Θα 'θελα να είσαι δική μου για πάντα

Θα ‘θελα…

Τι ωραία έκφραση να κρύψει κάνεις το θέλω, τι όμορφη έκφραση να κρύψει κάνεις τη δύναμη αυτή που κραυγάζει η λέξη αυτή. Μια λαχτάρα, μια δίψα κι ένα παράπονο. Θα ‘θελα λοιπόν να είσαι όσο πιο καλά γίνεται. Να ξυπνάς κάθε πρωί και να χαμογελάς, να σουφρώνεις πρώτα τα χείλη, γιατί δε θες να σηκωθείς, έτσι όπως έκανες όταν σε πίεζα να πιεις όλο το γάλα το πρωί.

Να τα σουφρώνεις τα χείλη σου, όπως ακριβώς τότε που ετοιμαζόμουν να τα ρουφήξω, γιατί πάντα ήταν καλύτερα από οποιαδήποτε τζούρα καφέ κι αν είχα δοκιμάσει. Γλυκά, απαλά και πάντα μα πάντα ζεστά και ταυτόχρονα άγρια σαν το χαρακτήρα σου, άγρια σαν εσένα, άγρια σαν την αγάπη σου. Να χαμογελάς δυνατά, όταν θα βλέπεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη, να χαίρεσαι με την ομορφιά σου.

Αχ! Αυτή η ομορφιά σου. Μοναδική, παράξενη και ταυτόχρονα γλυκιά σαν τα χείλη σου, που όποια στιγμή κι αν τα φιλούσα, είχαν πάντα την ίδια υπέροχη γεύση, αυτήν της ανάσας σου, αυτή, τη δικιά σου. Τότε που μύριζα και γευόμουν εσένα και παρακαλούσα να μην είχα ανάσα για να μη σταματήσω. Τότε που άνοιγα τα μάτια μου μόνο και μόνο για να κοιτάξω πώς έκλεινες τα δικά σου, όταν με φιλούσες.

Σου έβγαζα το πάθος, μου έλεγες, και δε με χόρταινες ποτέ, μου έλεγες. Τότε που κοίταζα τα μάτια σου, αυτά τα περίεργα που παρά το μελί τους χρώμα, πρασίνιζαν όταν σε φιλούσα, όταν με κοίταζες μ’ αυτό το βλέμμα σου που ήταν λες και χαμογέλαγε.

Θα ‘θελα να σου φιλώ κάθε μέρα τα μάτια και το μέτωπο και τα μάγουλα και το αυτάκι σου και πάντα μα πάντα να τελειώνω με τα χείλη σου. Να χάνομαι στο χαμόγελό σου και να το φιλάω. Θα ‘θελα να μην μπορέσει να φιλήσει ποτέ κανείς αυτό το χαμόγελο, το δικό μου χαμόγελο, τα χείλη που θεωρούσα δικά μου, τα μάτια που πρασίνιζαν για μένα.

Θα ‘θελα κάνεις να μην ανασάνει ποτέ στο λαιμό σου, να μην ακουμπήσει κανένας τα αυτάκια σου, να μην μπορέσει κανένας να ψιθυρίσει μέσα τους πως σε θέλει τόσο πολύ. Αυτό ήταν δική μου δουλειά. Να σε θέλω ήταν δική μου δουλειά, τ’ ακούς; Κανενός άλλου και το να σε φιλάω και να μη σε χορταίνω ήταν δική μου δουλειά, και να φιλώ τα μάτια σου δουλειά μου ήταν, και να σε λατρεύω δουλειά μου ήταν, και να σε αγκαλιάζω και να σου φιλώ τα χέρια και το κεφάλι ήταν κι αυτά δική μου δουλειά.

Δε θέλω ποτέ κανένας άλλος να δουλέψει για μένα. Δε θέλω ποτέ κανένας άλλος να τολμήσει να φιλήσει το χαμόγελό σου. Δεν τους πέφτει λόγος. Δε γουστάρω να χαμογελάς γι’ άλλον. Να ανασαίνεις για άλλον, να ξυπνάς για άλλον, να λαχταράς κάποιον άλλο. Δεν είναι κανενός υπόθεση να σε λατρεύει. Μόνο δικιά μου και θα κάνω τα πάντα να στο αποδείξω, εσύ αρκεί απλώς να μου χαμογελάς.

Να χαμογελάς για να χάνω τον κόσμο και να βρίσκω εσένα. Να βρίσκω εσένα και να γεύομαι την αγάπη.