Τι είναι έρωτας για μένα και τι για σένα απέχει σαν ερμηνεία κατά πολύ. Ένα βασικό κοινό όμως, είναι αυτή η αίσθηση υπερβολής και η απολυτότητα της στιγμής, που αν δεν την έχεις νιώσει, σίγουρα δε στάθηκες τυχερός να τον γνωρίσεις.
«Ρίτα σχεδόν δεκαοχτώ χρονών και εγώ σαράντα πέντε. Ρίτα εσύ είσαι στην αρχή και εγώ στο παρα πέντε». Σενάριο πολλάκις ειδωμένο και αυστηρά κατακριτέο. Προς το παρόν δε θα μείνω στα προφανή και στα κλισέ χιλιάδων ψυχών εγκλωβισμένων σε παραδοσιακές νοοτροπίες και θεωρίες αποτυχίας.
Θα μιλήσω για έναν άντρα ώριμο, καλλιεργημένο αλλά κυρίως ατίθασο. Ένα μυαλό απαλλαγμένο από ηλικιακά όρια και ορκισμένο να αντιπαλεύει ό, τι συμβατικό. Ο μόνος φόβος του να μη δεχτεί οτιδήποτε δε του κάνει. Ό,τι μπαίνει σε καλούπια, πετιέται στα σκουπίδια. Ο γάμος για τα γούστα του μια ανούσια υπογραφή και επίδειξη της προσωπικής του ζωής.
Μη βιαστείς να μου προτάξεις τα σενάριά σου περί δεσμοφοβίας. Υπάρχουν και κατακλύζουν καλώς ή κακώς πολύ κόσμο, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια άλλη φύση, μια διαφορετική προσωπικότητα.
Δεν απορρίπτει τις σχέσεις. Άπλα τις δοκιμάζει και απορρίπτει ό,τι δεν τον καλύπτει. Αγαπάει το διαφορετικό αλλά δε θέλει να το δαμάσει γιατί αλλιώς θα σταματήσει να το αγαπάει, να το θαυμάζει και να το γουστάρει με όλο του το πάθος.
Από την άλλη έχουμε μια δεσποινίς σε μετεφηβική ηληκία. Σε ηλικία που όσο και να θέλει να θέσει όρια και αυτοπεριορισμούς από τετριμμένες νοοτροπίες και κοινωνικά status quo, έχει αλλεργία, αρνείται να τα δεχτεί γιατί απλά στο αίμα της κυλάει αέρας επανάστασης. Αγαπάει τις ανατροπές και τα ρίσκα. Άνθρωπος που ζει και μπορεί να ζήσει τον έρωτα στο μεγαλείο του.
Τι γίνεται όταν αυτοί οι δυο άνθρωποι συναντηθούν; Αναγεννιέται το σύμπαν. Ο κόσμος ομορφαίνει και ο ήλιος φωτίζει ένα κλικ παραπάνω. Το μυαλό παύει να σκέφτεται και τα ένστικτα βγάζουν φόρα πατρίδα τις ορμές τους.
Δυο άνθρωποι, συλλέκτες εμπειριών, είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν μια δική τους ιστορία αξιομνημόνευτη. Ένας άντρας έτοιμος να λάβει με τρόπο ευλαβικό τη γοητεία της απειρίας και να τη μεταμορφώσει σε στιγμές, να τη μυήσει σε δρόμους άγνωστους. Ανίδεη και παρορμητική εκείνη θα σπεύσει να γευτεί ό,τι της προσφέρεται. Δε θα σκεφτεί τίποτα απ’ αυτά που αρέσκεται να σχολιάζει και να πλασάρει σαν «σωστά» ο κόσμος.
Και στην τελική τι είναι ο κόσμος; Η μερίδα ανθρώπων που εμείς διαλέγουμε να βλέπουμε. Και επειδή όταν κάνει την πρεμιέρα του ο έρωτας η λογική κάνει περίπατο σε μονοπάτια άβατα, τα αυτιά ακούνε και τα μάτια βλέπουν μόνο όσα επιτρέπει ο αφέντης έρωτας.
Και θα μου πεις εσύ τώρα έμπειρη σαραντάρα του πέμπτου, που έχεις στηθεί εδώ και ώρα και χαζεύεις το γοητευτικό ψαρομάλλη να τρώει παγωτό γιαούρτι σφιχταγκαλιάζοντας την νεανίδα. Tι κοινό έχουν τώρα αυτά τα δυο πλάσματα; Αυτός περνάει την εφηβεία των σαράντα και το κοριτσάκι ερωτεύτηκε τον μπαμπά του. Τι μέλλον έχουν; Λογικό και παράλληλα πεζό.
Μαθαίνουν τη ζωή παράλληλα. Μεταγγίζουν ο ένας στον άλλον συναισθήματα αψεγάδιαστα χωρίς εγωισμούς και παλιμπαιδισμούς. Ανακαλύπτουν με χέρια και καρδιά ανοιχτά έναν κόσμο διαφορετικό βαμμένο σε λευκό και γαλάζιο. Αρμονικό και θυελλώδες ταυτόχρονα.
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας αντιφατικός, ακατανόητος με τη γλύκα του άγνωστου κάθε φορά γεύεσαι μια καινούρια του έκπληξη. Και ζουν εκπλήξεις. Πολλές, πάμπολλες. Ταξίδια μακρινά. Εκείνος να τις μαθαίνει ιστορία και εκείνη να τον παρακινεί να κάνουν βαρκάδες. Αυτός να τις διαβάζει ποίηση και εκείνη να του ζητάει να της μάθει τον έρωτα επί τόπου. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί ερωτευμένη. Όχι με δόσεις αλλά με καταχρήσεις.
Οι επιθυμίες τους κοινές χωρίς σκέψη, χωρίς κουτάκια, χωρίς πρέπει, μόνο θέλω.
Ένα θέλω μεγαλύτερο από το εγώ τους. Οι διαφορές τους να γίνονται ομοιότητες και οι ομοιότητες διαφορές για να μη πλήττουν. Τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών δεν τα αγνοούν, διότι πολύ απλά δε τα βλέπουν καν. Δεν κατονομάζουν τη σχέση τους απλά τη βιώνουν.
Αδιαφορούν για το μέχρι πότε; Πού βαδίζουμε; H σχέση μας θα πάει παραπέρα; Λες και το πρόβλημα στις σχέσεις είναι η ηλικία. Αν δηλαδή ο εικοσάρης ήταν ζεύγος με την εικοσάρα και ο σαραντάρης με τη σαραντάρα θα ζούσαν ζωή χαρισάμενη;
Αυτό είναι το πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.
Ο έρωτας μάτια μου, δε ξέρεις πού και με ποιον θα σε βρει. Απλά τον ζεις, δεν τον ψειρίζεις. Αν αρχίζεις και τον αναλύεις δε ζεις έρωτα αλλά συμφωνία και όχι πάντα κυρίων.
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
