Μέτραγες, απλά μέτραγες τις μέρες που περνούσαν μέχρι να κοντοζυγώσει τούτη η Άγια Εβδομάδα. Άγια μεν, δεν παύει να είναι και χαρμόσυνη δε. Πάσχα λέγεται κι εκτός από τον ερχομό της μεγαλύτερης γιορτής της ορθοδοξίας, προμηνύει και την οικογενειακή επανένωση.
Δε γνωρίζω πώς κυλάνε αυτές οι μέρες στο εξωτερικό, αλλά ας μη γελιόμαστε, στην Ελλάδα το Πάσχα είναι άμεσα συνδεδεμένο με γιορτινές μέρες στο χωριό, γλέντια, χαρά και φαγητό. Πολύ φαγητό. Βέβαια τέτοια εποχή στο χωριό δε σημαίνει πάντοτε και καλοπέραση.
Δε μοιάζουν όλα ουτοπικά, βγαλμένα από διαφήμιση της τηλεόρασης με εκείνους τους χαμογελαστούς συγγενείς κι εκείνη την αίσθηση ευφορίας να πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι να φτάσουμε ως εκεί, στο σούβλισμα της Κυριακής.
Αρχικά είναι η εποχή κατά την οποία επιστρέφουν στα σπίτια τους οι φοιτητές. Αυτό αυτόματα οδηγεί τις Ελληνίδες μάνες σε υστερικές κρίσεις πανικού, με την πιο πρόφαση το ότι το καμάρι τους πρέπει να βρει ένα σπιτικό κυριολεκτικά στην πένα. Καθαρό, μαζεμένο, γεμάτο φαγητά κι έτοιμο για όλα. Απ’ την άλλη πλευρά, ένας πατέρας που θυμάται ό,τι δουλειές είχε να κάνει απ’ τη βιβλική εποχή κι απαιτεί τη βοήθειά σου, διότι αν δεν τον βοηθήσουν τα παιδιά του, τότε ποιος θα το κάνει.
Ας μη λησμονούμε όμως και τη μεγάλη προσπάθεια που δείχνει ο κάθε νέος να προσπαθήσει να επανενταχθεί σε ρυθμούς οικογενειακής φύσης, όντας τόσο καιρό ένας μόνος εργένης και ζώντας το όνειρο. Είναι δυσβάσταχτο το πρωινό ξύπνημα στις διακοπές, όπως κι η καθημερινή κατήχηση περί οινοποσίας κι άλλων. Καθώς κι ο συστηματικός έλεγχος είναι κάτι που ξύπνα καταστάσεις άλλης εποχής και προκαλεί αίσθημα ανατριχίλας αναβιώνοντας την εφηβεία ξανά στα είκοσι και βάλε σου.
Πες λοιπόν ότι μέχρι εδώ κάνεις κουράγιο διότι η μάνα είναι μόνο μία και στον πατέρα έχεις αδυναμία. Ένα απ’ τα πιο ενοχλητικά σημεία αυτής της περιόδου είναι οι ενοχλητικοί συγγενείς. Ναι φίλε, καταλαβαίνεις σε ποιους αναφέρομαι, σε αυτούς που όλο το χρόνο ξεχνούν αυτόν το δεσμό αίματος που σας συνδέει κι αδιαφορούν πλήρως για την πορεία της ζωής σου. Ενώ ξαφνικά τις άγιες τούτες μέρες γίνονται οι αδικημένοι θείοι, αυτοί που δε σήκωσες το χέρι σου να τηλεφωνήσεις ένα χειμώνα μαζί τους και τους στεναχώρησε πολύ. Πολύ κακό για το τίποτα και πολλές προσπάθειες για να δημιουργηθούν τύψεις δίχως λόγο.
Σημαντικό ρόλο παίζει κι η συνεχόμενη προσέλευση κόσμου στο σπίτι σου οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Τα λεγόμενα σουαρέ των γιορτών. Μία –θα μπορούσα να πω- ιεροτελεστία για το θεσμό της ελληνικής οικογένειας, καθώς είναι σημαντική πηγή πληροφοριών για τυχόν επιτυχίες ή αποτυχίες των άλλων όπως και μια μορφή επίδειξης του καθενός.
Πέραν τούτου όμως δεν παύει να είναι υπέροχο το να γυρνάς στον τόπο σου για αυτές τις μέρες. Να βγαίνεις με τους παλιούς σου φίλους, να γλεντάς με τους δικούς σου και να ζεις μοναδικές στιγμές σε τέτοιες εποχές. Ίσως δεν είναι όλα ιδανικά και κινηματογραφικά δοσμένα, δεν παύουν όμως να είναι αληθινά. Άλλωστε ποιος είναι τέλειος στις μέρες μας;
Επιμέλεια Κειμένου Θεοδόσιου Ραβανού: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
