Αγαπημένε μου αναγνώστη. Σήμερα μιλάω σε σένα. Εσένα, που οι φίλοι σε προδίδουν και οι σχέσεις σε εγκαταλείπουν. Εσένα τον χτυπημένο απ’ τη μοίρα, που αγαπάει πάντα τα λάθος άτομα, αλλά μυαλό δε βάζει. Εσύ είσαι ένα παιδί μαλαματένιο και οι άλλοι ή δεν το βλέπουν, ή το καταλαβαίνουν και το εκμεταλλεύονται. Κι έτσι καταλήγεις πάντα μόνος, λυπημένος και πότης. Μιλώ σωστά;
Mωρέ τι μας λες; Ότι κατά βάση όλοι οι άνθρωποι είναι σκάρτοι και ψάχνουν υποψήφια θύματα, αλλά και οι ελάχιστοι που πληρούν τα στάνταρ σου δε βρίσκονται ποτέ στο δρόμο σου γιατί είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς που τους έχουν καταραστεί να κουβαλάνε το μαλακομαγνήτη.
Σχώρα με για την αδιακρισία, αλλά κάνε λίγο χώρο στο συννεφάκι σου γιατί μαζευτήκαμε πολλοί και πρέπει να βολευτούμε όλοι. Τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα έχεις στο μπερδεμένο μυαλουδάκι σου. Σκέφτηκες ποτέ ότι ο μοναδικός που φταίει που δε σταυρώνεις σχέση με άνθρωπο, είσαι εσύ; Ω, τι έκπληξη, δεν το περίμενες μάλλον.
Λοιπόν φίλε μου, το λάθος είναι όλο δικό σου. Σίγουρα, υπάρχουν εξαιρετικοί μαλάκες και σε όλους μας θα κληρωθούν μερικοί. Δε μιλάω γι’ αυτήν την περίπτωση που αποτελεί και εξαίρεση. Μιλάω για τον κανόνα σου στις δυσλειτουργίες των σχέσεων που επιχειρείς.
Και, μάντεψε τι, το λάθος δεν είναι ένα, να σου το πω, να το διορθώσεις, να πας στην ευχή σου και να ησυχάσουμε. Είναι μια σειρά λανθασμένων μηνυμάτων που εκπέμπεις ασταμάτητα. Ίσως να είσαι τυχερός και να έχεις όντως μόνο ένα απ’ αυτά. Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα είναι ένας συνδυασμός.
Να ξεκινήσω ενδεικτικά; Ας υποθέσουμε ότι είσαι όντως η επιτομή της καλοσύνης. Δεκτικός, με κατανόηση και πάντα έτοιμος να προσφέρεις. Ξέρεις τι φωνάζει αυτό απ’ τον Έβρο ως τη Γαύδο; Ότι είσαι θύμα, αγαπημένε. Σίγουρα, η πρώτη σκέψη όποιου σε γνωρίζει δεν είναι να σε ρουφήξει μέχρι να μαραζώσεις, αλλά όταν συνεχίζεις να δίνεις ευκαιρίες απλόχερα, ο καθένας θα άρπαζε κάποια στο τέλος. Βέβαια, θεωρώ αυτό το σενάριο αρκετά απίθανο, μιας και κανένας δεν είναι πραγματικά τόσο καλός. Μπορεί να φαίνεται, μέχρι να βρεθεί κάποιος να του πατήσει τον κάλο. Ή να του βρίσει τη μάνα. Οπότε, το ξεχνάμε και πάμε παρακάτω.
Η πιθανότερη απάντηση στο πρόβλημά σου, αγαπημένε, είναι ότι μάλλον είσαι πιο ξινός κι από γκρέιπφρουτ την άνοιξη. Φυσικά και πιστεύω ότι δεν το κάνεις επίτηδες, όπως επίσης και ότι δεν έχεις ιδέα ότι το κάνεις. Είναι έτσι η φύση σου. Μπορεί να οφείλεται σε ντροπή, αμηχανία, συστολή ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να έχεις στο μυαλό σου και σε αποπροσανατολίζει. Μπορεί να μιλάς πολύ γιατί φοβάσαι τις σιωπές, ή καθόλου γιατί νομίζεις ότι δεν έχεις κάτι ενδιαφέρον να πεις. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι το ίδιο. Δείχνεις ένα πρόσωπο διαφορετικό από το πραγματικό, ή τουλάχιστον αυτό που θεωρείς εσύ πραγματικό.
Μπορεί να φαίνεσαι σνομπ, απόμακρος, θυμωμένος, ακατάδεχτος, ακοινώνητος γενικότερα. Μάντεψε ποιος θέλει ένα τέτοιο άτομο για παρέα ή δεσμό. Σωστά, κανένας.
Μην αγριοκοιτάς την οθόνη σου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω μάθημα, ούτε να στο παίξω έξυπνη. Κι εγώ το ίδιο αντιπαθής είμαι. Θέλω απλώς να σου δείξω αυτά που δε βλέπεις από μόνος σου.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι κάπως εντοπίσαμε το πρόβλημα. Εσένα μάλλον σε ενδιαφέρει περισσότερο η λύση του. Εδώ τελειώνει η σοφία μου, αλλά κάτι λίγα μπορώ να στα πω. Μάθε να ακούς και να λες τη γνώμη σου. Χαμογέλα. Αρέσει στους ανθρώπους και σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Θυμήσου όλα τα βιβλία αυτοβοήθειας που κορόιδευες, αλλά διάβαζες στα κρυφά. Τσέκαρε και καμιά «Πώς να προβάλλετε τον καλύτερο εαυτό σας» στήλη. Βλακείες θα λέει, αλλά θα κάνεις πρόβα στο γέλιο που θέλεις να πετύχεις. Γενικά κάνε ό,τι γουστάρεις τώρα που άρχισες να νιώθεις πού υστερείς.
Μη σε ξανακούσω όμως να γκρινιάζεις ότι το σύμπαν σε θέλει δυστυχισμένο και σου στέλνει τα λάθος άτομα, γιατί, μα τον Όντιν, θα σκίσω τα πτυχία μου και θα κλείσω εθελοντικά δωμάτιο σε ψυχιατρική κλινική.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
