Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί για κάποιο ζευγάρι, πώς μπορούν και είναι μαζί. Φαινομενικά τόσο αταίριαστοι, ώστε σε κάνουν ν’απορείς, πώς καταφέρνουν ακόμη και να επικοινωνήσουν.
Την απάντηση στο ερώτημα, μου έδωσε την έδωσε μια φράση του Αργεντινού συγγραφέα-ψυχοθεραπευτή Χορχέ Μπουκάι:
«Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές.»
Τι ορίζεται ως διαφορά όμως;
Διαφορά, μπορεί να υφίσταται από τα πιο σύνθετα, βλέπε μορφωτικό επίπεδο, κοινωνική νοοτροπία, θρησκευτικές αντιλήψεις, ως και τα απλούστερα, να προτιμά ο ένας κομεντί κι ο άλλος θρίλερ.
Δυο άνθρωποι που ο ένας κάνει μεγαλόπνοα σχέδια καριέρας σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία και ο άλλος είναι πλανόδιος μουσικός, πόσους κοινούς κώδικες μπορούν να έχουν;
Αλλά ακόμη και αν οι κώδικες υπάρχουν, πώς θα εξασφαλίζουν μακροημέρευση στη σχέση τους, μακριά από κόμπλεξ και ένστικτα ανταγωνισμού;
Ναι, τον πρώτο καιρό, δεν τίθεται καν θέμα χάσματος. Είναι όλα ρόδινα και δε χρειάζονται τίποτα περισσότερο από την παρέα ο ενός του άλλου, για να νιώσουν πλήρεις.
Μετά το πυροτεχνηματικό σεξ όμως και μετά τις καθημερινές ενέσεις ευτυχίας, τι είναι αυτό που θα μείνει;
Ίσως είναι απλά δυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, χωρίς κοινή κουκκίδα συνεννόησης ούτε στα απλούστερα.
Δυο άνθρωποι που θα θεωρούν οτι πάντα ο άλλος είναι υπεύθυνος για όλα τα δεινά της σχέσης.
Δυο άνθρωποι που όχι μόνο δε θα αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητά τους, αλλά θα τη θεωρήσουν και αιτία του μεταξύ τους σχίσματος.
Ο έρωτας μπορεί να είναι χημεία, η συνύπαρξη όμως απαιτεί και καλή γνώση μαθηματικών.
Και στα μαθηματικά απαιτείται κατανόηση.
Μια σχέση για να διατηρηθεί χρειάζεται υποχωρήσεις και συμβιβασμούς αλλά όχι ριζική μεταβολή της προσωπικότητας και του χαρακτήρα.
Είμαι υπέρ των άκρων και της διαφορετικότητας.
Θεωρώ ότι λειτουργεί σαν δάσκαλος, σε ότι δε μπορεί να αντιληφθεί η δική μας νοοτροπία.
Αρκεί ο ένας να μαθαίνει από τον άλλον και να συνδυάζονται αρμονικά δημιουργώντας μια σχέση με εκπλήξεις, πειραματισμούς και δοκιμές.
Αν το κατορθώσουν αυτό θα είναι από τους τυχερούς που θα βιώσουν μια σχέση χωρίς να πουν «βαρέθηκα» μετά το πρώτο δίμηνο.
Κατά πόσο όμως αυτό είναι εφικτό στον έρωτα και στην αγάπη, που ο εγωισμός και τα παιχνίδια εξουσίας είναι βασικά συστατικά;
Από την άλλη, αν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
Κι ίσως τελικά οι σχέσεις που δεν πετυχαίνουν εξαιτίας «ασυμφωνίας χαρακτήρων», να είναι εκείνες που δεν επέτρεψαν στο συναίσθημα να δεσπόζει.
Εκείνες που η αγάπη ήταν μικρή.
Γιατί αν το καλοσκεφτείς, πόσο δύσκολο είναι το Σάββατο να βλέπεις κομεντί και την Κυριακή θρίλερ;
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
