Μάνα, μητέρα, μαμά. Τρεις λέξεις, ένα πρόσωπο και χιλιάδες συναισθήματα. Μια οντότητα μοναδική στον κόσμο του κάθε ανθρώπου με ιδιότητες μαγικές.
Μπορεί από στοργική γυναίκα με αγάπη και λατρεία να μετατραπεί σε άγριο κέρβερο και πάλι πίσω. Ποτέ όμως δεν της κρατάς κακία γιατί όσο μεγαλώνεις κατανοείς ότι κάνει τα πάντα με γνώμονα το δικό σου καλό και ποτέ το δικό της. Ξέρει πως από τη στιγμή που σε φέρνει στον κόσμο, η δική της ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και πως εσύ είσαι πάνω απ’ όλα.
Και ναι, δεν ντρέπομαι να το πω, την αγαπώ την μάνα μου και αυτό δε με κάνει μαμάκια. Μπορεί να μιλάμε στο τηλέφωνο περισσότερες φορές από ό,τι φαντάζεστε και να σπαταλάμε πολλά λεπτά σε άσκοπες συνομιλίες, μπορεί να παίρνω τη γνώμη της για τις σοβαρές αποφάσεις μου, μπορεί ακόμα να τη ρωτάω και πόσο πιπέρι να βάλω στο φαγητό, αλλά όλα αυτά γίνονται γιατί με ξέρει καλύτερα από τον καθένα.
Ξέρει ότι δε μου αρέσουν τα καυτερά και ότι θέλω έντονο μαλακτικό στα ρούχα. Γνωρίζει πότε θα πάρω κάτι στα σοβαρά και πότε απλά χάνω το χρόνο μου. Γελάει κάθε φορά που με πιέζει να μαγειρέψω σπανάκι ενώ ξέρει πως δίνω και την ψυχή μου για μακαρόνια με κιμά. Ουρλιάζει όταν της λέω πως χάλασα τα λεφτά μου στα μπουζούκια κι αρχίζει το δεκάλογο με την κλασική κατάληξη για την πορεία της ζωής μου, ενώ ταυτόχρονα χαίρεται που τη ζω έντονα και τη χαίρομαι.
Μπορεί να μη θέλει καμιά γυναίκα δίπλα μου διότι καμιά δεν είναι αξία για τον κανακάρη της, αλλά χαίρεται με τη χαρά μου και πάντα υποστηρίζει τις επιλογές μου. Ίσως και να εκνευρίζεται που έχω ζωγραφίσει όλους τους τοίχους του σπιτιού μου, αλλά μέσα της καμαρώνει για την καλλιτεχνική φλέβα μου. Για αυτά λοιπόν και για άλλα τόσα την αγαπώ.
Την αγαπώ, όμως δεν εξαρτώμαι από εκείνη. Δεν την περιμένω να με ζήσει ούτε φτιάχνω τα όνειρά μου γύρω της. Απλά, πώς να το κάνουμε, την εμπιστεύομαι λίγο παραπάνω. Κι όλες εσείς που γελάτε κι ειρωνεύεστε, ελάτε λίγο στη θέση της κι αναλογιστείτε πώς θα θέλατε να σας φέρετε ο δικός σας γιος.
Είμαι σίγουρος πως θα ζητούσατε περισσότερα από αυτά που εγώ προσφέρω στη μάνα μου και προφανώς δε θα θεωρούσατε το βλαστάρι σας μαμόθρεφτο. Θα θέλατε διαρκή έλεγχο και περισσότερη προσοχή από αυτήν που δείχνω εγώ. Πλήρης ενημέρωση ακόμα και για την ώρα που κοιμάται. Οπότε αδίκως κρίνετε γιατί είστε ακόμη μικρές και δε γίνατε μάνες.
Γιατί για αυτήν είμαι ακόμη ο μπόμπιρας που μάσαγε τις κιμωλίες κι έσκαψε τον κήπο και δε θα αλλάξει αυτό. Αλλά και για τον κάθε άντρα υπάρχει η ανάγκη να γίνεται για λίγο παιδί κι αυτό το βρίσκει μόνο στη μάνα του.
Και να θυμάστε πως ο άντρας για δύο γυναίκες πρόκειται να δώσει και τη ζωή του, για τη μάνα και την κόρη του. Οπότε αν δε βρίσκεστε σε καμία από τις δύο κατηγορίες, σταματήστε να κρίνετε.
Επιμέλεια Κειμένου θεοδόσιου Ραβανού: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
