Δεν υπάρχουν στην ζωή στιγμές κατάλληλες. Δεν υπάρχει αυτό που λένε σωστό timing και φως ν’ αναβοσβήνει πράσινο όταν πραγματικά γουστάρεις έναν άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν κώδικες και εγχειρίδια που να καθορίζουν τον σωστό χρόνο για να μιλήσεις με τέτοιο τρόπο στον άνθρωπο σου, ο χρόνος είναι έννοια που δεν μπορεί να εξηγηθεί, πάρα μόνο από κάποιους τυπάκους που ψάχνουν μια αιτία στα πάντα, που νομίζουν ότι ο τρόπος σου να εκφράσεις στον άλλον τη λαχτάρα σου είναι μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις με βάση τη σωστή στιγμή.
Δεν αληθεύει αυτό μπροστά στον έρωτα, μην τους ακούς. Μη δίνεις σημασία, δεν αντιδρά έτσι ο σωστός καψούρης. Παρά μόνο πρόσεξε. Πρόσεξε μη γίνεις κι εσύ σαν αυτούς τους δηθενέδες που ψάχνουν τα ιδανικά και χάνουν την ουσία σ’ αυτήν τη μοναδική έννοια της λέξης «γουστάρω». Έχε το νου σου να μη χάσεις το προτέρημα αυτό, της παράνοιας του ερωτευμένου μέσα στις πλαστικοποιήσεις και τις λογικοποιήσεις των καταλλήλων στιγμών.
Καμιά λογική, καμία τάξη πραγμάτων και κανένας θεός του έρωτα δεν πρόκειται να σου υποδείξει πότε έχει έρθει η ώρα να πεις σε κάποιον πως πραγματικά τον γουστάρεις. Καμία συγκυρία αστεριών και καμιά απόκρυφη πλευρά της κοσμογονίας δεν εμπεριέχει τέτοιου είδους γραμμές κατευθυντήριες που να προτάσσουν στο μυαλό ενός ερωτευμένου οδηγίες, για να μπορέσει να μιλήσει στον ανθρώπο που λαχταρά.
Δεν πρόκειται για παιχνίδι στρατηγικής η λαχταρά να ζήσεις τον άλλο, να αγαπήσεις τον άλλο, να βρεθείς κοντά του και αυτός σε εσένα και δε ζητά σχέδια και τακτικές. Μόνο ρίσκο και επιθυμία χρειάζεται για να σταθείς μπροστά του και να του εκμυστηρευτείς αυτά που νιώθεις.
Να του αναλύσεις τα αισθήματά σου, αυτά της αγάπης και της δίψας για τον έρωτά του, αλλά ακόμα και αυτά της ακόρεστης ηδονής και της έντονης εκείνης επιθυμίας να μυρίσεις το άρωμά του και να γευτείς τη σάρκα του, να δοκιμάσεις την ανάσα του και να δαγκώσεις τα χείλη του. Να χαθείς μέσα στα μάτια του και αυτός στα δικά σου.
Να του εξηγήσεις όλα τα όνειρα εκείνα που κάνεις στο μυαλό σου για εσάς και την αντίδρασή σου σ’ ένα του κοίταγμα, πως ένα του χαμόγελο σε κάνει κι εσένα να γελάς μέσα από την καρδιά σου και πως μέσα από όλα αυτά θέλεις να του δείξεις και να του εκφράσεις, με όποιον δυνατό τρόπο προτάσσει η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους, την ακόρεστη, τη μοναδική, την ανιδιοτελή, την άνευ ορίων, την πρωτόγονη, την καθηλωτική, την ίσως κάποιες φορές πρόστυχη και πέρα από τις ομαλές νόρμες, την ιδιαίτερη λαχτάρα σου για καθετί δικό του.
Μόνο έτσι θα καταφέρεις αυτό που αποζητάς, με ρίσκο και δυναμισμό, χωρίς κατάλληλες στιγμές και καταστάσεις που ευνοούν. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, γίνε δυναμικός και όρμα στο άγνωστο.
Το θάρρος δικέ μου δεν αδίκησε ποτέ κανέναν, παρά μόνο φρόντισε ακόμα και ο ηττημένος να πέσει με αξιοπρέπεια.
Επιμέλεια Κειμένου Θεοδόσιου Ραβανού: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
