Γιατί σιχαίνομαι τις σχέσεις

«Και να σου πως την αλήθεια μου δεν έχασες τίποτα που δεν ήρθες. Ωραίο το παρτάκι δε λέω και το σπίτι της Ελένης άλλο πράγμα και η μουσική εξαιρετική. Και τα φαγητά. Και κόσμο είχε πολύ. Από διάθεση; Ξεχείλιζαν ως και οι τοίχοι. Γέλια, χαρές, ποτά. Αλλά ναι, χάλια πέρασα. Αν την έβγαζες κι εσύ με ένα κινητό στο χέρι όλο το βράδυ, να τσακώνεσαι με το Μάκη γιατί αποφάσισες τελευταία στιγμή ότι θα πας στο πάρτι και σύμφωνα με τα λεγόμενα του  «Κάτι δεν πάει καλά!» και κάτι του βρομάει, εντάξει κι εσύ χάλια θα περνούσες. Αλλά εσύ δεν έχεις τέτοια. Ε ρε πότε θα ζήσω ελεύθερο πουλί!…»

Αυτή ήταν η φίλη μου η Ειρήνη. Τσίτα σε γενικές γραμμές όπως καταλάβατε. Τέσσερα χρόνια μαζί με το Μάκη και ακόμα υπάρχει έρωτας, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω! Από επικοινωνία, δέσιμο και αλληλοκατανόηση σκίζουμε, δεν το συζητώ. Μην κρίνετε από ένα μεμονωμένο συμβάν! Τα παιδιά είναι όντως καλά μαζί.

Είναι όμως απίστευτα φυσιολογικό και θεωρώ τόσο πολύ στη φύση μας και στο βιός μας γραμμένο να αποζητάμε τραγικά, όλα όσα δεν έχουμε, ή δε ζούμε. Οι singles της υπόθεσης μια σχέση και οι αποκαλούμενοι ψυχαναγκαστικοί σχεσάκηδες την «ελευθερία» τους, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό σαφώς για τους ίδιους. Το ζήτημα της ελευθερίας άλλωστε είναι πολύ μεγάλο, ας μην το πιάσουμε τώρα…

Βέβαια, υπάρχουν και άλλες γκάμες. Αυτοί που όντως γουστάρουν και απολαμβάνουν τη γλυκιά ρουτίνα μιας σχέσης, αισθάνονται παραγωγικοί μέσα σε αυτήν και το ζουν και φυσικά άλλοι τόσοι που είτε πληγώθηκαν βαθιά και φοβούνται, είτε αρέσκονται στην εργένικη ζωή, είτε απλά δεν πιστεύουν σε αγάπες κι έρωτες όπως λέει και το άσμα.

Όλες λίγο πολύ γνωστές. Σε αυτό το κείμενο λοιπόν θα επικεντρωθούμε στην τελευταία κατηγορία. Στους haters των σχέσεων. Βεβαίως υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας αγαπημένοι μου, ελάτε τώρα! Όλοι υπήρξαν κάποτε, ή θα υπάρξουν, ή υπάρχουν «κρυφά». Κι εσύ κι εσύ κι εγώ κι εσύ! Τα παιδιά σαφώς και έχουν άποψη, ή μάλλον για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έχουν ολόκληρη φιλοσοφία πίσω από το γεγονός ότι κρατούν πλακάτ ανά χείρας «Σιχαίνομαι τις σχέσεις!» και βροντοφωνάζουν.

Οι λόγοι δεν είναι παράλογοι, ή τουλάχιστον εμένα δε μου φαίνονται. Η x,y Μαρία και ο x,y Νίκος που δε χωράνε στα στενά, ασφυκτικά, χοντροπάπουτσα μιας σχέσης, αισθάνονται πανικό, γιατί τους ιδρώνουν και οι αιτίες είναι πολλές. Παρακάτω αυτοί οι δύο φανταστικοί μας φίλοι μιλούν και μας λένε γιατί οι σχέσεις δεν τους πάνε. Εγώ θα σχολιάζω, εσείς θα βγάζετε συμπεράσματα!

