Υπάρχει ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα στον εργασιακό τομέα; Σύμφωνα με μία έρευνα που έγινε σε άντρες εργαζόμενους στον τομέα της τεχνολογίας, το 80% δηλώνει πως δεν υπάρχει ανισότητα, το 6% πιστεύει πως υπάρχει ενώ το 14% ούτε διαφωνεί ούτε συμφωνεί με αυτή τη δήλωση (τα δεδομένα δημοσίευσε το in.gr). Κοιτώντας την ημερομηνία και ξέροντας πόσοι αγώνες δόθηκαν για την ισότητα των δύο φύλων, θα πίστευε κανείς πως η έρευνα δεν είχε λόγο διεξαγωγής. Παρ’ όλα αυτά, όμως, η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει τη θεωρία για ακόμα μια φορά.
Ας περιοριστούμε μόνο στα ευρήματα της έρευνας αυτής κι ας δούμε αν όντως τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν αντιπροσωπεύουν και την αλήθεια. Είναι γεγονός πως -τυπικά τουλάχιστον- οι ευκαιρίες ανέλιξης σε έναν επαγγελματικό χώρο και οι θέσεις εργασίας είναι ανοιχτές για όλους ασχέτως φύλου, αρκεί φυσικά να έχουν τα προσόντα που ενδείκνυνται για τη θέση που τους ενδιαφέρει. Όμως είναι πολλές οι φορές που γυναίκες δεν κατάφεραν να πάρουν μια θέση σε μια εταιρεία, να προαχθούν σε ανώτερη θέση από αυτή που ήδη έχουν ή ακόμα και να ψηφιστεί μια πρότασή τους, μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκες. Φυσικά, ο λόγος αυτός δεν ειπώθηκε από κανέναν προϊστάμενο, αλλά κρύφτηκε πίσω από άλλες δικαιολογίες.
Η Hannah Samano, διευθύνουσα σύμβουλος και ιδρύτρια της εταιρείας Femtech Unfabled δηλώνει πως η ιδέα ότι το τεχνολογικό σύστημα είναι ανοιχτό σε όποιον θέλει να ασχοληθεί με αυτό είναι κατηγορηματικά ψευδής και συμπληρώνει με δηλώσεις της στο Euronews Next πως υπάρχουν προκλήσεις που -για την ώρα τουλάχιστον-εμποδίζουν την ισότητα. Όπως επίσης, αναλύει πως είναι φυσικό για τους άντρες από τη στιγμή που δε βιώνουν ούτε αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προκλήσεις να μην αναγνωρίζουν πως υπάρχουν και να τους φαίνονται όλα καλώς καμωμένα. Και αυτά δεν είναι λόγια μίας υπαλλήλου αλλά της ίδιας της ιδρύτριας, που βίωσε ένα τεράστιο γυάλινο ταβάνι με τις προκλήσεις και τις αντιξοότητες που ενέχει η ενασχόληση με έναν τομέα που μέχρι πρότινος ήταν ανδροκρατούμενος.
Η διευθύντρια προϊόντων και μηχανικής της Axel Springer National Media & Tech από την άλλη, δηλώνει πως το ζητούμενο δεν είναι μόνο να συμμετάσχουν οι γυναίκες στον χώρο αυτό αλλά να υπάρχει κι ένα περιβάλλον ασφάλειας γι’ αυτές, να ξέρουν πως ανήκουν σε αυτόν και είναι ευπρόσδεκτες. Δήλωση με διττή σημασία, μιας και οι γυναίκες θέλουν να είναι ευπρόσδεκτες γιατί έχουν τις απαιτούμενες ικανότητες γι’ αυτή τη θέση κι όχι γιατί πήραν αυτή τη θέση επειδή είναι γυναίκες με σκοπό να καλυφθεί το χαμηλότερο απαιτούμενο ποσοστό. Ακούγεται ανιστρόφως σεξιστικό βέβαια, αλλά πολλές γυναίκες έχουν παραδεχθεί πως βίωσαν τον σεξισμό στο χώρο εργασίας τους και μάλιστα σε έρευνα που έγινε το 2023, έδειξε πως συγκριτικά με το 2022 υπάρχει αύξηση της ανισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα και πάνω από το 50% των συμμετεχουσών γυναικών αναφέρει πως βίωσε σεξισμό. Άρα, για ποια ισότητα μιλάμε;
Επιπρόσθετα ακόμη και σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις όπου γυναίκες δεν αμείβονται το ίδιο όπως οι άντρες κι ας προσφέρουν την ίδια εργασία. Είναι κι αυτό ένα είδος διάκρισης -αναχρονιστικής κι άκαιρης- ανάμεσα στα δύο φύλα, όπου το μόνο πρόβλημα του εργοδότη είναι το φύλο κι όχι η εργασία που παράγεται. Κι αυτές δεν είναι υποθέσεις, αλλά η λυπηρή πραγματικότητα.
Είναι δεδομένο, αν και όχι φυσικό σε έναν πρότερα ανδροκρατούμενο κλάδο, να υφίστανται διακρίσεις λόγω φύλου. Το φυσικό είναι να τις καταλαβαίνουν μόνο όσοι τις βιώνουν και στην προκειμένη περίπτωση, οι γυναίκες. Είναι μια συνηθισμένη, άλλωστε, διαδικασία όσοι δε ζουν και δεν είναι θύματα της ανισότητας να την αγνοούν ή να μην την αναγνωρίζουν. Γεγονός όμως είναι πως υπάρχει ανισότητα και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί, όχι θεσμικά πια, μιας κι αυτό έχει πάρει τον δρόμο του, αλλά κοινωνικά, μέσα στη συνείδησή μας. Κι οποιαδήποτε άλλη άποψη, είναι από θέση προνομίου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου