Είναι κακό απ' το σεξ να γεννάς τον έρωτα;

Ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχουν παραμύθια. Τουλάχιστον τώρα, την εποχή αυτή, τη στιγμή αυτή που ζούμε εμείς. Δεν υπάρχει αυτό το ιδανικό, το όμορφο, το αθώο, αυτό της ανιδιοτέλειας και του ρομαντισμού. Ο βάτραχος κι η πριγκίπισσα δεν υπάρχουν πραγματικά και ας συνηθίζουμε εμείς να φτιάχνουμε εικόνες με το μυαλό μας.

Αν στην εποχή μας ζούσαν οι αδερφοί Γκριμ, θα γράφονταν παραμύθια για τον πρίγκιπα της βότκας και την πριγκίπισσα που έψαχνε τον έρωτα, ενώ την κυνηγούσαν οι δαίμονες του one night stand. Δεν κάνω κριτική, απλώς κάνω μια εξακρίβωση. Καλό είναι να απελευθερωθούμε από τα κλισέ των παιδικών μας χρόνων και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα στον έρωτα. Να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δεχτούμε πως όντως από ένα σεξ ίσως γεννιούνται και έρωτες.

Πάνε οι εποχές που το δεύτερο έφερνε το πρώτο. Που το δεύτερο ήταν κανόνας απαράβατος για να γίνει πράξη το πρώτο. Δεν είναι κατακριτέα η κατάσταση αυτή πλέον. Μη σου πω, πως το αντίθετο κατακρίνεται. Γνωρίζω πως ο έρωτας είναι συναίσθημα αγνό, άσπρο στο χρώμα και ελαφρύ σαν πεταλούδα, πως δε χωράνε βιαιότητες και ωμότητες. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί θα μας κοιτούσαν υπεροπτικά, με φθόνο και μίσος ίσως. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είναι εναλλακτικοί. Γιατί ίσως είναι προσκολλημένοι σ’ ένα είδος ρατσισμού. Γιατί τους φαίνεται αδιανόητο από ένα άχρωμο και ωμό σεξ να βγούνε στον αέρα συναισθήματα.

Γιατί όσο ιδανικοί κι αν φαντάζουν, δεν παύουν να κάνουν αναχρονισμούς και να εμπλέκουν στο μυαλό τους εποχές αθωότητας με ακραίου εγωκεντρισμού. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως όσο ωμό και αν φαντάζει ένα φθηνό κομμάτι ανέραστου σεξ, πάντα κρύβει μέσα του λίγο συναίσθημα. Δεν γίνεται κανένας να παραδοθεί σε οποίου είδους οργασμό, χωρίς να ξυπνήσει λίγο το συναίσθημά του.

Ακόμα και η ίδια η ηδονή, στη σύστασή της, είναι αίσθημα. Κρύβει το αποτέλεσμα της λαχταράς της ίδιας για τον απέναντι, αυτόν που εσύ διάλεξες, αυτόν που το μυαλό σου διάλεξε και η καύλα σου ενέδωσε. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως το καλό σεξ είναι ικανό να γεννήσει τον έρωτα. Πως αυτή η πράξη η ωμή με το κρυφό υπόβαθρο είναι ικανό να δημιουργήσει τέτοιον πόθο και τέτοια έλξη, ικανή να γκρεμίσει και κάστρα.

Είναι ικανή να γεννήσει έρωτες μεγάλους και αγνούς, ισάξιους με τους ιδανικούς σαιξπηρικούς. Είναι ικανή να φτιάξει μιαν αγνότητα μέσα από το βούρκο της ακολασίας αυτής του ωμού έρωτα. Γιατί ο έρωτας γεννιέται, δεν υπάρχει απλά στον αέρα σαν ύλη, σαν άλλο υλικό ενός περιοδικού πίνακα. Γεννιέται μέσα από διάφορα μικρά ή άλλοτε μεγάλα βήματα. Βήματα που πολλές φορές ξεπερνάνε τα όρια της αγνότητας και κολυμπάνε σε περιοχές που φημίζονται για την πρόστυχη υπόστασή τους.

Έχουμε φτάσει πια σε εποχές που η προστυχιά είναι τρόπος ζωής και παράδειγμα προς μίμηση. Ας αφήσουμε πίσω οποιαδήποτε είδους αναχρονισμούς και ας αφήσουμε τα ιδανικά για αυτούς που κολλάνε στα στερεότυπα. Ας απελευθερωθούμε και ας μη χαντακώσουμε έρωτες που γεννά το σεξ. Μην ξεχνάς, δικέ μου, από αυτό το ίδιο γεννήθηκες κι εσύ κι εγώ κι όλοι μας.