«Θέλω να προγραμματίζω ταξίδια τελευταία στιγμή, να φεύγω και να χάνομαι. Να έχω κλειστό το κινητό και κανένας να μη μου πιπιλάει ένα κάρο γιατί στο κεφάλι. Σε μια σχέση αυτό δεν το κάνεις. Πάντα δίνεις λόγο για τα πάντα!» Έχει δίκιο, να τα λέμε αυτά. Και δε δίνεις λόγο γιατί πρέπει, αλλά γιατί θες. Καλά οκ, ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, κατά βάση, απλά πρέπει! Παράδειγμα: Ξύπνησες ευδιάθετος και έχεις ρεπό, είπες να πάρεις τους κολλητούς σου για μονοήμερο Σαρωνίδα.  Το λες στη Γιώτα και μουτρώνει. «Με γκόμενα θα πάει» σκέφτεται κι εσύ απλά θες ν ‘αλλάξεις παραστάσεις!

«Δεν την παλεύω με όλον αυτόν το χαμό και πανζουρλισμό μηνυμάτων όταν είμαι έξω με παρέα. Που είμαι, με ποιους, πως περνάω, αν περνάω καλύτερα μαζί του, σε πόση ώρα θα γυρίσω, αν θα βρεθούμε μετά, γιατί φόρεσα κόκκινο κραγιόν! Μάγκα χελλόου! Είμαι έξω». Μαρία μου χίλια δίκια έχεις, γι ‘αυτό κάτι τέτοια πρέπει να κόβονται εξαρχής. Σε κάθε περίπτωση όμως η αλήθεια είναι πως κάποιες ερωτησούλες όντως δεν τις αποφεύγεις για κανένα λόγο εντός σχέσης.

«Σιχαίνομαι τις σχέσεις γιατί ναι, ένας καφές με ένα φίλο, ή έναν πρώην μπορεί να παρεξηγηθεί και έπειτα η μίρλα και τα decibel μιας σκηνής ζηλοτυπίας δεν αντέχονται. Αυτή είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη που όλοι υποστηρίζουν πως είναι ο βωμός των σχέσεων;» Ουπς…

«Ίσως ακουστεί χαζό, αλλά ναι όταν είσαι single δεν έχεις το διαρκές άγχος αν θα γίνεις μάνα. Με παροδικούς ερωτικούς συντρόφους προσέχεις, με τον νούμερο ένα όμως;» Εδώ, δαγκώνονται χειλάκια. Καθόλου χαζό, μεγάλη αλήθεια παιδιά και όσο και να σας φανεί παράξενο –κι εσάς κυρίες μου που το παίζετε κυρίες- αυτό είναι ένα μείζον θέμα. Μεταξύ μας μιλάμε τώρα… εντός σχέσης επικρατεί το «Πηγαίνουμε μόνο ο ένας με τον άλλον, άρα όλα καλά!» και άρα ο φόβος να γίνεις μάνα φυσικό επόμενο!

«Βαριέμαι να δίνω εξηγήσεις για τα πάντα. Γιατί έκανα μια νέα αγορά, γιατί άρχισε να μου αρέσει η Άννα Βίσση, γιατί σταμάτησα να πίνω μπίρα. Γιατί έτσι!». Ενώ ο σύντροφος σου επιμένει πως κάτι τρέχει με όλα αυτά και κάτι δεν πάει καλά, εσύ απλά απέκτησες gadget διάθεση, παθιάστηκες με την «Αλήτισσα ψυχή» της Αννούλας και την τελευταία φορά που ήπιες μπίρα ξέρασες.

Και δεν είναι μόνο όλα αυτά. Οι φανταστικοί φίλοι Μαρία και Νίκος έχουν κι άλλους λόγους που σιχαίνονται τις σχέσεις. Το γεγονός ότι το σπίτι τους πρέπει να είναι διαρκώς συγυρισμένο μπας κι έρθει το έτερον, το γεγονός ότι το πρωινό σεξ τους χαλάει και πως βαριούνται όλη την ώρα να βγάζουν αγαπημένοι selfies με τους wannabe husbands and wives τους. Το βασικότερο όλων όμως είναι ότι ασφυκτιούν.

Το δέσιμο δεν είναι για όλους, τουλάχιστον όχι σε όλες τις φάσεις. Και αν ήταν, δε θα ‘χαν νόημα οι άνθρωποι- φωτεινές εξαιρέσεις που ήρθαν να αλλάξουν μια για πάντα τα δεδομένα στις ζωές μας. Ίσως οι σχέσεις τώρα δε σας αρέσουν, όμως σας γοητεύουν οι προκλήσεις και ποτέ δεν είναι αργά για έναν άνθρωπο πρόκληση που θα σας μυήσει στην Τέχνη των σχέσεων… τι λέτε;