Ο φίλος τουριστικός πράκτορας!

Μια ωδή στο φίλο που κανονίζει κάθε χρόνο τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Ο άνθρωπος που οφείλεται για τις όμορφες φωτογραφίες πάνω απ’ το κρεβάτι σου και δίπλα απ’ το γραφείο. Αυτός, ο υπαίτιος των μαγικών αναμνήσεων και των ιστοριών που αξίζει διαρκώς να αναφέρεις. Τι θα κάναμε, αλήθεια, χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς τις «μαμάδες» της παρέας που τρέχουν να φροντίσουν και να κλείσουν τις διακοπές μας.

Είναι ακόμα περίοδος Χριστουγέννων όταν σκάει το πρώτο μήνυμα στην ομαδική συνομιλία ρωτώντας πού θα πάμε φέτος. Όλοι οι υπόλοιποι γελάμε και τον κοροϊδεύουμε, σιγά μην κανονίσουμε κάτι και για τα επόμενα Χριστούγεννα. Μα αυτός ο φίλος δεν πτοείται και –το αργότερο– δυο εβδομάδες μετά θα επιστρέψει στέλνοντας υποψήφιους προορισμούς για να διαλέξουμε. Κι εντάξει, θα πιέσει λίγο από εδώ, θα κάνει πλάκα λίγο από εκεί και κάπως έτσι υποσυνείδητα θα μας βάλει στο κλίμα.

Λίγο αργότερα θα αρχίσει να συζητάει το οικονομικό θέμα και θα στείλει επιλογές διαμονής, το πιο φθηνό, αλλά έξω απ’ την πόλη και το πιο πολυτελές ακριβώς μέσα στη χώρα του νησιού. Κι αφού στείλει τη λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά και καταλήξουμε τελικά όλοι μαζί, θα πάρει αυτός τηλέφωνο, θα μιλήσει και θα τα κλείσει. Έπειτα θα κοιτάξει τα πιο πολυσύχναστα μαγαζιά κι άμα τύχει, θα βρει και κάποιο αξιοθέατο που θα έχει ώρες εισόδου διαφορετικές από αυτές που θα κοιμόμαστε, θα τρώμε, θα πηγαίνουμε θάλασσα και θα βγαίνουμε έξω.

Φυσικά, κλείνει και τα μεταφορικά γιατί λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή; Θα στείλει κάθε πιθανή επιλογή, εναέρια κι επιθαλάσσια, ακόμα και στεριανή αν αυτό είναι φυσικά εφικτό. Θα βρει και το πώς θα μετακινούμαστε εκεί όταν θα φτάσουμε -γιατί τα πόδια δεν είναι πάντα λύση, όσο κι αν το νομίζουν μερικοί, κάποια χιλιόμετρα δεν περπατιούνται.

Θέλει πολύ ψάξιμο μια καλή οργάνωση μα αυτός ο φίλος θα ασχοληθεί και με το παραπάνω. Όχι απαραίτητα επειδή έχει ένα απερίγραπτο κόλλημα με το να κανονίζει τα πάντα, απλά δε θα θέλει να φτάσουμε στο νησί και να περιπλανιόμαστε σαν ναυαγοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, γιατί είναι σεζόν κι είναι όλα κλειστά μέχρι και τον επόμενο Ιούνη.

Και μπορεί καμία φορά να μας αγχώνει και να μας τσαντίζει που θέλει να τα έχει όλα έτοιμα και στην εν τέλεια. Αλλά ποσό βολικά έρχονται, τελικά, τα πράγματα που δεν έχουμε να τρέχουμε απελπισμένα ένα μήνα πριν αρχίσει το καλοκαίρι μας –γιατί για τον καθένα ξεκινάει επίσημα στις διακοπές του– να κλείσουμε, μήπως και πάμε τελικά διακοπές σε εμβέλεια μεγαλύτερη των πενήντα χιλιομέτρων από το μέρος που ζούμε.

Μπορεί να είναι τελειομανής και να αγχώνεται με το παραμικρό, σε σημείο που θες να τον αφανίσεις απ’ τον πλανήτη κι όχι μόνο απ’ την ομαδική συνομιλία, αλλά τι θα κάναμε χωρίς αυτόν; Ποιος θα φρόντιζε για τις καλοκαιρινές αναμνήσεις των φοιτητικών χρόνων κι όχι μόνο; Ποιος θα σου ετοίμαζε καλύτερο πρόγραμμα κι από ταξιδιωτικό γραφείο; Είναι στ’ αλήθεια αναντικατάστατος.

Ένας τέτοιος άνθρωπος υπάρχει πάντα σε κάθε παρέα που είχαμε, έχουμε ή θα έχουμε. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς δε θα καταλήγαμε πουθενά χωρίς την οργανωτικότητά του. Δηλαδή, εν μέρει τους οφείλουμε ό,τι προσμένουμε όλο τον χρόνο: Το καλοκαίρι μας.