Έχεις κολλήσει στο μυαλό μου

Ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ, εγώ που αρνούμουν κατηγορηματικά, ότι θα κολλήσω με κάποιον σαν εσένα. Πώς έγινε αυτό το πράγμα δεν έχω ιδέα. Πότε τρύπωσες μέσα στο μυαλό μου και πώς το έκανες. Προσπαθώ να βρω λογική και δεν μπορώ να καταλήξω πουθενά. Και ξέρεις ποιο είναι το αστείο, πως έτσι σε σκέφτομαι ακόμη πιο πολύ. Δεν μπορώ, μάτια μου, απλά δεν μπορώ, να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου. Δεν ξέρω τον λόγο που έχεις κολλήσει εκεί μέσα και δεν μπορώ να σε ξεχάσω.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που σε γνώρισα, ή η πρώτη φορά που σε είδα. Σε είχα δει αμέτρητες φορές και σε είχα παρατηρήσει, αλλά δε μου ασκούσες κάποια έλξη. Δεν με ενδιέφερες, ούτε καν μιλούσαμε και δε με ένοιαζε κιόλας. Ναι, δε θα σου αρνηθώ, απ’ την πρώτη στιγμή που σε είδα μου τράβηξες λίγο την προσοχή κι ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα, ήθελα να με παρατηρήσεις κι εσύ, να κερδίσω το ενδιαφέρον σου. Αλλά τότε ήσουν μια σκέψη απλή και φευγαλέα, που με τον καιρό ξεθώριασε κι έφυγε. Τελικά ήσουν πολλά παραπάνω από μια σκέψη.

Ναι, σε ξαναείδα πολλές φορές, σχεδόν καθημερινή βάση. Ήσουν, όμως, ένα από εκείνα τα άτομα που παρατηρώ λόγω εξωτερικής εμφάνισης, ένας από εκείνους που χαζεύεις και λες πόσο όμορφοι είναι. Μόνο αυτό, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Δε μου έκανες κάποια εντύπωση ιδιαίτερη. Ίσως επειδή το μυαλό μου ήταν αλλού, ή ίσως γιατί δε σε είχα παρατηρήσει τόσο καλά όσο νόμιζα, ή επειδή η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα και θέλει να σου αποδείξει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται τελικά. Όλα σε περιμένουν εκεί, στην απέναντι γωνία κι όσο κι αν προσπαθείς να τα θάψεις, αργά η γρήγορα, εμφανίζονται.

Έτσι κι έγινε μια μέρα, βασικά μια νύχτα -καταραμένη νύχτα. Σε είδα κι από εκείνη τη στιγμή χαράχτηκες βαθιά μέσα στο μυαλό μου. Δεν ξέρω αν ήταν το βλέμμα σου που με κάρφωνε τη στιγμή που σου μίλησα κι όλο το σώμα μου ανατρίχιασε. Δεν ξέρω αν ήταν το χαμόγελό σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου ή ολόκληρο το σώμα σου που με αναστάτωσε. Πάντως ό,τι και να ήταν, κατάφερε να μην μπορώ να σε διώξω απ’ τη σκέψη μου. Τα κατάφερες να μη με αφήνεις σε ησυχία. Να με αναστατώνεις, μόνο και μόνο που σε φέρνω στο μυαλό μου, μόνο που αναφέρω το όνομά σου.

Σκέψου τι προκάλεσες  με μόνο ένα σου βλέμμα και φαντάσου τι θα γίνει με ένα άγγιγμα, με ένα φιλί. Καταστροφή. Αλλά τίποτα δε μου δίνει την απάντηση που θέλω στο γιατί κόλλησες στο μυαλό μου τόσο απότομα, τόσο αναπόφευκτα. Το πιο δύσκολο είναι πως δεν μπορώ να καταλάβω πώς εγώ σε άφησα να μπεις μέσα στις σκέψεις μου.

Δεν είσαι έρωτας, είσαι απλά μια επιθυμία. Μια τόσο δυνατή επιθυμία που με βασανίζει. Μια επιθυμία που κάνει το σώμα μου και το μυαλό να ανατριχιάζουν. Δε θα σε αφήσω να κολλήσεις και μέσα στην καρδιά μου, όχι, δε θα κάνω το ίδιο λάθος. Έχεις ήδη αρχίσει να καταστρέφεις το μυαλό μου, θα φροντίσω να μείνεις μακριά απ’ την καρδιά, εκεί είναι απαγορευμένη περιοχή.

Ακόμη δεν μπορώ να βρω πώς τα κατάφερες, αλλά δε θα συνεχίσω να ψάχνω. Διότι αν συνεχίσω πολύ φοβάμαι πως αυτή η σκέψη που κόλλησε στο μυαλό κι έγινε επιθυμία, θα γίνει κάτι περισσότερο.