Αν ξεκαθαρίσει εξαρχής πως δεν είναι σε φάση κι επιμείνεις, φταις εσύ

Βγαίνεις με κάποιον ο οποίος σου ξεκαθαρίζει απ’ το πρώτο κιόλας ραντεβού ότι δεν είναι σε φάση για δυνατά συναισθήματα και σοβαρές καταστάσεις. Εσύ όμως, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ξαναβγαίνεις μαζί του, παρόλο που γνωρίζεις πως ψάχνετε άκρως αντίθετα πράγματα.

Κι εγώ κάθομαι και προσπαθώ να δικαιολογήσω με τις ώρες αυτή τη συμπεριφορά. Είτε όντως πιστεύει αυτά που σου είπε είτε απλά βρήκε έναν ευγενικό τρόπο να σε οριοθετήσει, δεν υπάρχει κανένας πιθανός τρόπος να γνωρίζεις τι πραγματικά μπορεί να σκέφτεται, κράτα επομένως ό,τι σου είπε. Δεν υπάρχει τρόπος για να μάθεις πώς λειτουργεί αυτό το άτομο σε τέτοιες καταστάσεις. Ή ακόμα χειρότερα, κάτι που δεν είναι με το μέρος σου, γνωρίζεις ακριβώς πόσο σκάρτα φέρονται αυτά τα άτομα στις συγκεκριμένες περιστάσεις. Κι όμως εσύ πας και μπλέκεις όπως και να έχει. Ενώ γνωρίζεις πως δε θέλετε τα ίδια πράγματα. Με λίγα λόγια λοιπόν, τα ’θελες και τα ’παθες.

Μπορεί να σε γοήτευσε πάρα πολύ αυτός ο άνθρωπος. Μπορεί να σε τράβηξε τόσο πολύ που να μην έδωσες τη σημασία που αρμόζει στα λεγόμενά του. Μπορεί απλά να θεώρησες κι εσύ ότι τα πράγματα είναι ωραία όταν είναι χαλαρά κι αόριστα, όμως στην πορεία να κατάλαβες πως αυτά δεν είναι τελικά για σένα.

Γνωρίζεις πού πας να μπλέξεις απ’ την αρχή, όμως, στο τέλος, θέλεις από πάνω να θεωρηθείς και το θύμα της υπόθεσης, καθώς με την αναμενόμενη τροπή των γεγονότων, ο άλλος θα πάρει στα χέρια του τα εύθραυστα συναισθήματά σου και θα τα λιώσει σιγά-σιγά και βασανιστικά, με τα ίδια του τα χέρια, ενώ εσύ παρακολουθείς. Αυτό θα πεις στον κόσμο, πόσο πληγώθηκες και πόσο απαράδεκτος ήταν αυτός ο άνθρωπος που έφυγε και σε άφησε στα κρύα του λουτρού, που δε σε ένιωσε, που δε σου έδωσε, που δε σε εκτίμησε. Έλα όμως που ήξερες απ’ την αρχή τι ξεκινάς και πιθανότατα ήξερες κι ακριβώς πού καταλήγει το αστείο.

Όλοι δικαιούμαστε τα ψυχολογικά μας σκαμπανεβάσματα, τις κρίσεις μοναξιάς μας και τις ανασφάλειές μας, κανείς δε μένει στην απέξω. Σωστοί και ξηγημένοι όμως αυτοί που θα σου ξεκαθαρίσουν τα βασικά, όσα δηλαδή σε αφορούν, απ’ την αρχή. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον άλλον επειδή δεν είναι για πολλά-πολλά και ψάχνει κάποιον που θα γεμίζει περιστασιακά το κρεβάτι του αλλά όχι τη ζωή του. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις επειδή ήθελε κάτι διαφορετικό από εσένα. Αυτός στο είπε, τις ύψωσε τις προειδοποιητικές ταμπέλες, εσύ απλά πίστευες αφελώς ότι μπορείς να τα αλλάξεις όλα.

Και δε θέλω τα λόγια μου να σε κρατήσουν πίσω, θέλω να πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε θέσεις ως στόχο στο μικρό κοφτερό μυαλό σου. Είσαι για τα πάντα ικανός, όσο όμως τα πάντα αφορούν μόνο εσένα. Δεν μπορείς να βάλεις ως στόχο κάτι που να αφορά κυρίως αποφάσεις και συναισθήματα άλλων. Είναι λάθος από κάθε οπτική. Και σχεδόν κατά κανόνα  ακατόρθωτο.

Δεν μπορείς να ξεκινάς κάτι με τη σκέψη ότι θα το αλλάξεις στην πορεία.  Άμα δε θεωρείς την κατάσταση ούτε λίγο ιδανική να ξέρεις πως έτσι θα παραμείνει. Μάθε να μη φορτώνεις τις λάθος αποφάσεις σου σε ακατάλληλους για σένα ανθρώπους. Μάθε να ακούς τι σου λένε, κάποιες φορές τα μισόλογα ακούγονται πιο καθαρά από κάθε πράξη και κάθε υπονοούμενο μαζί.

Δε χρειάζεται να μελετάς κάθε τους κουβέντα και να κρέμεσαι απ’ τα χείλη τους μέχρι να μπερδέψουν λίγο τα λόγια τους για να πάρεις εσύ μια ελπίδα. Με το χρόνο θα αρχίζεις να ξεχνάς πώς ακριβώς έχει η κατάσταση,  να θυμάσαι όμως πως αυτό δεν την αλλάζει.