Θα ξεκινήσω με κάτι που ίσως δε γνωρίζετε. Είμαι ερωτευμένη. Επίσης εγώ και το αγόρι μου δε μένουμε στην ίδια πόλη.
Άρα, όπως είναι φυσικό, καταλαβαίνω απόλυτα το γεγονός ότι δεν μπορούμε να μιλάμε είκοσι πέντε ώρες το εικοσιτετράωρο. Και, κατά συνέπεια, έχουμε και οι δύο πολύ χρόνο για τον εαυτό μας και τους φίλους μας. Σωστά; Λάθος.
Κάθε φορά που το αγόρι τολμάει να προτείνει έξοδο με φίλους, από Καλλιρρόη μετατρέπομαι σε Κάλι με τέσσερα χέρια και μεγάλο στόμα κι αυτός ο άχρηστος δεν αναγνωρίζει ούτε ότι, έστω και στιγμιαία, γίνομαι θεά.
Αγόρια που σπεύσατε προς κατανόησή του, θέλω να σας ενημερώσω ότι όλα τα κοριτσάκια νιώθουμε έτσι. Απλά κάποιες είναι πιο έξυπνες από μένα και δε λένε τίποτα.
Και για να σας αποτελειώσω, θα σας μαρτυρήσω άλλο ένα μεγάλο μυστικό. Δε ζηλεύουμε ούτε τις αιθέριες ξανθιές, ούτε τις σοφιστικέ μελαχρινές, ούτε τις μυστήριες κοκκινομάλλες.
Γενικά, αν σας έχουμε εμπιστοσύνη και δε σας λένε Μάνθο, ούτε είστε βιομήχανοι, δε φοβόμαστε ότι θα σας βρει το ξημέρωμα να μετράτε ρωγμές σε ξένα ταβάνια.
Τότε προς τι η λύσσα μαινάδας θα μου πείτε;
Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται, γιατί ξέρω πως τα πλάσματα, γένους αρσενικού δεν τα πάνε καλά με τις σύνθετες σκέψεις.
Δε ζηλεύουμε εσάς. Δεν είμαστε κολλημένες στην ιδέα ότι ο μπάκουρος κολλητός σας, θα σας πλασάρει τη φίλη της ελληνίδας Πάμελα κι εσείς θα ερωτευτείτε την εσωτερική της καλλιέργεια με την πρώτη ματιά.
Ζηλεύουμε τις ώρες που περνάμε χώρια. Ζηλεύουμε την πλάκα σας με φίλους και τη γνώση ότι με κάθε γέλιο φεύγουμε και λίγο πιο μακριά απ’τη σκέψη σας.
Ζηλεύουμε που δε μας έχετε ανάγκη για να περάσετε καλά.
Ζηλεύουμε και θυμώνουμε.
Θυμώνουμε που όταν οι φίλοι σας λένε ότι τελικά όλες είμαστε πουτάνες, εσείς δε λέτε πόσο ευτυχισμένοι είστε. Θυμώνουμε που βλέπουμε μόνες την αγαπημένη μας σειρά. Γιατί, εκεί που αυτός της τα χώνει που έκαψε πάλι το φαϊ κι εκείνη είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα, εμείς γελάμε. Γελάμε γιατί όλες έχουμε κολλήσει κάποια στιγμή το σπανακόρυζο και ξέρουμε ότι όλοι τα ίδια λέτε. Κι αν ήσασταν δίπλα μας, θα γελούσαμε μαζί. Αλλά δεν είστε κι εμείς δεν μπορούμε να σας πάρουμε τηλέφωνο γιατί δεν είναι κάτι σοβαρό και οι φίλοι σας θα το πούνε υστερικό το γκομενάκι.
Αγόρια να με συγχωράτε, αλλά η γυναικεία φύση μου είναι εξαρτημένη απ’τους συνειρμούς και μάλλον σας μπέρδεψα. Για να σας βοηθήσω θα ρίξω υπότιτλους.
Ναι, μας πειράζει όταν βγαίνετε μόνοι. Σας είπα τους λόγους αλλά είμαι σίγουρη ότι είπατε ένα «γυναίκες ρε φίλε» και δεν τους ρίξατε δεύτερη ματιά.
Αυτό που θέλω να καταλάβετε, είναι ότι δε θέλουμε να σας κάνουμε μοναχούς. Το Άγιο Όρος πέφτει μακριά και δε γουστάρουμε να σας ξενιτέψουμε. Βγείτε με τους φίλους σας και περάστε καλά. Αλλά προσοχή! Μη μας δείξετε ποτέ ότι τους προτιμάτε.
Και να θυμάστε πάντα, ότι σ’ένα σπίτι σας περιμένει κάποια που θέλει να σας κανακέψει και να σας κακομάθει. Γι’αυτό μη μας θυμώνετε όταν σας ρωτάμε τι ώρα θα γυρίσετε. Άλλωστε, όταν κάποια στιγμή πονέσει το στομαχάκι σας και ανεβάσετε πυρετούλη, εμείς θα βράζουμε σούπες, ενώ ο κολλητός σας θα παίζει μπάλα.
Οπότε μωρό μου, αν βγεις σήμερα με την παρέα, μην αργήσεις πολύ.
Ξέρεις ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν πούμε καληνύχτα.
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
