Ακούω καθημερινά τις γυναίκες να παραπονιούνται πως δε βρίσκουν άντρα της προκοπής. Άντρες με το Α κεφαλαίο, όπως κάποτε, αρσενικοί και ντόμπροι, να τις διεκδικούν με κάθε τρόπο. Θέλουν ρε παιδί μου να έχουν όλες τον «άντρα πρότυπο», τον καλύτερο όλων.
Βασικό του γνώρισμα να τις κάνει να νιώθουν μοναδικές. Τόσο ξεχωριστές, σα να μην υπάρχουν άλλες γυναίκες πάνω στον πλανήτη. Θέλουν εκπλήξεις, εντάσεις, όμορφες καθημερινές χαρές. Όχι μόνο σε γενέθλια και γιορτές, αλλά και με ένα λουλούδι κάποιο Κυριακάτικο πρωινό τις βλέπεις να λάμπουν ολόκληρες. Ο άντρας αυτός πρέπει να είναι εκτός από σύντροφος, μπαμπάς, φίλος και στήριγμα όποτε τον χρειάζονται. Η επικοινωνία και το καλό σεξ επίσης είναι το παν, και χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σχέση. Συμπέρασμα; Χωρίς πολλά λόγια, οι γυναίκες ψάχνουν έναν άντρα κατά παραγγελία, συναρμολογούμενο από εργοστάσιο.
Αλλά γιατί άραγε η ωραία συμπεριφορά ενός άντρα κρατάει μέχρι να σας «ρίξει»; Έτσι, γιατί απ’ τη φύση του είναι κακός άνθρωπος και γουστάρει να πουλάει συναισθήματα, αγάπες κι έρωτες; Ή μήπως γιατί όταν βγαίνετε έξω αντί να ελκύεστε από κάτι καλό και τρυφερό, ψάχνετε να δείτε ποιος σας κοιτάει; Ματαιοδοξία, αλαζονεία και ωραιοπάθεια. Κι αυτό κάνει μπαμ από μακριά, και –πιστέψτε με– οι άντρες είναι αποδεδειγμένα οι καλύτεροι στους προλόγους. Οπότε γιατί να σας δουν πέρα από ένα κρεβάτι όταν εκπέμπετε τέτοιου είδους σήματα;
Απ’ την άλλη υπάρχουν κι οι γυναίκες που γουστάρουν τα κακά παιδιά. Τους αλήτες με τα τατουάζ – τώρα πώς κάποιος με τατουάζ ορίζεται ως «κακό παιδί» είναι άλλο θέμα. Αυτούς που κάνουν φασαρίες και τους γυναικάδες, τέλος πάντων. Για μένα, καλό παιδί σημαίνει να έχεις αξίες, να μη σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου και να ξέρεις να ξηγιέσαι σταράτα. Να έχεις ευγένεια και τσαμπουκά εκεί που χρειάζεται. Γιατί αν δεν έχεις τρόπους, δε σε κάνει κακό παιδί, σε κάνει απλώς αγενή. Βέβαια οι γυναίκες ως γνωστόν ερωτεύονται το ακατόρθωτο. Αυτό που δεν μπορούν να έχουν ολοκληρωτικά. Τα κακά παιδιά είναι γι’αυτές μια πρόκληση.
Δε θα μπορούσα ασφαλώς να ξεχάσω τις πριγκίπισσες. Αυτές που θέλουν έναν άντρα να τις έχει στα πούπουλα, να μην τις λείψει τίποτα, να τις βγάζει έξω συνέχεια και να κάνουν μαζί «ζωάρα». Αυτές δεν ψάχνουν άντρα, ψάχνουν ATM. Τέτοιους άντρες βρίσκεις, δε λέω, αλλά θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη; Και ειλικρινά χαίρομαι που υπάρχουν πλέον γυναίκες ανεξάρτητες, που στηρίζονται στα πόδια τους και δεν περιμένουν να τις συντηρούν μια ζωή. Και αυτές μας αρέσουν περισσότερο. Κάτι οι εποχές, κάτι τα πρότυπα, που έχουν κάνει μπουρδέλο το μυαλό και των μεν και των δε – πολύ θέλει;
Άντρας δεν είναι αυτός που πάει στα γυμναστήρια για να κάνει σώμα για το καλοκαίρι. Ούτε αυτός με την Mercedes του μπαμπά που ξημεροβραδιάζεται στα μπουζούκια και δεν ξέρει τι πάει να πει μόχθος και προσπάθεια στη ζωή. Ο σωστός άντρας είναι κύριος. Έχει ήθος, δουλεύει σκληρά, σέβεται και αγαπά τις γυναίκες, ξέρει να φέρεται και έχει ψηλά την οικογένεια και τους φίλους του. Αλλά ποια γυναίκα στα αλήθεια εννοεί όλα αυτά όταν λέει πως δεν υπάρχουν άντρες; Ελάχιστες. Γιατί οι περισσότερες δυστυχώς έχετε καρφωμένο στο μυαλό σας ένα λανθασμένο πρότυπο άντρα.
Συμφωνώ. Ο άντρας πρέπει να είναι κυνηγός, να διεκδικεί και να σε πολιορκεί με κάθε τρόπο. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Με τόσα κόμπλεξ, ανασφάλειες και σνομπ ύφη έχετε ευνουχίσει τους άντρες. Θέλετε ο άντρας να κάνει το πρώτο βήμα, μα όχι οποιοσδήποτε άντρας, αλλά ο άντρας που θέλετε εσείς. Μπορεί για κάποιες γυναίκες το σημείο G να βρίσκεται στα αυτιά, μα η αλήθεια είναι πως πλέον όταν προσεγγίσεις μια γυναίκα, αυτή σου έχει δώσει ήδη το ρόλο που θέλει να παίξεις. Αν θέλει να πηδηχτεί μαζί σου, ό,τι και να της πεις, θα το κάνει. Αν σε γουστάρει πραγματικά, οτιδήποτε κι αν κάνεις αυτή θα το βλέπει παραμυθένιο. Αν πάλι της είσαι αδιάφορος, μπορείς κάλλιστα να της χαρίσεις κάθε κομμάτι της καρδιάς σου, αλλά για αυτήν, φίλε μου, θα είσαι ένας ακόμα γελοίος πέφτουλας. Αλλά δε φταίνε μόνο αυτές. Φταίμε κι εμείς, γιατί έχουμε δώσει αξία και στην πιο μέτρια γκόμενα και την έχουμε κάνει θεά. Γιατί φερόμαστε πολλές φορές σαν λιγούρια.
Ίσως λοιπόν να μην χάθηκαν ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες. Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει, γιατί στα αλήθεια δεν φταίει κανείς. Απλούστατα η κοινωνία άλλαξε, εμείς αλλάξαμε.
Άλλωστε εδώ είμαστε και ψάχνει ακόμα να βρει ο ένας τον άλλον.
Συντάκτης: Παναγιώτης Βακουφτσής
