Ερωτευόμαστε το μέσα

Πώς αρχίζει συνήθως μια σχέση; Σου αρέσει κάποιος –είτε πολύ, είτε λίγο, είτε τελείως επιφανειακά– και τον προσεγγίζεις. Αν υπάρχει ανταπόκριση βγαίνεις με αυτόν τον κάποιον που μπορεί και να μη σου πολυγεμίζει το μάτι αρχικά, αλλά κάπως απρόοπτα καταλήγει να σου αρέσει περισσότερο από όσο μπορούσες να φανταστείς.

Σκαλώνεις με ένα άτομο απ’ την πρώτη στιγμή ή μπορεί να το γνωρίζεις χρόνια και ξαφνικά αρχίζεις να το θεωρείς ιδανικό. Η αφορμή για τη γνωριμία σας μπορεί να μην είχε ποτέ ερωτικό ενδιαφέρον κι όμως, δες που με έναν απίστευτο τρόπο αυτό μεταμορφώθηκε σε ό,τι αποκαλούμε σήμερα σχέση.

Όπως και να ‘χει, είτε γνώριζες το σύντροφό σου καιρό τώρα είτε μόλις άρχισες να τον μαθαίνεις πρέπει να ξέρεις πως δεν έχεις δει τίποτα ακόμα. Όταν αρχίζει μια σχέση αρχίζεις να ανακαλύπτεις πτυχές τις ζωής κάποιου που δε θα έβλεπες ποτέ υπό άλλες συνθήκες. Γιατί όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, ο άνθρωπος μένει πραγματικά ψυχικά γυμνός μπροστά σε κάποιον άλλο όταν το μεταξύ τους αρχίζει να αποκαλείται αγάπη –ερωτική ή φιλική. Όταν μια σχέση είναι υγιής κι αντέχει στο χρόνο.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, αυτός που τυχαία μπήκε στη ζωή σου και κατέληξε να είναι ο άνθρωπός σου, ο σύντροφός σου κι ο κολλητός σου αρχίζει να σου αποκαλύπτει πράγματα που ίσως δεν είχε τολμήσει να παραδεχτεί ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτό γίνεται την κατάλληλη στιγμή. Όταν υπάρχει αρκετή αγάπη και σεβασμός ώστε να μπορείς να δεχτείς πως όλοι κουβαλάμε λάθη, ελαττώματα, ατέλειες κι ανασφάλειες, αλλά αυτά δεν αλλοιώνουν τον υπέροχο (για τόσους άλλους λόγους) άνθρωπο που έχεις δίπλα σου.

Μέσα σε όλα αυτά ανακαλύπτεις την εσωτερική του ομορφιά. Βλέπεις ποσό ευγενικός είναι με κάθε πλάσμα που αναπνέει σε αυτόν τον πλανήτη, αντιλαμβάνεσαι τις ευαισθησίες του και τη δύναμη που κρύβει μέσα του, που διπλασιάζεται όταν πρόκειται για αυτούς που αγαπά. Έχεις μάθει τις αντιδράσεις του και πώς διαχειρίζεται μια κατάσταση άγχους. Τον έχεις δει να κλαίει με λυγμούς για κάτι τη μια στιγμή και την άλλη να σηκώνεται πάνω για να το αντιμετωπίσει.

Τον έχεις δει να κοιμάται άτσαλα και να ροχαλίζει, να πετάγεται στον ύπνο του από έναν εφιάλτη. Να κάνει μικρά πράγματα που στην αρχή ίσως θεώρησες χαζά, αλλά μετά τα λάτρεψες. Τα χαρίσματά του, που γνωρίζεις κατά κύριο λόγο μόνο εσύ αφού είχες την υπομονή και τη θέληση να τον ανακαλύψεις, τον κάνουν ξεχωριστό στα μάτια σου κι εσύ ερωτεύεσαι τον άνθρωπό σου μια στάλα παραπάνω.

Και φτάνεις στο ζενίθ! Ερωτεύεσαι ολοένα και περισσότερο. Γιατί πια έχεις κι αλλά πράγματα να ερωτευτείς. Όχι μόνο αυτά που βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος. Και τα θαυμάζεις. Δεν υπάρχει εξάλλου πετυχημένη σχέση χωρίς αμοιβαίο θαυμασμό κι ενθουσιασμό. Θαυμάζεις κάθε χαρακτηριστικό του, κάθε ταλέντο του, κάθε λεπτομέρεια που θα σου αποκαλύψει και δε θα αγνοήσεις. Ενθουσιάζεσαι κάθε μέρα με την ιδέα ότι αυτό το άτομο ανήκει σε εσένα. Κι όσο και να μη θέλεις να βάλεις ταμπέλες και κτητικότητες στη μέση, καμαρώνεις να τον αποκαλείς «δικό σου». Και πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να σε ενθουσιάσει περισσότερο απ’ το να ανήκεις σε έναν άνθρωπο.