Διανύουμε την περίοδο, που τα νεούδια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προσπαθούν να βρουν τον κατάλληλο χώρο για να στεγάσουν τα τέσσερα (ή και παραπάνω) χρόνια, ανεξαρτησίας, καλοπέρασης και διαβάσματος βεβαίως-βεβαίως.
Όπως όλοι καταλάβαμε όταν έφτασε εκείνη η ώρα, την πρώτη φορά που μένουμε μόνοι, κάνουμε πολλά όνειρα για το δικό μας σπίτι. Από τα φωτιστικά, μέχρι τις κουρτίνες, οι αποφάσεις ανήκουν σε μας. Ή τουλάχιστον, έτσι μας αφήνει η μαμά να πιστεύουμε. Το θέμα είναι, ότι δεν έχουμε ιδέα τι χρειάζεται ένα σπίτι για να είναι κατοικήσιμο.
Μην αγχώνεστε όμως, μετά από τέσσερα χρόνια εργένικης ζωής, κάτι έχω μάθει και είμαι εδώ για να το μοιραστώ μαζί σας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξετε, ξεκινώντας την επίπλωση του σπιτιού, είναι ο καναπές. Αυτό το έπιπλο θα φιλοξενήσει πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής σας τα επόμενα χρόνια. Θα κοιμηθείτε πάνω του ημιλιπόθυμοι απ’ το ποτό ή απλά επειδή ξεμείνατε στην τηλεόραση, θα φιλοξενήσετε κόσμο μετά από μάζωξη και θα καταλήξετε έξι άτομα παστωμένα σε τριθέσιο, θα κλάψετε για τον χαμένο έρωτα, θα γλεντήσετε με τον καινούριο έρωτα, θα κάψετε με το πρώτο τσιγάρο που θα στριφτεί απ’ τα χεράκια σας, και πολλά-πολλά ακόμα. Οπότε, ο καναπές, πρέπει να είναι άνετος, ανθεκτικός και τσαχπινογαργαλιάρης.
Τηλεόραση με δυνατότητα θέασης από όλες τις γωνίες του χώρου, τραπέζι για τα όλα τα φαγητά που με τόσο κόπο θα παραγγέλνετε κάθε μέρα και θα μαζεύετε τα υπολείμματά τους μια φορά τη βδομάδα, όταν δεν υπάρχει χώρος για άλλα. Βιβλιοθήκη, απαραίτητη, εκτός αν είστε από τους μοντέρνους που γουστάρουν βιβλία για σκαμπό και γραφείο – εκτός αν πιστεύετε ότι το διάβασμα στον καναπέ και το πάτωμα, δεν θα σας κάνει να νιώσετε σαν ογδοντάχρονοι με οστεοπόρωση από τους πόνους το επόμενο πρωί.
Ένα κρεβάτι καλό θα ήταν να υπάρχει, έτσι για την αλητεία και την πρωτοτυπία, ενώ η ντουλάπα δεν κρίνεται απαραίτητη, μιας και από την πρώτη στιγμή θα καταλάβετε ότι το πάτωμα και οι καρέκλες είναι πολύ πιο συνεργάσιμοι αποθηκευτικοί χώροι ρούχων.
Το σπίτι σας θα είναι έτοιμο, μόλις περάσουμε μια βόλτα και απ’ την κουζίνα. Μην κάνετε το λάθος, να βρίσετε τη μάνα που θα θέλει να κουβαλήσει κατσαρόλες, τηγάνια, γάστρες, μπρίκια, τοστιέρες, μηχανή παραγωγής παγωτού και πολυμίξερ. Συμφωνώ μαζί σας, θα μαγειρεύετε μία φορά το εξάμηνο. Αλλά όταν συμβεί αυτό, για κάποιο μυστήριο λόγο, θα τα χρειαστείτε όλα.
Δε θα μιλήσω καν για πλυντήρια και σιδερώστρες, γιατί –ελάτε τώρα μεταξύ μας είμαστε– ο μοναδικός λόγος που θα περιμένετε να πάτε στη μανούλα για να σας πλύνει τα ρούχα, θα είναι να μην έχετε άλλο βρακί να φορέσετε – κι αυτό πλένεται μια χαρά και πανεύκολα στο χέρι.
Συναγωνιστές φοιτητές, που τώρα ξεκινάτε την αυτόνομη ζωή σας, μη φοβάστε. Χρειάζεστε λίγα πράγματα για να στήσετε ένα νοικοκυριό και οι γονείς σας θα είναι εκεί για να μην κάνετε τελικά τίποτα εσείς. Ξέρω ότι έχετε άγχος για τις δουλειές, τις μικροκαταστροφές που θα προκύπτουν, λυπάστε για την άνεση που χάνετε γιατί τώρα πια δεν έχετε κάποιον να σας τα προσφέρει όλα και γενικά τα βλέπετε λίγο σκούρα τα πράματα.
Εγώ θα σας πω ότι έχετε απόλυτο δίκιο. Πιθανότατα θα κάνετε μεγάλες μαλακίες στην αρχή. Αλλά έχετε υποστηρικτές. Όλοι, λίγο-πολύ, τα κάναμε σκατά. Επιβιώσαμε όμως. Και, το κυριότερο, τα κατάφερε και το σπίτι.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
