Πριν από περίπου μια δεκαετία, γυρνώντας από οικογενειακές διακοπές, πρόσεξα μια παράξενη κίνηση στη γειτονιά μας.
Ομάδες των τριών ή των τεσσάρων, αποτελούμενες από δύο γονείς και ένα ή δύο παιδιά, περπατούσαν βιαστικά στους δρόμους, με εφημερίδες στα χέρια και βλέμμα αγχωμένο, με στόχο του το σχολείο, χωρίς να γυρνάει σε κάποια άλλη κατεύθυνση.
Ούτε έντεκα χρονών ακόμα, απόρησα και ρώτησα τη μαμά μου τι κάνουν αυτοί οι περίεργοι άνθρωποι.
Εκείνη μου εξήγησε ότι τα παιδιά αυτά κατάφεραν να μπουν στο πανεπιστήμιο και τώρα είναι φοιτητές. Εντυπωσιάστηκα από το πανεπιστήμιο, αυτό το μεγάλο κτίριο που μοιάζει με σχολείο, αλλά όταν το τελειώσεις σου δίνει ένα πολύ σημαντικό χαρτί, που αν το δείχνεις, βρίσκεις δουλειά.
Την ίδια στιγμή, αποφάσισα ότι μια μέρα θα μπω κι εγώ σ’αυτό το μεγάλο σχολείο.
Και μπήκα. Και φέτος μπαίνεις κι εσύ.
Κατάφερες να βγεις αλώβητος από τις Πανελλήνιες και τώρα ήρθε η ώρα να ανταμειφθείς.
Η δική μου αποστολή, είναι να σε συμβουλεύσω πώς να κάνεις τα χρόνια που ακολουθούν αξέχαστα.
Σίγουρα, έχεις μάθει ήδη τις πληροφορίες που χρειάζεσαι για τη σχολή σου και για την πόλη που πέρασες.
Έχεις οργανωθεί και περιμένεις με ανυπομονησία την πρώτη μέρα.
Εδώ πρέπει να σου πω, ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το Λύκειο. Είσαι πλέον ενήλικας και έτσι σε αντιμετωπίζουν και οι συμφοιτητές, αλλά και οι καθηγητές σου.
Οι μεγαλύτεροι δε σε βλέπουν σαν «μικρό», ενώ οι περισσότεροι καθηγητές σου μιλάνε με σεβασμό και στον πληθυντικό.
Ωραία φάση, ε; Που ν’ ακούσεις και τα υπόλοιπα.
Τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να περάσεις σούπερ τα τέσσερα –μπορεί και παραπάνω– χρόνια των σπουδών σου είναι απλά και σχεδόν, αυτονόητα. Δώσε βάση, λοιπόν και απομάκρυνε τους γονείς σου απ’ την οθόνη.
Αρχικά, το μυστικό είναι να μη φοβάσαι να κάνεις παρέα με άτομα, διαφορετικά από σένα.
Είμαι σίγουρη, ότι τις πρώτες μέρες στη σχολή, πριν ακόμα νιώσεις άνετα στο χώρο, θα πλησιάσεις περισσότερο τα άτομα που σου θυμίζουν τον εαυτό σου ή τους φίλους σου.
Μην κάνεις, όμως, αυτό το λάθος.
Οι πειραματισμοί στις φοιτητικές παρέες είναι πολλοί και οι δυνατότητες άπειρες.
Ειδικά σε μία πόλη, που δε γνωρίζεις κανέναν, άρα δεν υπάρχουν και περιορισμοί, η συναναστροφή με ανθρώπους διαφορετικούς από ‘σένα, μπορεί να σου μάθει πολλά.
Ίσως, ακόμα, να κερδίσεις και νέους φίλους.
Στην περίπτωση, που η σύνθεση δεν πετύχει θα έχεις σίγουρα κάτι για να γελάς, όταν είσαι στις μαύρες σου.
Κοινωνικοποιήσου, όσο πιο πολύ μπορείς, λοιπόν.
Αυτό συνεπάγεται τα φημισμένα φοιτητικά πάρτυ της σχολής σου, στο χώρο του Πανεπιστημίου, που πρέπει σίγουρα να δοκιμάσεις και για την εμπειρία, αλλά και για τον άπειρο κόσμο που θα γνωρίσεις.
Μην πεις ότι αυτό μπορεί να πετύχει μόνο σε αμερικάνικη ταινία, γιατί ισχύει και θα το δεις.
Σκέψου. Είσαι σε καινούρια πόλη, δεν έχεις αποκτήσει σταθερή παρέα, ούτε στέκι, ούτε καν ένα μαγαζί, που να έχεις πάει δυο-τρεις φορές, για να ξέρεις ότι σου αρέσει.
Σε ένα πάρτυ στη σχολή, γνωρίζεις περισσότερο κόσμο, εξοικειώνεσαι με το περιβάλλον και το κυριότερο, πίνεις πολύ, πολύ φτηνά.
Τip: μην ξεχάσεις πώς λένε τη σχολή σου και σε ποιο σημείο της πόλης βρίσκεται.
