Yolo (you only live once)
Αυτή λοιπόν είναι η φράση που αντιπροσωπεύει την κοινωνία μας και κυρίως τους νέους στην εποχή μας .
Ζεις μια φορά λοιπόν, ζήσε στο έπακρο.
Όλοι χρησιμοποιούν το μότο αυτό στα λόγια, στην πράξη όμως είναι που έρχονται τα δύσκολα. Όλοι κομπλάρουν ή όπως λένε και οι διαδικτυακοί φίλοι μας, λαγκάρουν να το πραγματοποιήσουν.
Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι, άραγε, που το κατάφεραν αυτό;
Αν και σου φαντάζει τρελό, υπάρχουν, και είναι αυτοί που δοκιμάζουν όποια εμπειρία βρεθεί στο διάβα τους, εκείνοι που δεν φοβήθηκαν να δοκιμάσουν το διαφορετικό στο κρεβάτι τους και να εξερευνήσουν από την αρχή την ολότητά τους, την ίδια τους τη σύσταση.
Άνθρωποι τολμηροί και φοβισμένοι ταυτόχρονα. Τολμηροί και παρεξηγημένοι. Άτομα που γελάν συνέχεια δυνατά για να κρύψουν την συνεχόμενη ντροπή και αμηχανία που τους έχει κατακλείσει την ζωή. Όντα που ζουν κυριολεκτικά στο ενδιάμεσο των πραγμάτων και παίζουν και για τα δυο στρατόπεδα.
Που είχαν την τύχη ή και την ατυχία για κάποιους άλλους να δουν, να ερωτευτούν και να γευτούν το ανθρώπινο είδος και από τις δυο του πλευρές. Από αυτήν της Εύας αλλά και από αυτήν του Αδάμ.
Δεν τους ένοιαξε όμως, δεν ασχολήθηκαν καν με αυτό που εσύ αποκαλείς πρόβλημα.
Γιατί όποιον bisexual ρωτήσεις, θα σου πει (μάλλον θα σου εκμυστηρευτεί) ότι την στιγμή που δοκίμαζε τον αμφισεξουαλικής μορφής έρωτα δεν σκεφτόταν, δεν μπορούσε να αντιδράσει. Τον είχε συνεπάρει η ένταση της στιγμής, το πάθος για το μη πρέπον, για αυτό που αποκλίνει αλλά συνάμα οδηγεί την αδρεναλίνη στο ζενίθ.
Θα σου μιλήσει για το καρδιοχτύπι και για τις αμφιβολίες της στιγμής. Για την αίσθηση ανατριχίλας σε κάθε εκατοστό του κορμιού του, την στιγμή που τον άγγιξε για πρώτη φορά, για τις χιλιάδες σκέψεις που ροκάνιζαν τον εγκέφαλο του καθώς και για την ντροπή που αισθανόταν για το κέρατο που έριχνε στον δικό του άνθρωπο.
Το νέο, το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο μαγνητίζει και σου θυμίζει τους πιο κρυφούς σου πόθους. Αυτά που ούτε καν εσύ ο ίδιος ήξερες ότι η ψυχή σου λαχταρά.
Αυτή ακριβώς είναι η αποτύπωση της στιγμής, της στιγμής που όλα αλλάζουν. Τότε που αφήνεσαι στον έρωτα, τον τόσο παράξενο και περίεργο, αλλά ταυτόχρονα πέρα για πέρα εξαρτητικό.
Προτού κρίνεις κάτσε και αναλογίσου την δυσκολία της κατάστασης. Σκέψου ποσό δύσκολο είναι για τα άτομα αυτά να ζουν στο χείλος του γκρεμού. Να διχάζουν το ενδιαφέρον τους ανάμεσα σε δυο φύσεις. Να μην μπορούν να αποφασίσουν που θα κατασταλάξουν και που πρέπει να δοθούν ολοκληρωτικά.
Το σεξ γι’αυτούς φαντάζει εξίσωση με δυο πιθανές λύσεις. Το ίδιο ισόβαρες και αποτελεσματικές. Στέκονται όμως επάξια στα πόδια τους και προχωράνε.
Μπορεί το θέμα αυτό να είναι ταμπού και να τρίξει τον εγωισμό κάποιων, αλλά ας παραδεχτούμε τουλάχιστον ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. Ευτυχισμένοι γιατί βρέθηκαν ένα βήμα πιο κοντά στις βαθύτερες ανάγκες τους.
Ζήσε λοιπόν ελευθέρα και κοίταξε τον εαυτό σου μια φορά και όχι τους άλλους. Κάνε κι εσύ τα απωθημένα σου πραγματικότητα. Δεν σου λέω να κοιμηθείς με τον καλύτερό σου φίλο. Όχι!
Σου λέω να αποδεσμευτείς απ’τα κλισέ που σε θέλουν τύπο και υπογραμμό. Η καύλα της απελευθέρωσης είναι αλλιώτικη απ’τις άλλες.
Βγάλε τα γούστα σου και μην κοιτάξεις πίσω, νιώσε και κάνε πράξη αυτό που ο ίδιος φοβάσαι να πεις.
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
