Ερωτεύεστε παράφορα και περνάτε μαζί εικοσιτετράωρα και εικοσιτετράωρα.
Χωρίζεστε μόνο για τα πρακτικά. Δουλειά,γυμναστήριο, άντε και κανένα σινεμά με φίλους.
Ο καθένας έχει το δικό του σπίτι αλλά έχετε επιλέξει ένα εκ των δυο να είναι η ερωτική σας φωλιά.
Και παίρνετε γρήγορα, τη μεγάλη απόφαση να συγκατοικήσετε, γιατί δεν έχει και μεγάλη διαφορά ο μέχρι τώρα τρόπος ζωής σας. Έλα μου όμως που η διαφορά είναι τεράστια και εσύ πολύ ερωτευμένος για την καταλάβεις.
Στον έρωτα έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε και τις καταστάσεις, όποιες και αν είναι αυτές, και το ίδιο το πρόσωπο που μας ενέπνευσε αυτό το μεγαλεπήβολο συναίσθημα.
Θέλεις να γνωρίζεις τον αγαπημένο σου σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς του, να μην τον χάνεις λεπτό από τα μάτια σου. Να μάθεις το πιο κρυφό του κουσούρι και να το κάνεις κτήμα σου. Γιατί είσαι ερωτευμένος, κτητικός και άπληστος.
Έχεις την ψευδαίσθηση ότι αυτή η ευφορία θα κρατήσει είς τους αιώνας των αιώνων και ότι τίποτα δε θα σε κάνει να κουραστείς ή ακόμα χειρότερα να βαρεθείς.
Κουράζομαι; Βαρίεμαι; Τι λέξεις είναι αυτές που ξεστομίζω σε ερωτευμένους ανθρώπους;
Και όμως είναι δίπλα μας, και μας φλερτάρουν. Ψάχνουν τρύπα να χωθούν και να κατασπαράξουν το θείο δώρο που σε κατακλύζει.
Γιατί ο έρωτας έχει ένα, αλλά οδυνηρό ελάττωμα. Δεν κρατάει για πάντα. Αλλά εσένα αυτό δε σου περνάει καν από το μυαλό την περίοδο της ευτυχίας.
Και πώς περνάει ο έρωτας; Με την απομυθοποίηση, η οποία έρχεται γρήγορα, ύπουλα και βασανιστικά. Η συγκατοίκηση δε, επιταχύνει την κατάσταση.
Φυσικά και για τον ερωτευμένο είναι θείο δώρο να ξυπνάει κάθε πρωί στην αγκαλιά του αγαπημένου του. Και αυτή η μπλε οδοντόβουρτσα που του αγόρασες, το ωραιότερο διακοσμητικό του μπάνιου σου.
Αλλά όχι σε καθημερινή βάση.
Θέλεις μια μέρα να ξυπνήσεις, να πιεις τον καφέ σου, να κάνεις το πρωινό σου τσιγάρο, μόνη. Χωρίς να πρέπει να φτιάξεις πρωινό για δυο, χωρίς να πρέπει να πεις καλημέρα με χαμόγελο και ψεύτικη τρυφερότητα.
Στη συγκατοίκηση αυτό δεν είναι εφικτό. Δε μπορείς να πεις στον άλλο θέλω να μείνω μόνη μου, φύγε. Μπορείς να τον διώξεις από το ίδιο του το σπίτι;
Βασικό στοιχείο της συγκατοίκησης η σωστή συνεννόηση και η επικοινωνία.
Όταν ο αγαπημένος σου έχει μεγαλώσει με το πρότυπο της μαμάς-υπηρέτριας, υπάρχει πρόβλημα και δη, δύσκολο στη λύση του.
Πώς να εξηγήσεις στον καλομαθημένο γιο, ότι πρέπει να μαζεύει τα ρούχα του από το πάτωμα και οτι αν δεν προλαβαίνεις να μαγειρέψεις, μπορεί να φτιάξει μόνος του μια μακαρονάδα;
Δεν είναι ακατόρθωτο αλλά δεν είναι και πανεύκολο. Εξαρτάται από τον τύπο του άνδρα που έχεις επιλέξει να έχεις στο πλάι σου.
Βέβαια μη βγάζουμε την ουρά μας απ’εξώ και εμείς οι γυναίκες.
Υπάρχουν γυναίκες που δε ξέρουν τι εστί σκούπα και τι μαγείρεμα. Αν εσύ δε μπορείς να είσαι σωστή στα ουσιώδη το πρόβλημα μάλλον ξεκινάει από σένα. Στη συμβίωση πρέπει να υπάρχει ισοτιμία και προσπάθεια εξέλιξης.
Χρειάζεσαι την ανεξαρτησία σου. Πώς να την διεκδικήσεις όταν βρίσκεσαι σε συνεχή επαφή με τον άλλον;
Τις περισσότερες φορές υποβάλλεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία ταμπέλας. Είμαστε μαζί, συγκατοικούμε, ζούμε ολίγον τι σα παντρεμένοι.
Φυσικά και δεν είμαι απόλυτη. Φυσικά και υπάρχουν αξιόλογες εξαιρέσεις. Αλλά εξαιρέσεις.
Τις περισσότερες φορές ο έρωτας γίνεται μια τυπική διαδικασία και μένεις απλά με ένα συγκάτοικο.
Για μένα το ιδανικό είναι η ανεξαρτησία μέσα στη κοινή ζωή. Ο καθένας διαθέτει τον ιδιωτικό του χωροχρόνο αλλά υπάρχει και το μαζί,το απόλυτο. Όταν το θέλετε και οι δυο.
Η συγκατοίκηση απαιτεί ωριμότητα και σωστή προεργασία.
Πρέπει να γίνεται σταδιακά και σταθερά. Να είναι μια συνειδητοποιημένη απόφαση και όχι μια παρόρμηση που μπορεί να καταλήξει σε φιάσκο.
Δεν είναι όλη πλασμένοι να ζούνε σε ζεύγος και πόσο μάλλον στον ίδιο χώρο.
Μην προχωράτε σε βεβιασμένες κινήσεις και χαλάσετε κάτι που μπορεί να χρειάζεται κι άλλη ωρίμανση.
Ο έρωτας μπορεί να γιγαντωθεί και να επιβιώσει, αν του το επιτρέψετε και οι δυο.
Την πίεση και τον εξαναγκασμό, δεν τα ανέχεται.
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
