Με πάθος έζησαν τον έρωτα, με το ίδιο πάθος τον αποφεύγουν

Αν υπήρχε ένα βιβλίο που θα μιλούσε για τα πρόσωπα και τους ήρωες που εξύψωσαν τον έρωτα, τότε κάπου μέσα σε αυτό, θα υπήρχαν και κάποιες  σελίδες που θα μιλούσαν για τους πραγματικούς ήρωες. Λένε πως το δύσκολο στον έρωτα δεν είναι απλά να τον βρεις, αλλά να καταφέρεις να ζήσεις μαζί του. Σε μια από αυτές τις κιτρινισμένες από τον χρόνο σελίδες, θα μπορούσες να δεις πως το δυσκολότερο είναι να ζήσεις χωρίς αυτόν.

Κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να ζήσουν με την ελευθερία της απουσίας του, με αποτέλεσμα να επωμίζονται κάθε συνέπεια αυτής. Ο ρεαλισμός στις ερωτικές σχέσεις δηλώνει δέσμευση συναισθημάτων, χώρου και χρόνου. Τα ελεύθερα πνεύματα αδυνατούν να ακολουθήσουν αυτές τις γραμμές. Έχουν μάθει να περιπλανιούνται και να πατούν στα όρια.

Δύσκολα θα πιαστούν στα δίχτυα του, σαν τον άνεμο που την μία εμφανίζεται και την άλλη σκορπάει μακριά. Άνθρωποι που αποφεύγουν επιλεκτικά τον έρωτα και ζουν με την «κατάρα» του. Φαίνεται δύσκολο να ζεις χωρίς συντροφικότητα, ειδικά αν αυτό είναι δική σου επιλογή. Σκληρή επιλογή, αλλά γενναία. Αιτία αυτής της επιλογής μπορεί να είναι ο ίδιος ο έρωτας. Μια πληγή που έχει αφήσει το ξεραμένο σημάδι της ή ένα χαστούκι που σου έχει δώσει ένα μεγάλο μάθημα.

Η παρουσία ενός συντρόφου και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις μέσα σε μια σχέση, είναι ξεχασμένες πληροφορίες για αυτούς. Η δέσμευση, μοιάζει με μια επικίνδυνη αλλεργία που απειλεί το μέσα τους, γι’ αυτό και δε δεσμεύονται ούτε για χάρη της αγάπης. Για να γεννηθεί ο έρωτας, χρειάζεται το συναίσθημα του ενθουσιασμού. Κάτι που εκείνοι από επιλογή τους έχουν χάσει. Δεν ενθουσιάζονται εύκολα και δεν θα ερωτευτούν όπως οι άλλοι. Τελικά έχουν επιλέξει την ελευθερία ή τα δεσμά;

Όταν το συναίσθημα τους χτυπήσει την πόρτα, θα ταραχτούν. Όταν η επικοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο γίνει πιο συχνή κατ’ επανάληψη, θα νιώσουν πίεση. Ενώ, όταν δουν τον έρωτα να πλησιάζει πολύ κοντά, μαζεύουν τα πράγματα τους και φεύγουν μακριά.

Οι περισσότεροι από μας θα τους κατακρίνουν. Όλοι άλλωστε έχουμε γνωρίσει έναν «έρωτα» που όσο γρήγορα δήλωσε την παρουσία του, άλλο τόσο αιφνίδια εξαφανίστηκε. Προκαλούν τον έρωτά σου και στη συνέχεια παίρνουν πίσω αυτήν τη μικρή ελπίδα που σου έδωσαν. Ίσως, όμως, να μην είναι ακριβώς έτσι.

Κάποιες ψυχές είναι τόσο απελευθερωμένες, που είναι γραφτό τους να παλεύουν με την ίδια την ύπαρξή τους. Έτσι ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι και δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Παλεύουν καθημερινά με τον ίδιο τους τον εαυτό, ο οποίος τη μία τους τάζει ανεξαρτησία από τον έρωτα και την άλλη τους υπενθυμίζει τη θλίψη της απουσίας του κάποιες μοναχικές νύχτες. Όχι, δεν είναι αναίσθητοι. Ίσως έχουν περισσότερο ανάγκη τη συντροφικότητα από εσένα. Ίσως σέβονται και εκτιμούν πιο πολύ τα συναισθήματα που «διάλεξαν» να απαρνηθούν. Να θέλουν να νιώσουν τον απόλυτο και τρελό έρωτα, μα δεν μπορούν. Δεν μπορούν να σκεφτούν έναν άνθρωπο να ξυπνά στο ίδιο κρεβάτι μαζί τους. Κάποιον να νοιάζεται γι’ αυτούς πιο πολύ από τους ίδιους. Είναι αφόρητο και πιεστικό για το πνεύμα τους.

Υπήρξαν στιγμές που αποφάσισαν να αποταχθούν από όλο αυτό. Έδωσαν την ευκαιρία στον έρωτα να έρθει και να κάνει το θαύμα που διακαώς ζητούσε η καρδιά τους. Πριν καλά-καλά αρχίσει όμως, το είχαν κιόλας τελειώσει. Σκληρό, αλλά τίμιο. Τόσο γι’ αυτούς, όσο και για εκείνους που τους ερωτεύτηκαν. Είναι απόμακροι και αυτό δηλώνει την προστασία που δείχνουν για όσους τους πλησιάσουν. Η μοναχικότητα δε σημαίνει πάντα θλίψη και πόνο, μα και ενσυναίσθηση και αυτογνωσία. Γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους πως δεν μπορούν να δεσμευτούν όσο και να θέλουν ενδόμυχα. Θα αποφύγουν κάθε πιθανή προσπάθεια, λοιπόν, για να προστατέψουν εσένα από την απόρριψη και εκείνους από την πιεστική διαδικασία που νιώθουν κάθε φορά.

Κάποτε ίσως τους έμοιαζες κι εσύ λίγο ή να τους μοιάσεις στο μέλλον. Μέχρι αυτό να συμβεί και αν συμβεί, πρέπει να σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους. Να ανοίξουμε το βιβλίο στο δικό τους κεφάλαιο και να μπούμε για λίγο στη θέση τους. Είναι οι αφανείς ήρωες του έρωτα που είτε από επιλογή, είτε από φόβο, ζουν με την μεγαλύτερη ανθρώπινη έλλειψη. Μην πλησιάσεις πολύ κοντά γιατί θα «σπάσεις». Μην τους πιέσεις πολύ γιατί θα «σπάσουν» εκείνοι. Εύθραυστοι με κάθε τρόπο.

Τα ελεύθερα πνεύματα έχουν στο γραφτό τους να ζουν με την αίσθηση της ελευθερίας από τη δέσμευση, αν και μερικές φορές αυτό τους κάνει πιο δεσμευμένους απ’ όσο οι ίδιοι πίστευαν. Όπως και να’ χει, θα συνεχίσουν να περιπλανιούνται με το βάρος της επιλογής τους, έχοντας πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως μπορούν να ζήσουν την πραγματική ελευθερία.