Στην Ελλάδα των αναστολών και των ταμπού, η αντίδραση πάει κόντρα στην ανασφάλεια.
Τα παραδοσιακά δόγματα περί οικογένειας, ηθικής και αξιοπρέπειας καταρρίπτονται με ανερχόμενες τάσεις και ιδεολογίες εξ Αμερικής και Ευρώπης. Το πρότυπο του πατέρα εργαζόμενου και της μητέρας να έχει ξεχάσει το ρόλο της ως γυναίκα, αποτελούν μακρινό παρελθόν.
Ας μιλήσουμε για τα νέα πρότυπα, αποδεκτά ή μη. Ο γάμος ως παράδοση παραμένει must.
Maximum τα σαράντα για οριακή ηλικία –πρώτου- γάμου. Τα νέα ζευγάρια όμως έχουν να μας παρουσιάσουν καινούριες τάσεις. Καλή η αγάπη, ο έρωτας, η συντροφικότητα, αλλά οι ανάγκες τους πλέον δε καλύπτονται επιτυχώς από τα υπάρχοντα δεδομένα.
Αναζητούν το νέο, το διαφορετικό αυτό που θα τους βγάλει από τα τετριμμένα.
Τι λέει λοιπόν το νέο ρεύμα; Απιστία.
Απιστία με δόξα και τιμή, με γνώση και αποδοχή.
Δε μιλάμε για μόνιμες σχέσεις συνήθως, αλλά για περιστασιακό σεξ. Η συμμετοχή στην απιστία είναι κοινή, δεν αφορά μόνο άντρες ή γυναίκες. Η διαδικασία ξεκινάει έπειτα από συζήτηση, όταν το ζευγάρι συμφωνήσει ότι αργά ή γρήγορα θα επέλθει η φθορά της ρουτίνας στη σχέση τους και ότι πρέπει να την επιβραδύνουν.
Επιλέγουν λοιπόν να μη μονοπωλούν το ενδιαφέρον του συντρόφου τους, δημιουργώντας κάποιο σχετικό suspens, με την εισαγωγή τρίτων, τέταρτων ή και πέμπτων προσώπων στη ζωή τους.Τονίζω ξανά, εν γνώση του άλλου συντρόφου.
Υποστηρίζουν ότι άλλο η αγάπη και άλλο το σεξ. Θα μου πεις, γιατί με το ταίρι τους έχουν πάρει στερητική και δεν κάνουν σεξ; Καμία σχέση. Απλά θέλουν ποικιλία και εναλλαγές.
Εξτρεμιστική τάση κατά τη γνώμη μου, για ανθρώπους με αυτοπεποίθηση και ισχυρή αίσθηση της ανεξαρτησίας. Θα αναρωτιέσαι ίσως, τι πάει λάθος με σένα που στην υποψία και μόνο οτι το ταίρι σου μπορεί να κοιτάξει άλλα μάτια γίνεσαι ταύρος εν υαλοπωλείο. Θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως ότι ούτε παράλογη είσαι, ούτε πρέπει να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις νέες πεπατημένες άπαξ και δε σε αντιπροσωπεύουν.
Τα ζευγάρια που ακολουθούν αυτόν τον τρόπο ζωής έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει ζήλια στις απιστίες του συντρόφου τους. Αρέσκονται μάλιστα καθώς δε θεωρούν κτήμα τους και δεδομένο το ταίρι τους.
Η μεταξύ τους σχέση δεν αλλάζει, παραμένουν ζευγάρι που θα μοιράζεται τα πάντα, θα βγαίνουν μαζί, θα κοιμούνται μαζί, θα ζουν μαζί, αλλά θα κάνουν σεξ και μαζί και χώρια.
Ακραία μορφή της εν λόγω τάσης αποτελεί και το περίφημο swinging. Συνουσία δηλαδή και με άλλα ζευγάρια που είναι διατεθειμένα να προσθέσουν στην ερωτική τους ζωή μια έξτρα δόση περιπέτειας για να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις τους, χωρίς δεσμεύσεις και επικρίσεις.
Η λίμπιντο στα ύψη και το παιχνίδι αρχίζει. Ένα παιχνίδι ηδονής στα πλαίσια μια αδιάκοπης προσπάθειας να σπάσουν όρια και προκαταλήψεις μιας κοινωνίας που καταδικάζει το διαφορετικό και το απ’ αλλού φερμένο.
Αν ρωτηθώ προσωπικά επί του θέματος, η γνώμη μου δυστυχώς δε συνάδει με τα νέα πρότυπα.
Ο γάμος είναι ένας θεσμός που οφείλει να τιμάται και να προστατεύεται. Αφιερώνεσαι στην οικογένεια που σκοπεύεις να κάνεις, αφού αυτός είναι ένας από τους λόγους που παίρνεις τη μεγάλη απόφαση. Σέβεσαι το έτερον ήμισυ και φροντίζεις να βελτιώνεις τη σχέση σου, αλλά στο πλαίσιο του ζευγαριού.
Η περιπέτεια και το διαφορετικό είναι πάντα επιθυμητά σε μια σχέση. Αλλά αν θες να αναζωπυρώσεις το γάμο σου πρότεινε να κάνετε μαζί bυnjee jumping στην Εύβοια, όχι κάθε βράδυ να δίνεσαι αριστερά και δεξιά.
Ο γάμος καλώς ή κακώς απαιτεί μονοπώλιο, αν δεν είσαι διατεθειμένος να το προσφέρεις μάλλον δεν είσαι έτοιμος να παντρευτείς. Κανένας δε σε υποχρεώνει αν νιώθεις ότι ως εργένης δεν ολοκλήρωσες τον κύκλο σου.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και είναι υπεύθυνος γι’ αυτό που θα έχει να θυμάται ως παρελθόν. Αρκεί βέβαια, οι επιλογές να είναι συνειδητές και όχι έρμαια της «μόδας», της ανάγκης για επίδειξη και αντίδραση ή ακόμα χειρότερα συμβιβασμοί στα γούστα του ενός.
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
