Όπως δε γελάμε δύο φορές με το ίδιο αστείο δε γίνεται να στενοχωριόμαστε κιόλας

Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, κάποιες φορές αναμενόμενες και κάποιες άλλες μη. Κάποιες φορές μας δείχνει το γλυκό της πρόσωπο και κάποιες φορές το σκληρό. Το θέμα είναι να μην πτοούμαστε και να μην την ακολουθούμε, δηλαδή αν εκείνη επέλεξε να μας αντιμετωπίσει με σκληρότητα, να μην κάνουμε το ίδιο. Μπορούμε να χαμογελάσουμε, να γίνουμε δυνατότεροι και να της πούμε πως εμείς είμαστε ακόμη εδώ και θα παλεύουμε ό,τι και αν συμβεί, γιατί δε γίνεται με την πρώτη δυσκολία να το βάζουμε κάτω.

Αν ήταν να τα παρατάμε όλα στην πρώτη φουρτούνα, κανένας δε θα είχε καταφέρει τίποτα κι η ζωή δε θα είχε κανένα νόημα, διότι κακά τα ψέματα αν δεν ιδρώσουμε και λίγο γι’ αυτά που θέλουμε, αν δεν κυνηγήσουμε αυτήν την αγριότητα στη ζωή που ζούμε, δε θα καταφέρουμε να δούμε το εκατό τοις εκατό απ’ την ομορφιά της.

Τι πιο ωραίο να γελάμε, να περνάμε όμορφα κι ευχάριστα με την οικογένεια και τους φίλους μας, χωρίς να στενοχωριόμαστε για ανούσια πράγματα, για πράγματα που στο κάτω-κάτω έγιναν και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Έγιναν και δεν υπάρχει λόγος οτιδήποτε έγινε στο παρελθόν να μας απασχολεί. Μένει εκεί κι εμείς απλώς συνεχίζουμε.

Κάποτε, κάποιος είπε κάτι που σίγουρα δεν το είχαμε σκεφτεί μ’ αυτόν τον τρόπο, μια φράση που έλεγε πως όπως δε γελάμε δύο φορές με το ίδιο αστείο, έτσι δε γίνεται να στενοχωριόμαστε και δεύτερη φορά για το ίδιο πράγμα. Στην αρχή είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος εξ ολοκλήρου τι μπορεί να εννοεί αυτή η φράση.

Ακούμε μία φορά κάτι αστείο, γελάμε με όλη μας την ψυχή, τη δεύτερη φορά όμως δε μας ακούγεται και τόσο αστείο και δε γελάμε εκτός κι αν είναι τόσο καλό που θα ξαναγελάσουμε, όσες φορές κι αν το ακούσουμε. Το θέμα είναι πως το ίδιο ακριβώς γίνεται και με κάτι δυσάρεστο. Ναι, έγινε κι ήταν τρομερό. Σε όλους μας έχει συμβεί κι όλοι έχουμε περάσει δύσκολες καταστάσεις, αλλά για πόσο καιρό θα στενοχωριόμαστε ακριβώς για το ίδιο πράγμα;

Μπορεί να είναι κάποιο δυσάρεστο συμβάν που έγινε χρόνια πριν, ποιος ο λόγος να μας θλίβει κάτι που έγινε χρόνια πριν ή γενικά κάτι που συνέβη στο παρελθόν; Το λάθος μας είναι πως συνέχεια είμαστε αιχμάλωτοι του παρελθόντος και δε συγκεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας εκεί που πρέπει, στο τώρα, στο παρόν. Το παρελθόν είναι ανούσιο, μετά από λίγα δευτερόλεπτα ό,τι κι αν είπαμε ή κάναμε θα ανήκουν εξίσου στο πριν.

Γι’ αυτό όπως δε γελάμε με το ίδιο αστείο δύο φορές δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε και με το ίδιο πράγμα δύο φορές. Είναι ένας πολύ όμορφος και λογικός τρόπος μ’ αυτή τη σκέψη να ξεκινάς τη μέρα σου. Όσο δύσκολο κι αν είναι. Μπορεί να έχουμε περάσει πολλά, να έχουμε χτυπηθεί πολλές φορές απ’ τη μοίρα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως το βάζουμε κάτω.

Συνεχίζουμε να κοιτάμε τον κόσμο μ’ έναν τόνο αισιοδοξίας, μ’ ένα χαμόγελο και με φωτεινότητα. Κι αυτό το λίγο σιγά-σιγά θα γίνει πολύ κι όταν γίνει πολύ, θα πρέπει να φροντίσουμε να μην ξαναγίνει λίγο και το σημαντικότερο να μη χαθεί ποτέ.

*Η ρήση ανήκει σε ανώνυμο.