Μέσα σε μια σχέση ο κάθε άνθρωπος θέτει κάποια όρια υπομονής κι ανοχής. Ξέρεις ότι δε θα θυμώσεις άμα αυτό που κάνει ο/η significant other σου βρίσκεται σε βαθμό από 1 μέχρι 5 στην κλίμακα εκνευρισμού. Θα αρχίσεις να τα παίρνεις λίγο όταν το μέτρο περάσει το 5 κι ειδικά όταν αρχίσει να φτάνει κάπου κοντά το 7,5. Από εκεί και πέρα ο άλλος πρέπει να αρχίσει να τρέχει για τη ζωή του, γιατί μετά το 7,5 πιάνουμε σοβαρές κατηγορίες και μεγάλα ντεσιμπέλ εκρήξεων.

Πάμε σε μία περίπτωση που προκαλεί σίγουρο εκνευρισμό, για να την ταξινομήσουμε σε μία κλίμακα άνω των 7 ρίχτερ. Ας πούμε ότι βρίσκεις στο κινητό του συντρόφου σου μηνύματα από πρώην τα οποία ίσως και να μην εμπεριέχουν κάτι ανησυχητικό, αλλά δεν έφτασαν πότε στα αφτιά σου απ’ τον ίδιο και στη σωστή στιγμή. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ χρίζω την περίπτωση άξια εκνευρισμού βαθμού 10 με τόνο! Όλα τα δικαιώματα και τα άλλοθι του κόσμου στα χέρια σου, αλλά το πρόβλημα είναι πώς θα προσεγγίσεις το θέμα χωρίς να χάσεις το δίκιο σου.

Αν δεν έφτασε κάπως αλλιώς σε σένα (μέσω τρίτων, των ίδιων των πρώην –γίνονται κι αυτά– ή με κάποιον άλλο ευφάνταστο τρόπο της μοίρας), η αλήθεια είναι πως έκανες ένα απ’ τα ανεπίτρεπτα των σχέσεων. Το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» εν μέρει ισχύει, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, ειδικά όταν έχει να κάνει με θέματα εμπιστοσύνης.

Άλλη, βέβαια, η περίπτωση που έψαχνες αφορμή για να χωρίσεις και το ψαχούλεμα κινητού ήταν η νούμερο ένα λύση-επιλογή, μήπως και βρεις ποτέ μια ανώδυνη διέξοδο που θα σε κρατήσει ασφαλή στο θέση του θύματος και τοποθετήσει τον άλλον περίτρανα στη θέση του θύτη. Κι άλλη η περίπτωση που είχες σημάδια και θες να καταλάβεις πώς και γιατί προέκυψε αυτή η συζήτηση κι ανταλλαγή μηνυμάτων, που θες να δώσεις μια ευκαιρία για εξηγήσεις και που όντως ελπίζεις να παρεξήγησες εσύ κάτι. Εδώ τι κάνουμε;

«Χθες που κοιτούσα λίγο το κινητό σου ανακάλυψα σημεία και τέρατα» σίγουρα δεν είναι μία καλή ατάκα για να ξεκινήσεις την κουβέντα. Γιατί αν όντως επρόκειτο για παρεξήγηση, αν δεν κρύβει κάτι πονηρό, αν όντως είχε πρόθεση να σου το πει κι απλά το ξέχασε ή το άφησε για μετά –γιατί, ναι, μπορεί να ήταν όντως τόσο ασήμαντο για εκείνον και, ναι, μπορεί όντως να μην ήθελε να σε αναστατώσει, ούτε να σε κάνει να ζηλέψεις, όπως ίσως θα έκανες εσύ αν σου έστελνε κάποιος πρώην– τότε χάνεις το δίκιο σου και την αξιοπρέπειά σου μαζί. Α, κι αποχαιρέτα και την εμπιστοσύνη του συντρόφου σου -που δικαίως θα βγει (και θα ‘ναι) από πάνω στην όλη υπόθεση.

Εξάλλου, αν ήσουν μέσα σε μια τόσο υγιή σχέση όσο νόμιζες, δε θα κοιτούσες ποτέ το κινητό του άλλου, γιατί ποτέ δε θα είχες ούτε μία αμφιβολία κι αν ακόμη έβλεπες ή μάθαινες κάτι, δε θα έβγαζες συμπεράσματα, αν δε μιλούσες πρώτα με τον άνθρωπό σου. Αν σε τρώει η περιέργεια, αν δεν μπορείς να δεχτείς πως το ταίρι σου όντως είναι ντόμπρο απέναντί σου, γιατί διαρκώς ανησυχείς πως κάτι θα πάει στραβά, αν δεν μπορείς να ελέγξεις τη ζήλια σου ή βλέπεις φαντάσματα παντού, τότε αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου και δε σου φταίει και κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ.

Ωστόσο, αν είσαι τόσο άτυχος στις επιλογές σου και πέσεις τελικά πάνω σε άτομο που δεν είχε καθόλου αθώες προθέσεις και τα μηνύματα που αντάλλασσε με πρώην ήταν απλά οι αποδείξεις μιας παράλληλης σχέσης κι επιβεβαίωση αδιαφορίας απέναντι σε σένα και τα συναισθήματά σου, τότε δε χρειάζεσαι ούτε χρόνο να σκεφτείς ούτε και καμία συμβουλή από κανέναν. Απλά το αφήνεις και προχωράς παρακάτω, στα καλύτερα. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η κοροϊδία πόσο μάλλον από ένα άτομο που υποτίθεται πως σ’ επέλεξε για άνθρωπό του.

Ό,τι ψεύτικο το διώχνεις μακριά απ’ τη ζωή σου, πάντα! Μάθε να αφήνεις χώρο για καταστάσεις  κι ανθρώπους που θα ‘ρθουν για να μείνουν, που θα διευκολύνουν την αναπνοή σου και δε θα σε επιβαρύνουν με αμφιβολίες και θέατρα.

Μη βιαστείς, όμως, να βγάλεις συμπεράσματα.  Γιατί τυχαίνει δύο άνθρωποι που κάποτε έζησαν μαζί να ανταλλάσσουν δύο κουβέντες μία στις τόσες από απλό ενδιαφέρον, χωρίς άλλες προσδοκίες.  Κι αν ακόμα επιβεβαιωθεί το χειρότερο για σένα σενάριο, δες το θετικά, ξεμπέρδεψες μια ώρα αρχύτερα απ’ το θεάτρο του παραλόγου που διαδραματιζόταν ακριβώς μπροστά στα μάτια σου.

 

Συντάκτης: Αφροδίτη Χαλκοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη