Το κολλητάρι με αντιγράφει (σε σημείο κλωνοποίησης): Τι να κάνω;

Μεγαλώνοντας με τους γονείς σου να σου λένε άπειρες παροιμίες από προηγούμενες γενιές, που τις περισσότερες από αυτές, δε θα θυμάσαι να την πεις την κατάλληλη στιγμή εκτός και αν είναι κάποια πολύ τετριμμένη. Για να σου λύσω την απορία, στο σημερινό άρθρο θα διαβάσεις την παροιμία «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι».

Στάδιο 1: Σημείο 0-Η αρχή της κλωνοποίησης

Βέβαια, όταν δημιουργήθηκε αυτή η παροιμία δε θα πίστευε ούτε και η ίδια ότι το κολλητάρι σου είναι ο καθρέφτης σου, ούτε ότι έχει γίνει σαν τη σκιά του Λούκι Λουκ. Το σίγουρο είναι ότι δεν την παίρνεις χαμπάρι με τη μία, οπότε δεν ξέρεις εξ αρχής το λόγο που δημιούργησε το κλώνο σου. Όταν ξεκινάς να ψυλλιάζεσαι ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό, θα έχεις πει ατάκες του τύπου «λες μπα…η ιδέα μου θα είναι», «σύμπτωση θα είναι και αυτό» και ίσως να το βρίσκεις και εσύ χαριτωμένο. Όταν όλες αυτές οι «τυχαία προκαλούμενες» συμπτώσεις αρχίζουν να συσσωρεύονται, τότε το χαριτωμένο, δε θα σκεφτόσουν αν αυτό νυχοπατεί στα όρια του creepy; (πωω σαν Καθηγητής Πανεπιστημίου μίλησα πάλι). Και πάλι πιστεύεις ότι «έτυχε» και το ότι ήταν ακόμα μια σύμπτωση;

Στάδιο 2: Η συνειδητοποίηση της κλωνοποίησης

Είμαστε όντα που μας αρέσει να έχουμε κοινά με την παρέα, γιατί πιστεύουμε ότι τα κοινά μας στοιχεία συντέλεσαν στο να συνεχίζουμε να είμαστε παρέα. Ξέρεις και εσύ όμως, ότι και τα διαφορετικά σου στοιχεία από το φίλο είναι ένα μέρος της προσωπικότητας σου όπως και ότι τα δικά του συμπληρώνουν τον ίδιο σαν άτομο. Σου αρέσουν τα κοινά σημεία που έχεις με τον άλλον.  Και σίγουρα υπάρχουν άτομα που προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί προσπαθούν να εκφράζονται και να δρουν όπως το άτομο που θέλουν να μοιάσουν. Έχουν την πεποίθηση ότι αυτός ο ψυχολογικός μηχανισμός, τους κάνει πιο αρεστούς και ότι έτσι το άλλο άτομο θα δεθεί πολύ περισσότερο. Εσύ, ως πρωτότυπο,  όταν συνειδητοποιείς ότι όντως σε αντιγράφει σε κάποια σημεία, θεωρείς ότι έχεις μια θετική επίδραση πάνω του. Όμως, πίσω από αυτήν την αντιγραφική συνήθεια, υπάρχει μια λεπτή γραμμή (και ναι ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην κόκκινη γραμμή της Θεοδωρίδου) μεταξύ του να αντιγράφεις τα θετικά μου στοιχεία με το να μου “κλέβεις την προσωπικότητά μου λες και είσαι στον κόσμο του Sims”.

Στάδιο 3Α: Η αξιολόγηση της copy paste συμπεριφοράς – Η θετική μίμηση

Το να έχεις αντιληφθεί ότι ο φίλος σου σε μιμείται με πολύ θετικό τρόπο, έχει σαν αποτέλεσμα να φτάνεις να σε κολακεύει που τον εμπνέεις με τον τρόπο σου. Αρχίζεις να θεωρείς ότι είδε κάτι θετικό και αφού το αξιολόγησε, το ενσωμάτωσε υποσυνείδητα. Και να σου πω και κάτι; Εσύ δεν έχεις «κλέψει» κάποιο γούστο, έστω κάτι ρε παιδί μου από άλλους, που το είδες και εσύ από κάποιον άλλον (είτε αυτό λέγεται φίλος είτε οικογένεια είτε σχέση είτε πρώην) και είπες ότι και εσύ θες να τα έχεις σαν χαρακτηριστικά;

Στάδιο 3Β: Η αξιολόγηση της copy paste συμπεριφοράς – Όταν η μίμηση αγγίζει τα όρια της εμμονής

Νιώθεις ότι βλέπεις τον Dr Strange να έχει φτιάξει έναν κλώνο σου σε άλλο σώμα. Τα συμπτώματα αυτής της μίμησης συνήθως ξεκινάνε από τις αγορές π.χ. παπουτσιών που κάθε λογικός άνθρωπος θα έλεγε ότι ήθελε να φτιάξει το γούστο του. Το φυσιολογικό αυτό θα ήταν, αλλά αν τα έκραζε συνέχεια μέχρι να τα δεις να τα φοράει, τότε η διάγνωση μου είναι ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι απέκτησες ένα μικρόβιο που προσπαθεί να μπει μέσα σου και να χρησιμοποιεί τις λειτουργίες σου (φέρε και το 50αρικο της επίσκεψης σου). Και θα σου πω ότι το να αγοράζει παπούτσια που έκραζε, δεν είναι κάτι ύποπτο, αλλά το να αλλάζει και απόψεις εκεί τι θα μου πεις; Δεν πιστεύω ότι θα συνέχιζες να μου δίνεις την ίδια απάντηση. Και να σου πω και κάτι; Πού ξέρεις αν μιμητική του συμπεριφορά σταμάτησε εκεί; Μήπως έχει φτάσει και στο σημείο της παρακολούθησής σου; Δεν εννοώ ότι έχει βάλει κάμερες, ντετέκτιβ (που με τη «τρέλα» που κουβαλάει ο καθένας μην το γράψω αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις) αλλά το να επιδιώκει να θέλει να μάθει τα πάντα για σένα έστω και από τα μηνύματα όπου με κάποιον μαγικό τρόπο δεν εκφράζει ποτέ πρώτος τις απόψεις του γιατί εκεί μπορεί να έχεις διαφορετική άποψη και δε θέλει να έχετε καμία διαφορά. Και ας πούμε ότι όλα αυτά, δεν είναι τα συμπτώματα της ξεκάθαρης εμμονής, το να παίρνει ίδιες αποφάσεις με εσένα (είτε αυτό λέγεται σχολή είτε δουλειά είτε γάμος είτε σπίτι), τότε θα συνέχιζες να επιμένεις στις συμπτώσεις; Όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση «Τυχαίο; Δε νομίζω!». Αν ο φίλος σου έχει φτάσει μόνο στο σημείο με τις κοινές αγορές, μπορείς να του το πεις και λίγο χιουμοριστικά, αλλά αν έχει φτάσει παρακάτω το θέμα, τότε πρέπει να του μιλήσεις σοβαρά.

Τέλος, μέσα από μια φιλία, καλό είναι να αναδεικνύονται τα θετικά σημεία των χαρακτήρων των ατόμων που την αποτελούν. Η φιλία δεν είναι ένας αέναος ανταγωνισμός. Η φιλία σου δίνει στοιχεία να εμπνέεσαι και να εμπνέεις. Είναι υπέροχο να είσαι ο εαυτός σου με τα στοιχεία σου, που είναι η ταυτότητα σου και σε κάνουν τόσο ξεχωριστό!