Πρόσφατα, η Μαρία Τριγώνη μας έδωσε μια εμπεριστατωμένη εικόνα για το τι εστί γυναίκα-παγοκολώνα με το άρθρο της «Βγες απ’ την κατάψυξη». Γυναίκα άχρωμη, άοσμη και κάθε κοσμητικό επίθετο που στερείται έντασης, πάθους και κυρίως, συναισθήματος.
Γυναίκες που τις συναντάς παντού και από πείσμα και μόνο, θες να πας δίπλα τους να τους χαμογελάσεις, για να σπάσει η ξινίλα από τη φάτσα τους. Προσωπικά, ούσα κουτσομπόλα (είμαι και το βροντοφωνάζω), τρελαίνομαι να κάθομαι σε διπλανό τραπέζι τους, να βγάζω μολύβι και χαρτί και να κρατάω πιστές σημειώσεις των συζητήσεων τους.
Τις πρώτες φορές που άκουσα τις κουβέντες τους, άρχισα να προβληματίζομαι και να έρχομαι σε τεράστια σύγκρουση με τη ρομαντική μου φύση.
«Τον πήδηξα, πήρα το louis μου και έφυγα.»
«Μα ήταν και για τίποτα άλλο, χρυσό μου;»
Κυνισμός μέχρι αηδίας και απαξίωση στο αντρικό φύλο. Νομίζεις ότι ακούς άντρα να μιλάει, στο πιο εξευγενισμένο του βέβαια. Αναρωτιόμουν τι κάνω λάθος και τι κάνουν εκείνες πιο σωστά από μένα. Δε νιώθουν, δεν τις διαπερνά ένα ρίγος στη συναναστροφή τους με το άλλο φύλο;
Όχι έρωτας, καμία σχέση. Έστω αυτός ο γυναικείος ενθουσιασμός. Πως έχουν κατορθώσει να αποβάλλουν από πάνω τους κάθε ίχνος ευαισθησίας; Τις ακούς να μιλάνε και νιώθεις ότι ακούς πολιτικό να μιλάει για το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία. Τόσο ψυχρά, κοφτά και απόλυτα.
Είναι οι ίδιες ακριβώς γυναίκες που δηλώνουν ότι σνομπάρουν τον έρωτα και κάθε τι ψυχοσυναισθηματικό, επειδή κουβαλάνε από τα γεννοφάσκια τους το μαλακομαγνήτη.
Προ δεκαημέρου, η Κατερίνα Κεχαγιά έγραψε ένα άρθρο γι’ αυτούς που σνομπάρουν τον έρωτα. Τρανταχτό δείγμα του ρεύματος «κόντρα στον έρωτα» είναι κι οι αυτές οι γυναίκες, οι αντι- ερωτικές.
Γιατί για μένα είναι ντεκαυλέ όλες αυτές οι γυναικούλες που προσπαθούν να πλασάρουν τον εαυτό τους σαν τον άντρα τον πολλά βαρύ, που σου κάνει και χάρη που έριξε τα μάτια της πάνω σου.
Είναι οι γυναίκες που χαλάνε την πιάτσα του ουσιαστικού όρου «γυναίκα». Της τρυφερής ύπαρξης που θα τη φλερτάρεις και θα σου το ανταποδώσει με ένα χαμόγελο όλο γλύκα.
Γυναίκα με την αυθεντική έννοια του όρου, είναι αυτή που πράγματι μπορεί να έπεσε σε μαλακά, άλλα μάζεψε τα μπογαλάκια της, έφυγε με αξιοπρέπεια και πλέον κάνει πιο προσεχτικές επιλογές.
Δεν είναι γυναίκα αυτή που πληγώθηκε και βγάζει σκάρτο, κάθε αρσενικό που περνάει στο διάβα της.
Είναι μια θρασύδειλη ύπαρξη που απαρνιέται τη φύση της. Φοβάται να δώσει και να δοθεί. Προσποιείται ότι το σεξ είναι το βασικότερο που την ενδιαφέρει πλέον. Αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί και το θαρραλέο που θα έχει τα κότσια να την πλησιάσει λίγο παραπάνω, τότε είναι πλήρως ικανοποιημένη.
Βέβαια το αστείο της υπόθεσης, που προσωπικά γελάω μέχρι δακρύων και νιώθω και δικαιωμένη που γεννήθηκα με το μικρόβιο του ρομαντισμού, είναι όταν αυτές οι γυναίκες ερωτεύονται. Αν είχες τη δυνατότητα να τις βιντεοσκοπείς όταν πέφτουν στα βάθη του έρωτα, θα καταλάβαινες τι σημαίνει μετάλλαξη.
Θυμάσαι τη γυναίκα με το ύφος «μην αγγίζετε εύθραυστον», το τουπέ χιλίων καρδιναλίων και εκείνο το αγαλματάκι ακούνητο, αγέλαστο στην άκρη του χλιδάτου μπαρ;
Ε όπως είσαι, ξέχνα το.
Τώρα θα έρθεις αντιμέτωπος με ένα κοριτσάκι με χαμόγελο μέχρι τα’ αυτιά, με το κινητό σκουλαρίκι, με κινήσεις όλο μπρίο και χάρη μέσα στο χώρο. Μ’ ένα κοριτσάκι που θα μεταλλάσσεται στην προσωποποίηση της ευτυχίας όταν είναι μαζί του, θα γελάει με την καρδιά της και η ξινίλα από στη φάτσα της θα της μοιάζει ξενέρωτο αστείο.
Ο έρωτας σε μεταλλάσει, το σέβομαι. Οι πληγές του είναι βαθιές και στοιχειώνουν. Ασυνείδητα μπορεί να σε κάνουν από κουτάβι, λύκαινα. Να χάσεις την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό, το ρομαντισμό και κάθε στοιχείο ευαισθησίας. Αλλά τα βάζεις κάτω και τα μετράς.
Αξίζει για μια κακοτυχία να χάσεις εσύ τον εαυτό σου; Να μεταλλαχτείς σε κάτι, που ούτε εσύ η ίδια δε συμπαθείς; Θα σου απαντήσω εγώ καθαρά και ξάστερα: ΟΧΙ.
Να γίνεις πιο επιλεκτική, πιο προσεκτική και θα είμαι εκεί να σε θαυμάσω και να σου πω συγχαρητήρια, που επιτέλους σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου. Έμαθες τι γουστάρεις και το διεκδικείς με νύχια και με δόντια.
Μη προσπαθείς όμως να με πείσεις ότι δεν έχεις ανάγκη τον έρωτα, με κάνεις και γελάω. Και όχι μόνο εμένα.
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
