Όπως ίσως έχω αναφέρει κάποιες φορές τον τελευταίο χρόνο, έχω μια τάση να έλκομαι από τα δύσκολα. Στη δική μου περίπτωση, το κόλλημα το τρώω με τις σχέσεις από απόσταση. Και μιας κι είμαι αρκετά ηλίθια, τις τολμάω κιόλας.
Έμαθα πολλά απ’ αυτές μου τις απόπειρες. Ναι, είναι δύσκολα και ναι, οι πιθανότητες λένε ότι θα αποτύχει παταγωδώς και τέλος ναι, όσοι είναι αρκετά τρελοί κι ερωτευμένοι, κάτι θα καταφέρουν.
Όπως όλες οι σχέσεις, έτσι κι αυτές, έχουν τους κανόνες τους. Και σήμερα, θα μιλήσουμε για τον πιο βασικό απ’ αυτούς.
Απανταχού ερωτευμένοι που σας χωρίζουν βουνά και θάλασσες, δώστε προσοχή! Ποτέ, μα ποτέ, εκτός άμα το θέλετε πολύ οπότε θα σας συμβουλεύσω, εχμ, ποτέ, δεν κάνουμε σοβαρές συζητήσεις από το τηλέφωνο.
Αν όλα τα ζευγάρια που καταπιάνονται με θέματα που μπορεί να τους οδηγήσουν σε τσακωμό, κινδυνεύουν να σπάσουν κανένα πιάτο και μετά να κάνουν εξαιρετικά έντονο σεξ, εσείς διατρέχετε τον κίνδυνο να χωρίσετε οριστικά, αμετάκλητα και χωρίς επιστροφή.
Γιατί, όσο ρηχό κι αν ακούγεται, είναι πολύ πιο εύκολο να τελειώσεις μια κατάσταση μέσω τηλεφώνου, παρά όταν κοιτάς τον άλλο στα μάτια, ειδικά όταν βασίζεσαι σε μια σχετικά ασήμαντη αφορμή που προέκυψε από ένα μεγάλο καβγά. Κλισέ και πολυφορεμένο αλλά όσο πιο μακριά βρίσκεσαι από κάποιον, τόσο πιο εύκολα τον ξεπερνάς.
Όχι από επιπολαιότητα ή επειδή δεν υπήρχαν αισθήματα εξαρχής αλλά για πρακτικούς λόγους αντικειμενικής ευκολίας. Δεν αναγκάζεσαι να βλέπεις τα μέρη που συχνάζατε, το τοιχαλάκι που σε πρωτοφίλησε, το πάρκο που μαλώσατε πρώτη φορά, το σχολείο της αδερφής του και οτιδήποτε θα σε έκανε να βάλεις τα κλάματα στη μέση του δρόμου.
Δεν είμαι απαισιόδοξη, φυσικά και υπάρχει η πιθανότητα να μην οδηγηθείτε σε χωρισμό. Αλλά ακόμα και τότε, η επανάκαμψη μετά από καβγά είναι δύσκολη, πόσο μάλλον όταν μπαίνει κι η απόσταση στη μέση. Πονάει όταν δεν μπορείς να κοιτάξεις τον άνθρωπό σου στα μάτια, να του χαμογελάσεις, να του πεις ότι μετάνιωσες και δεν εννοούσες όσα είπες. Είναι δύσκολο όταν κι εκείνος δεν μπορεί να σε αγκαλιάσει, να σου πάρει τα μαλλιά απ’ τα μάτια και να σε φιλήσει απαλά στο μέτωπο. Πώς να πεις στον άλλο «δεν πειράζει, εγώ σ ’αγαπώ» όταν χρειάζεται μια τηλεφωνική γραμμή για να το μεταφέρει σ’ αυτόν;
Γι’ αυτό σας λέω, όσο μπορείτε να αποφεύγετε τις σοβαρές συζητήσεις όταν δε βρίσκεστε μαζί. Δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνετε τις κουβέντες μακριά. Είναι τόσο υπέροχο να μοιράζεσαι λεπτομέρειες της καθημερινότητάς σου με τον άλλο, που στο τέλος δε θα σας μένει χρόνος για άλλα.
Είναι που είναι αρκετά ψυχοφθόρα η συνεχής αναμονή για το πότε θα ξαναβρεθείτε, που δεν υπάρχει λόγος να προσθέσετε κι άλλο άγχος. Σκεφτείτε το λίγο πιο προσεκτικά και θα με καταλάβετε.
Όταν βρίσκεσαι μακριά από τον άνθρωπο έχεις την ανάγκη να τον νιώσεις πιο κοντά. Να σε στηρίζει, να σε βοηθάει και να περνάτε τις δύσκολες περιόδους μαζί κι ας λείπει η φυσική παρουσία. Αυτό που δεν έχεις ανάγκη είναι στρες και παραπάνω ζόρι απ’ αυτό που υπάρχει ήδη.
Κι αυτός είναι ο λόγος που συμβουλεύω ξανά και ξανά να κρατιέστε μακριά από σοβαρές κουβέντες και μεγάλες δηλώσεις όταν δεν έχετε το περιθώριο να ακουμπήσετε τις θυμωμένες πλάτες σας πάνω στο ίδιο κρεβάτι. Αν καταφέρετε να επιβιώσετε σε μια τόσο απαιτητική σχέση, ευχηθείτε κάτι και γι’ εμάς που δεν τα καταφέραμε.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
