Έχεις δίκιο που φοβάσαι

Όχι! Δεν έχεις άδικο που αντιδράς έστω και λίγο. Δε λες πράγματα παράλογα, ούτε οι φόβοι σου είναι αβάσιμοι. Δε θέλω να φοβάσαι ότι χαλάς την εικόνα σου σε εμένα, ούτε πως με κάνεις να σε βλέπω αλλιώς. Ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω. Δεν κάνω κουμάντο στο πάθος μου για σένα. Ποιος είμαι εγώ άλλωστε να κάνω κουμάντο σε κάτι που εσύ γέννησες μέσα μου; Σε κάτι που έδωσες εσύ σε εμένα και εγώ απλά το κράτησα. Απλά προστάτεψα και αγάπησα.

Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να αγαπώ εγώ τις καλημερές σου, το χαμόγελο σου, τις τελείες ατέλειές σου, την ανάσα σου και τον αναστεναγμό σου, το πρώτο σου το γεια και το πρώτο σου το μήνυμα. Ξέρω ότι το είναι μου σου έπεσε λίγο πιο βαρύ από όσο περίμενες, πως ο κυνισμός μου αυτός που βγαίνει προς τα έξω έκρυβε πολλά από κάτω και πως δεν περίμενες πότε να σου πω αυτά που τώρα ξεστομίζω, έστω και από εδώ, από τα γράμματά μου.

Δεν είμαι ψεύτης ούτε προσποιούμαι, απλά μαζί σου προσπαθώ να είμαι πάντοτε αληθινός. Πάντοτε εγώ όπως μόνο εγώ με ξέρω και κανείς άλλος. Αλήθεια θέλω να πιστέψεις πως δεν παίζω μαζί σου. Ποτέ δεν είχα την διάθεση να μεταχειριστώ έτσι ένα πλάσμα που έφερνε χαμόγελο στα χείλη μου, μόνο και μόνο που υπήρχε. Σε μια σάρκα που έκανε τη δικιά μου να καίει. Σε ένα μυαλό που έκανε το δικό μου κομμάτια. Όμορφα, γλυκά κομμάτια.

Έχεις δίκιο, μάτια μου, που με φοβάσαι. Που τρέμεις το απέραντό μου στην αγάπη και την ασχετοσύνη μου στον έρωτα. Έχεις δίκιο που πνίγεσαι από την υπερβολική μου προσοχή και τη δίψα μου να σου μιλώ και να σε ακούω συνεχώς. Απλά συγχώρεσέ με. Ο άνθρωπος, όταν είναι ερωτευμένος, κάνει μαλακίες πολλές.  Κι εγώ είμαι πολύ και για πρώτη φορά. Είναι πολύ βαρύ αυτό για να σου το ζητήσω να το σηκώσεις εσύ. Ποτέ δε θα ήθελα να στεναχωρήσω έναν άνθρωπο που αγαπώ, έστω και έτσι.

Θέλω να με σκέφτεσαι και να χαμογελάς όπως κάνω εγώ. Εύχομαι να μιλάς σε άλλους για μένα και να νιώθεις περήφανα όπως εγώ. Να μη σου στέλνω καληνύχτα και να μην μπορείς να κοιμηθείς, όπως κάνω εγώ. Να μη σου μιλώ και να μη θες κανενός τα λόγια, όπως κάνω εγώ. Να μην σε αγαπάω εγώ και να μη δεχτείς καμιάν αγάπη, όπως κάνω και εγώ. Εύχομαι έστω και μια φορά να έβλεπες μέσα από εμένα τι σημαίνεις εσύ για μένα. Να καταλάβαινες κάθε μου συναίσθημα σε κάθε σου αντίδραση. Πως μου κόβεται η ανάσα όταν πάω να σου μιλήσω και πως η καρδιά μου κόλλα όταν σε βλέπει να έρχεσαι. Ίσως τότε καταλάβαινες τι είναι για μένα πάθος, τι είσαι για μένα εσύ.

Δεν ξέρω αν όντως πρέπει να τα διαβάσεις αυτά ή αν θέλω να τα διαβάσεις.  Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως έπρεπε να τα πω. Εύχομαι κάποια στιγμή να με αφήσεις να σε φιλήσω για να μπορέσω ξανά να γευτώ τη ζωή μου.