Μωρό μου καλησπέρα. Σε σκεφτόμουν όλη μέρα.
Σηκώθηκα, που λες, το πρωί και έπινα το καφεδάκι μου ήσυχα-ήσυχα. Εκεί που άνοιξα τον καπνό και πήγα να στερεώσω το φιλτράκι στο στόμα, μου ήρθε η ιδέα.
Απόψε είναι η τυχερή σου βραδιά. Θα σου κάνω στριπτίζ.
Άφησα τον καφέ στο τραπέζι και βγήκα τρέχοντας στην αγορά. Πρώτη αποστολή: Καινούρια εσώρουχα.
Έπρεπε να βρω κάτι που θα σου αρέσει, θα σε αναστατώσει και, κυρίως, θα το προσέξεις. Δυσκολεύτηκα, αλλά τα κατάφερα. Και διάλεξα κάτι κλασικό και μαύρο, με μικρές δαντελωτές τσαχπινιές και κάτι από κρόσι για την αλητεία. Για όλα τα γούστα, να είμαστε σίγουροι.
Συνέχισα όμως με κάτι ακόμα δυσκολότερο. Ξέρεις πώς το λένε, καμάρι μου; Ρετούς. Σενιάρισμα. Ρεκτιφιέ, αν θες, για να το καταλάβεις καλύτερα. Και ξέρεις πόσο τα βαριέμαι εγώ αυτά. Αλλά είπα ότι θα το κάνω, οπότε θα γίνει σωστά. Με βούτηξαν πέντε αισθητικοί απ’ τους ώμους, με ξαπλώσαν σε μια καρέκλα – ξέρεις σαν αυτές του οδοντίατρου – και έβγαλαν διάγνωση: μαλλιά, φρύδια, νύχια, πατόκορφη ολική αποτρίχωση και δώρο μια μάσκα προσώπου. Φύσηξα, ξεφύσηξα, πήρα και βαθιές ανάσες, τελείωσε η επισκευή.
Με είχε πιάσει ήδη μεσημέρι, οπότε άνοιξα βήμα να φτάσω σπίτι για τις ετοιμασίες.
Για το ντύσιμο, σκέφτηκα να κινηθώ θεματικά, οπότε κατέβασα ό,τι αποκριάτικο είχαμε στο πατάρι και άρχισα να στριμώχνομαι σε στολές μέχρι να βρω το ιδανικό. Πειραματίστηκα με γάτες, πειρατές και διαβολάκια, αλλά απορρίφθηκαν ως πολύ εναλλακτικά. Έκανα μια στάση στη χανούμισσα, αλλά θυμήθηκα ότι δεν ξέρω να χορεύω οριεντάλ, ενώ το υπέρτατο σχέδιο αλλά πριγκίπισσα Λέια ναυάγησε, μιας και το πιο κοντινό που βρήκα σε χρυσό μπικίνι, με έκανε να μοιάζω με καναρίνι. Κατέληξα στη σταθερή αξία της μαθήτριας, με καρό φούστα και άσπρο πουκάμισο.
Ιδιαίτερα δύσκολη, αποδείχτηκε και η επιλογή του τραγουδιού. Μιας και είμαι φαν της πρωτοτυπίας, απέρριψα με τη μια κάτι «You can leave your hat on», «Big spender» και «Fever». Eίπα να τολμήσω Donna Summer και «Hot stuff», αλλά τι τα θες, μου ίσιωσαν το μαλλί και θα ήμουν εντελώς εκτός κλίματος. Όταν κατάλαβα ότι η προσπάθειά μου απέτυχε, συμβιβάστηκα με το «Naughty girl», που ταιριάζει και με το σχολικό κόνσεπτ.
Το καλύτερο στο άφησα για το τέλος. Ετοίμασα και χορογραφία. Εξαντλητικές πρόβες, το ομολογώ. Πήρα τη σκούπα, τη γύρισα από ‘δω, τη γύρισα από ‘κει, δεν κατάφερα να δω ούτε pole, ούτε dancing. Δοκίμασα με το κοντάρι της σφουγγαρίστρας, μπας και την κολλήσω καλύτερα στο πάτωμα, αλλά τίποτα. Εκεί ήταν που έβαλα τα μεγάλα μέσα. Πήρα την καρέκλα, ξέρεις εκείνη που έχουμε για να κρεμάμε τα ρούχα, και την έβαλα στη μέση του σαλονιού. Ξάπλωσα, τεντώθηκα, έκατσα πάνω, κάτω, διαγώνια, πέταξα ένα πόδι αριστερά, ένα χέρι δεξιά, σκούπισα και το πάτωμα με το μαλλί, κάτι βγήκε. Μη νομίσεις ότι δεν ξέρω να χορεύω και γι’ αυτό θα είμαι καθιστή την περισσότερη ώρα. Είναι χορευτικές τακτικές για να σε διεγείρω περισσότερο, δεν ξέρεις εσύ απ’ αυτά.
Το υπόλοιπο δε θα στο αναλύσω πολύ, γιατί λογικά το φαντάζεσαι. Μπάνιο, αφρόλουτρα, κρέμες, αρώματα. Τα μπέρδεψα και λίγο, οπότε μπορεί να σου μυρίζω μπισκότο λεβάντα με άρωμα καρύδας και μια εσάνς από βερίκοκο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει.
Αργείς, όμως, μωρό μου, και άρχισα να νυστάζω.
Άσε που είμαι σκαρφαλωμένη στη γόβα τόση ώρα και θυμίζω επικίνδυνα ξυλοπόδαρο.
Γι’ αυτό σου λέω. Βιάσου, μην το μετανιώσω και με βρεις να τρώω πίτσα με τις φόρμες και χάσεις το υπερθέαμα.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
