαι το ρίσκο. Το μόνο που έχεις να χάσεις κερδίζοντας, είναι ο εγωισμός σου…