Βγαίνω απ’ το σπίτι με τις πιτζάμες και κάτι φούξια γαλότσες και τρέχω σαν τρελή προς κέντρο για να βγάλω εισιτήριο. Ξεκινάει να βρέχει, ενώ η ώρα κοντεύει οχτώ. «Γαμώτο» σκέφτομαι «δε θα προλάβω».
Ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει και βρίσκομαι στην κατάμεστη από κόσμο Τεχνόπολη. Καλοκαίρι, φώτα ψυχεδελικά, ντουμάνια από καπνούς αλκοολικούς και ξέφρενοι χτύποι καρδιάς συνθέτουν ένα σκηνικό μαγείας.
Ποιος θ’ ανέβει στο stage να μας συνεπάρει; Ποιος θα βγει μπροστά να μας ξεσηκώσει και ποιος θα γίνει ένα με εμάς για το επόμενο τρίωρο μουσικό ταξίδι ; Θα είναι μήπως μπάντα ή κανένας τραγουδιστής φερμένος απʾ τα εξωτερικά;
Αισθανόμουν διέγερση δεν ήξερα τι και ποιον πάω νʾ απολαύσω, όμως με κατέκλυζε μια ανεξήγητη χαρά προσμονής. Τα φώτα κλείνουν, το κοινό ουρλιάζει κι αρχίζει να χειροκροτά ασταμάτητα. Κι εκεί που η αγωνία βρίσκεται στο ζενίθ της, η σκηνή πλημμυρίζει από μουσικούς. Το κοινό εκστασιάζεται.. Φωνάζει συνθηματικά ένα αντρικό όνομα –πιθανότατα του τραγουδιστή– και πωρώνεται όλο και περισσότερο και…
Ξυπνητήρι! Ώρα επτά. Πρέπει να πάω για δουλειά.
Δε ξέρω αν ο φετινός χειμώνας σας έπεσε λίγο βαρύς, προσωπικά δε θα ήθελα καν να το συζητήσω. Άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα κι απ’ το όνειρο. Θα ήταν Δεκέμβρης όταν το είδα.
Λαχταρούσα καλοκαίρι, ήλιο καυτό, σούρουπο δροσερό κι έπειτα αστέρια ηλεκτρισμένα. Διψούσα για συναυλίες και χάσιμο. Φευγιό σε λα ματζόρε και διάθεση σε φα δίεση. Ανάσα κι αέρα. Άντε ίσως και λίγη φωτιάˑ να ζεσταίνονται οι καρδιές με μελωδίες μυσταγωγικές και στίχους αερικά.
Ο χρόνος πέρασε γρήγορα, ξυπνήσαμε απ’ το όνειρο κι ήρθε ο καιρός να το ζήσουμε στ’ αλήθεια.
Καλοκαιρινές συναυλίες!
Αέρινα φορέματα και κορδέλες στα μαλλιά, all star, απαραιτήτως, για τ’ αναμενόμενο ποδοπάτημα κι ενέργεια να χτυπάει κόκκινο.
Η όλη διαδικασία μια ιεροτελεστία μυστική: Να κλείσεις εισιτήρια, να μην ξεχάσεις να βάλεις στο σακίδιο το ουζάκι, να πάρεις μαζί σου ψάθες ή πετσέτες σε περίπτωση που έχεις δυνατότητα να κάτσεις κάτω, να βάλεις την παρέα σου στην πρίζα και τα δικά σου μυαλά στα κάγκελα.
Θα πάτε σε συναυλία!
Είναι γεγονός πως το καλοκαίρι οι επιλογές είναι πολλές και σαφέστατα καλύπτουν όλα τα γούστα. Θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα μίνι οδοιπορικό σε όλους τους μαγικούς συναυλιακούς χώρους όπως το Θέατρο Βράχων, την Τεχνόπολη, την Πλατεία Νερού ή τον κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Θα μπορούσαμε ακόμα καλύτερα να κάνουμε ένα αφιέρωμα, όμως δεν είναι αυτό το point.
Σήμερα θα ήθελα να εμβαθύνουμε. Πόσο έλειψε σε όλους μας αυτή η αίσθηση ελευθερίας και συνάμα αυτή η τόσο ειρηνική εκτόνωση!
Αφήνουμε πίσω τα πάντα. Το μυαλό αδειάζει και οι αντιστάσεις μειώνονται μέσω των δροσερών φυσαλίδων της παγωμένης μπίρας που κρατάς μ’ ευλάβεια στα χέρια. Δροσίζεσαι κι αφήνεσαι. Χαλαρώνεις.
Τα χέρια σου αιωρούνται στον αέρα και νιώθεις ένα με το Θεό. Η μουσική, το πιο γλυκό χαρμάνι, σ’ αφοπλίζει κι ενώ μαστουρώνεις με οξυγόνο, ελκύεις πάνω σου τα βλέμματα.
Μην αναρωτιέσαι το λόγο. Χαλαρώνεις και αυτομάτως γίνεσαι περισσότερο ποθητός. Ακολουθούν ερωτικές ματιές και νέες, σπιρτόζικες γνωριμίες.
Το γλυκό παιδί απέναντι σε ζαχαρώνει ώρα. Γίνεται παιχνίδι κι η μουσική σιγά-σιγά ανεβάζει τέμπο. Μέσα στ’ όλο ξεφάντωμα έρχεται πίσω σου, σε ρωτάει τ’ όνομά σου κι έπειτα αβίαστα σε παίρνει αγκαλιά. Δεν αργεί και το φιλί.
Σαν τα απρόσμενα, συναυλιακά φιλιά, που σου κόβουν την ανάσα, δεν έχει!
Ίσως αύριο τον χάσεις, ίσως είναι ο έρωτας της ζωής σου. Δε σ’ αφορά. Το ζεις και αισθάνεσαι πως πρωταγωνιστείς σε ταινία χολιγουντιανής υπερπαραγωγής. Απολαμβάνετε μουσικά vibes ερωτισμού παρέα σε μια απόλυτη ένωση, που ναι μεν σε σκάει –χτυπάει 35άρι πλέον– αλλά σε καμία περίπτωση δε σε πνίγει.
Χορεύετε, τραγουδάτε μαζί κι οι φίλοι σου από μακριά κάνουν νοήματα περιπαιχτικά. Μουσική κι έρωτας γίνονται ένα, ενώ τα στοιχεία της φύσης ευνοούν τόσοˑ αεράκι απαλό σας ταξιδεύει και βρίσκεστε ήδη σε κόσμους εξωτικούς.
Τη θερμότητα που προκαλούν τα κορμιά σας, σπάνε σταγονίδια νερού που ξεχύνονται από μπουκάλια που γλιστρούν απ’ τα χέρια του κόσμου, σε ρυθμούς electro- swing, jazz, reggae ή ό,τι τραβάει η όρεξή σας.
Το καλοκαίρι άλλωστε όλα παίζουν και τα σκηνικά που δημιουργούνται, αγγίζουν υψηλό σκηνοθετικό επίπεδο. Δε χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Λίγο ρετσίνα, μια συναυλία και τους φίλους μας. Τον έρωτα θα το βρούμε εκεί!
Ρυθμός, ένταση, καρδιοχτύπι, χειροκρότημα, χαμόγελα, ουρλιαχτά, σφυρίγματα. Ζωή. Μα τι άλλο θέλετε; Ξεχυθείτε σε συναυλίες και καλό μας καλοκαίρι!
Συντάκτης: Μάρη Γαργαλιάνου
