Όταν ο ένας ζητάει ανοιχτή φάση κι ο άλλος αποκλειστικότητα

Είναι λάθος να θες ανοιχτή σχέση, ενώ ο άλλος όχι; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και αναλύουμε τα υπόλοιπα στη συνέχεια· κανείς δεν μπορεί να καθορίσει τι είναι λάθος και τι σωστό, ειδικά σε θέματα ερωτικών σχέσεων. Όπως γνωρίζουμε, ή οφείλουμε να γνωρίζουμε όλοι μας εν έτει 2021, ο ερωτικός προσανατολισμός είναι ρευστός. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, να καθοριστεί ως κάτι το οποίο έχει μονάχα ένα πρόσωπο, ή μία εμφάνιση, κάτι το οποίο κατευθύνεται, ή πρέπει να κατευθύνεται προς μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων, ένα συγκεκριμένο φύλο, ή ακόμα κι ένα συγκεκριμένο αριθμό προσώπων. Επιπροσθέτως, με τον ίδιο τρόπο που η κτητικότητα απέναντι στο άλλο άτομο δεν έχει καμία σύνδεση και με κανέναν τρόπο δεν αναδεικνύει, ή αποδεικνύει την αγάπη του ενός για τον άλλον -αφού αγάπη δε σημαίνει ιδιοκτησία- με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δε σχετίζεται και ούτε συνδέεται κατ’ ανάγκη με μια μονογαμική σχέση. Σωστά; Η θετική απάντηση ίσως να δυσκολεύει κάποιους. Ας δούμε όμως γιατί.

«Εγώ όταν είμαι σε μια σχέση δεν μπορώ να έχω μάτια για άλλους» και «δεν μπορώ να φανταστώ καν να με ενδιαφέρει κάποιος τρίτος, ενώ είμαι δεσμευμένος». Αυτές είναι οι δύο επικρατέστερες απαντήσεις που θα ακούσεις, ανοίγοντας μία συζήτηση σχετική με το θέμα της ανοιχτής σχέσης. Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως λάθος, καθώς όπως ήδη αναφέραμε ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του. Για χάρη όμως της συζήτησης που έχουμε ανοίξει, ας δούμε λίγο τα πράγματα υπό το φως μερικών δεδομένων, που δεν αναφέρονται και τόσο συχνά ίσως και ούτε υποστηρίζουν τη ρομαντικοποιημένη εικόνα που έχει χτιστεί εντός των κοινωνιών μας για τις ερωτικές σχέσεις.

Μπορεί τελικά μια σχεδόν σχέση να έχει αποκλειστικότητα; Μάθε με ένα κλικ εδώ!

Αρχικά, ο άνθρωπός από τη φύση του, δεν είναι μονογαμικό ον. Η έννοια της μονογαμίας εισήλθε στις ζωές των ανθρώπων ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα, το οποίο σχετιζόταν στην κυριολεξία με την κτήση. Κάνοντας μια βουτιά στα βάθη της ιστορίας, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το γεγονός πως όταν ξεκίνησαν να δημιουργούνται οι πατριαρχικές κοινωνίες και ο άντρας ξεκίνησε να αποκτά κομμάτια γης τα οποία καθόριζε ως κτήματά του, το πρόβλημα το οποίο παρουσιάστηκε ήταν το πώς θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι τα κτήματα αυτά, η περιουσία του, θα μπορούσαν να κληροδοτηθούν σε κάποιον απόγονο του, κάποιο γόνο δηλαδή, ο οποίος θα ήταν σίγουρα αίμα του. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη ο κάθε κτηματίας να αποκτήσει κάποια «νόμιμη» σύζυγο, μια γυναίκα που θα ήταν σίγουρος ότι θα γεννούσε δικά του παιδιά, τα οποία θα λάμβαναν εν συνεχεία τα κτήματα του πατέρα τους. Ρομαντικό; Όχι και τόσο. Λειτουργικό; Ναι. Στη σύγχρονη εποχή όμως, η μονογαμία φαίνεται για κάποιο λόγο να συσχετίζεται παραπάνω με τον ρομαντισμό, παρά με τη λειτουργικότητα.

Αφού αναφέραμε πως η μονογαμία δεν είναι κατακριτέα, σημαντικό είναι να τονίσουμε το αυτονόητο. Πως με τον ίδιο τρόπο, ούτε η πολυγαμία είναι. Κάνοντας μία στροφή από τα ιστορικά συμβάντα προς την προσωπική εμπειρία του καθενός, νομίζω πως αρκετοί από εμάς έχουμε παρατηρήσει σε κάποια περίοδο της ζωής μας, πως ακόμη και ενώ βρισκόμασταν σε μονογαμική σχέση, αυτό μπορεί και να μη μείωνε την έλξη, τη χημεία, ή ακόμη και τα συναισθήματα που μπορεί να μοιραζόμασταν με κάποιο άλλο άτομο. Φυσικά και μία σχέση σαν αυτή μπορεί και να ήταν καθαρά πλατωνική. Γυρνώντας όμως στο θέμα της ανοιχτής σχέσης και με βάση τα δεδομένα που είδαμε, καταλαβαίνουμε πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να θέλει και να αναζητά μία σχέση η οποία θα του προσφέρει όση ελευθερία θεωρεί πως χρειάζεται. Είναι κακό όμως να θέλεις μια σχέση τέτοιας φύσεως, ενώ ο άλλος όχι;

Η απάντηση είναι δίπτυχη. Κακό δεν είναι σίγουρα, δε χωράνε ταμπέλες στις επιθυμίες μας, είναι όμως βιώσιμο; Μάλλον όχι. Ο καθένας μας θέλει να νιώθει ελεύθερος να εκφραστεί και να κινηθεί όπως αυτός ορίζει και όπως αυτός επιθυμεί, συνεπώς το να περιορίζεται η ελευθερία αυτή του ενός από τους δύο, όποιος και να είναι αυτός, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη δυστυχία του ατόμου αυτού. Συνεπώς, η κατάληξη είναι απλή· είναι κακό να θες ανοιχτή σχέση; Η απάντηση είναι ένα καθαρό και απλό «όχι». Είναι δυνατόν να την αποκτήσεις με κάποιον που δεν είναι της ίδιας ιδιοσυγκρασίας; Η απάντηση κι εδώ, είναι ένα βαρύγδουπο και αμετακίνητο «όχι».