Έπειτα, είναι γεγονός, ότι στην αρχή κάθε εξαμήνου ακούγονται βαριές δηλώσεις του τύπου «από δω και πέρα, δε θα χάσω ούτε μία παράδοση», «θα διαβάζω από λίγο κάθε μέρα για να μην πλακωθώ στην εξεταστική» και πολλά, πολλά παρόμοια.
Είναι επίσης γεγονός, ότι οι δηλώσεις αυτές φθίνουν με την πάροδο του πρώτου δεκαημέρου και λογικό.
Η συμβουλή μου, είναι να πηγαίνεις στη σχολή, όσο συχνά μπορείς, ακόμα κι αν βγάλεις όλη τη μέρα στο κυλικείο. Είναι παράδοξο, αλλά σε βοηθάει να μη χάνεις την επαφή.
Επόμενο βήμα – μη τρομοκρατηθείς-, είναι να δοκιμάσεις τη λέσχη.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να σε ενημερώσω ότι αυτά που έχεις ακούσει για τις φοιτητικές λέσχες, είναι όλα αλήθεια.
Το φαγητό τρώγεται πολύ ευχάριστα, αν καταφέρεις να προσδιορίσεις τι είναι αυτό που βρίσκεται στο πιάτο σου.
Bonus, αν στη σχολή σου παίζει μόνιμα Τερζή, μεταξύ μία και τέσσερις το μεσημέρι.
Αν δε, καταφέρεις να περάσεις τέσσερα χρόνια, χωρίς ούτε μία δηλητηρίαση, θα λες ιστορίες της λέσχης, μέχρι και στα εγγόνια σου.
Επιβιώνοντας λοιπόν, από τη λέσχη, επιβάλλεται να πας, έστω και μία φορά, σε παραταξιακό πάρτυ, για το επιδόρπιο.
Ακόμα κι αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος, που στο άκουσμα των λέξεων που αρχίζουν από Δ, Π και όλα τα συναφή βγάζει φλύκταινες, μία τέτοια νύχτα ζητάει λυσσασμένα μία θέση στον κατάλογο των φοιτητικών σου εμπειριών.
Θα γελάσεις με αυτά που θα δεις και θα ακούσεις , θα αναρωτηθείς αν βρίσκεσαι σε κλαμπ ή τσίρκο και θα πιεις πολύ χωρίς να πληρώσεις (εντάξει αυτό συμβαίνει πολύ πιο εύκολα, αν είσαι κοπέλα).
Συμφέρει, βέβαια, να μην πληρώσεις γιατί πιθανότατα να έχεις ξεμείνει από λεφτά και αυτό είναι το αναμενόμενο.
Αν γνωρίσεις φοιτητή, που θα σου πει ότι δεν έχει ξεμείνει από λεφτά στα μισά του μήνα, ή είναι παθολογικός ψεύτης ή είναι μπροστά οι γονείς του.
Όλοι έχουμε μια αδυναμία, η οποία δε μας αφήνει να διαχειριστούμε τα χρήματά μας σωστά –αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, η αδυναμία είναι η ίδια η διαχείριση.
Όμως ο σοφός λαός, λέει ότι αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις και δεν πρόκειται να καταλάβεις την αξία των χρημάτων, αν δεν τραφείς για ένα δεκαήμερο με φακές και πατατάκια.
Περνώντας βέβαια και στον παλμό της εξεταστικής, να πω ότι πρέπει να δίνεις μαθήματα, είτε τα έχεις διαβάσει, είτε όχι.
Δεν μπορείς να φανταστείς την ευχαρίστηση του να βρίσκεσαι μέσα σε ένα αμφιθέατρο, όπου σχεδόν κανείς δεν είναι όσο διαβασμένος φαίνεται, οι μισοί δεν καταλαβαίνουν τις ερωτήσεις των θεμάτων και οι άλλοι μισοί τα αντιγράφουν στην κόλλα τους, για να μην την παραδώσουν κολλαριστή και στο λευκότερο λευκό χρώμα που συνιστούν είκοσι εννέα κατασκευαστές πλυντηρίων.
Σίγουρη εμπειρία γέλιου.
Επειδή, όμως, διαισθάνομαι ότι έχω αρχίσει να σου θυμίζω τη μαμά σου, θα σου δώσω μόνο μία τελευταία συμβουλή.
Τα φοιτητικά σου χρόνια θα σε συνοδεύουν μια ζωή.
Θα τα θυμάσαι σαν τα ωραιότερα, τα πιο ανέμελα, την εποχή που ήσουν διχασμένος ανάμεσα στο παιδί και στον ενήλικα.
Ζήσ’τα με την ψυχή σου.
Υ.Γ : Μίλα γι’αυτό το κείμενο στους γονείς σου. Πες τους για την καλή κοπέλα που σε συμβούλευσε να παρακολουθείς τα μαθήματά σου ανελλιπώς, να μην αφήνεις τίποτα για Σεπτέμβρη, να μην είσαι όλη μέρα έξω και πάντα να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου. Άλλωστε κι εγώ, μόνο αυτά κάνω!
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
