Σταματήστε τις προετοιμασίες για την Ανάσταση και το γυάλισμα των κουταλιών που θα βουτήξουν στη μαγειρίτσα. Ήρθε η ώρα μου.
Και θα μιλήσουμε για υγεία, καύλα και επανάσταση. Οκ, ψεύδομαι. Μόνο για καύλα θα μιλήσουμε.
Εντός σχέσης μεν, με εξωτερικό σκοτεινό αντικείμενο του πόθου δε. Που αλλάζει κάθε δεύτερη βδομάδα. Και αναρωτιέμαι η αφελής: Υπάρχει λόγος να κρατάς μία σχέση όταν συνειδητά ψάχνεσαι αριστερά, δεξιά, σ’αδιέξοδα και σταυροδρόμια; Ε, όχι δεν αξίζει.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, σας λέω εξαρχής ότι δε μιλάω για τον ξαφνικό έρωτα που μπορεί να έρθει και να τα ανατρέψει όλα, ένα χαμογελαστό φλερτ στο μπακάλικο ή τα σεξουαλικά υπονοούμενα που ανταλάσσετε στις παρέες.
Μιλάω για μια μόνιμη κατάσταση, που περιλαμβάνει από δω τη σχέση σου κι από κει τα αισθήματά σου.
Αυτό το δεκανικάκι που κρατάς για τα κρύα βράδια του χειμώνα που έχει επανάληψη το «Μόνος στο σπίτι» κι εσύ βαριέσαι να κάνεις αποτρίχωση και να πάρεις σβάρνα τα μπαράκια της πλατείας. Εκείνες τις νύχτες έχεις σχέση, ενώ τις υπόλοιπες είσαι στα χωρίσματα.
Και δώστου τα αδδ σε όσους είναι πλοκ και το inbox να γεμίζει μηνύματα υποψήφιων μνηστήρων. Και όσο κι αν κοροιδεύεις τον εαυτό σου ότι δεν κάνεις και τίποτα κακό μιας και κρατάς τις επαφές σου αυστηρά πλατωνικές, η σχέση σου έχει πρόβλημα. Κάτι ζητάς, κάτι σου λείπει ή κάτι έχεις χάσει.
Μπορεί και all of the above. Κι επειδή δεν έχεις τα κότσια να το τελειώσεις, ούτε την υπομονή να το φτιάξεις, καταφεύγεις στην εύκολη λύση.
Σ’αυτό το σημείο θα ξαναματαπω ότι δεν κατακρίνω το φλερτ εντός σχέσης. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτό που δεν αντέχω είναι οι άνθρωποι που βάζουν στον εαυτό τους παρωπίδες για να μη βλέπουν γύρω τους. Κι άμα είναι να καυλαντίζεις κάθε Τρίτη μετά τον εσπερινό, μη δηλώνεις δεσμευμένη κορασίδα.
Ναι, ναι ξέρω. Οι λόγοι είναι πολλοί, η εποχή εκμοντερνίστηκε και εκπορνεύτηκε, οι σχέσεις άλλαξαν δυναμική και πολύ περισσότερες «αμαρτίες» είναι πλέον κοινώς αποδεκτές. Κι εγώ έχω κάνει μεγαλύτερες μαλακίες απ’αυτές που σχολιάζω. Αλλά όταν κατάλαβα ότι μιλούσα στο αγόρι μου τρεις φορές τη μέρα και μάλωνα πέντε, ήμουν ερωτευμένη με άλλους δύο και μιλούσα με έναν τέταρτο κάθε Κυριακή και αργία, χώρισα.
Και επειδή πολλοί ηθικολόγοι μαζευτήκανε στα πέριξ, θα σας πω ότι ο λόγος που πρέπει να τελειώνουν κάτι τέτοιες σχέσεις είναι εγωιστικότατος. Δεν περιλαμβάνει καμία αγάπη στον άλλον και κανένα σεβασμό στα αισθήματά του. Δε χρειάζεται να είμαστε πάντα αλτρουιστές και καλά παιδιά. Κοιτάμε και τον εαυτό μας, ναι;
O λόγος που πρέπει να τελειώνουμε και επισήμως τέτοιες σχέσεις, αφορά μόνο την πρώτη ανάσα που θα πάρεις όταν σταματήσεις να καταπιέζεσαι. Ανάψτε τώρα τις λαμπάδες σας κι ελάτε να προσευχηθούμε.
Βάλτε και χαλαρωτική μουσική άμα θέτε να διαλογιστείτε αντ’αυτού. Πάρτε παράδειγμα από τις άγιες τούτες μέρες, κλείστε τα μάτια και φανταστείτε. Η σχέση που νομίζατε ότι έχετε πέθανε. Πρώτα πάμε για αποκαθήλωση, μετά πένθιμη περιφορά στους δρόμους και σε τρεις μέρες ανάσταση- η δική σας.
Αμήν.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
