Τον Νοέμβριο του 1978 στη Λευκωσία της Κύπρου γεννιέται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ένας από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Ευγενικός, προσηνής και πολύ φιλικός απέναντι στους θαυμαστές του, δημιουργεί ανάμεσα στον ίδιο και σε αυτούς μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, όχι μόνο μέσα στα κέντρα που εμφανίζεται και στις συναυλίες που δίνει, αλλά ακόμη και σε μια τυχαία συνάντηση στον δρόμο.
Ποιος είναι όμως ο καλλιτέχνης, με τα τραγούδια του οποίου η γενιά του ’90 κυρίως αλλά και οι επόμενες, ερωτευτήκαμε αλλά και πονέσαμε;
Από μικρή ηλικία και διαβλέποντας το μουσικό του ταλέντο οι γονείς του, Γιάννης και Ρένα, τον στηρίζουν και ξεκινάει σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου. Έδωσε μάλιστα εξετάσεις προπτυχιακού επιπέδου στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου για πιάνο, κιθάρα και θεωρία. Το 1994 βγήκε πρώτος ανάμεσα σε χίλιους συμμετέχοντες στον διαγωνισμό ταλέντων «Αφετηρίες», παράλληλα με τη συμμετοχή του στον «Παγκύπριο Διαγωνισμό Τραγουδιού», στον οποίο απέσπασε πάλι το πρώτο βραβείο. Στην Κύπρο κυκλοφόρησε τους δίσκους: «Σενάριο», «Ο ΜιχάληςΧατζηγιάννης τραγουδά Δώρο Γεωργιάδη», και «Επαφή».
Το 1998, έπειτα από τη γνωριμία του με το Χατζηνάσιο, ερμηνεύει τα τραγούδια του άλμπουμ «Άγγιγμα ψυχής» και η φωνή του αγγίζει όχι μόνο τα αυτιά αλλά και τις καρδιές μας. Στη δισκογραφική πορεία που ακολούθησε από το 2000 ως το 2010 κυρίως, δεν υπάρχει δίσκος να μην περιέχει τραγούδια που έχουμε σιγομουρμουρίσει, φωνάξει ή αφιερώσει κρυφά στους έρωτές μας, ειδικά αν μιλάμε για τη γενιά των Millennials. Άλλωστε οι sold out συναυλίες του, γεμάτες κυρίως από ζευγαράκια, μαρτυρούν πόσο όμορφα τραγουδάει τα συναισθήματά μας.
Κι επειδή τα τραγούδια είναι πολλά ακολουθεί μία λίστα κάποια από τα πιο διαδεδομένα ανάμεσα στους ερωτευμένους.
1. Μόνο στα όνειρα
Κάπου στο 2000, πολλοί συνδυάσαμε το συγκεκριμένο τραγούδι με τους πλατωνικούς μας έρωτες, είτε γιατί διστάζαμε να εκφραστούμε, είτε γιατί το συναίσθημα ήταν μονόπλευρο. Από εφήβους ως και άτομα λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, αν θέλαμε να μιλήσουμε για τον ορισμό του πλατωνικού έρωτα, αυτό ήταν το τραγούδι που αφιερώναμε φανερά ή κρυφά στο πρόσωπο που μας ενδιέφερε.
2. Πάρτι
Μπαλάντα- σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία. Και πώς να μην είναι άλλωστε. Γιατί τι γινόταν όταν το άτομο που ήμασταν ερωτευμένοι, ενδιαφερόταν για άλλον; Με τη λίγο πιο ευσυγκίνητη αλλά και αθώα σχετικά αντίληψη που είχαμε τότε, πέφταμε στα πατώματα και είχαμε το συγκεκριμένο τραγούδι να παίζει στο repeat. Μιας και αφελώς πιστεύαμε πως η ζωή μας τελείωνε εκεί. Είπαμε εφηβεία ήταν αυτή, τα συναισθήματα και οι ορμόνες στο κόκκινο, πώς να μη νιώσουμε κάθε στίχο αυτού του τραγουδιού στο πετσί μας.
3. Ο βυθός σου
Από τα πλέον ερωτικά του τραγούδια, που ως έφηβοι ή και μεγαλύτεροι ακούγαμε όταν ερωτευόμασταν. Αν και φανερώνει μια διάθεση μικρής υποταγής στον άλλο, παρόλα αυτά εκφράζει και την απόλυτη ανάγκη του ενός για τον άλλο αλλά και τη διάθεση να γνωρίσεις τον άλλον σε βάθος, ακριβώς όπως μαρτυρά και ο τίτλος του.
4. Εμείς οι δυο σαν ένα
Και ποιος δεν το τραγούδησε στη σχέση του ή μόνος του, κυρίως το πρώτο διάστημα που τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Την περίοδο που έστω και ένα τηλεφώνημα ήταν ικανό να μας κάνει να τα παρατήσουμε όλα για να συναντηθούμε αλλά και να κάνουμε όποια τρέλα μας ερχόταν στο μυαλό. Αν και μπορεί τώρα να βλέπουμε λίγο πιο λογικά τα πράγματα και πάλι αυτό το τραγούδι θα συνδέσουμε με την αρχή ενός έρωτα.
5. Χέρια ψηλά
Η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου «Φίλοι και Εχθροί». Ρυθμικό και από τα λίγα ανεβαστικά κομμάτια του που είχαμε ακούσει ως τότε, που σε ξεσήκωνε από την πρώτη νότα. Χέρια ψηλά και μαζί με αυτά ανεβαίναμε και εμείς στο απόγειο του έρωτα μας που όπως λένε και οι στίχοι δεν είχε ανάγκη λόγια να ειπωθεί, αλλά δύο ζευγάρια χέρια έτοιμα να ενωθούν και να φτάσουν ψηλά.
6. Το «σ’αγαπώ»
Οκ, αυτό ήταν ο ορισμός της ερωτικής απογοήτευσης που βιώναμε. Οι περισσότεροι το θυμόμαστε από την εφηβεία μας. Εφηβεία ήταν αυτή είπαμε, τα αισθήματα βιώνονταν στο ζενίθ τους. Τραγούδι που συνδέθηκε με τον χωρισμό αλλά και τη γεύση που αυτός μας άφηνε, γιατί κάποιος από τους δύο φοβήθηκε το συναίσθημα που του γεννήθηκε, ή δεν το ένιωσε και ποτέ. Ξέρω η τελευταία έκφανση πονάει λίγο παρά πάνω, αλλά συνέβαινε και συμβαίνει.
Αυτές ήταν κάποιες από τις παλιότερες δισκογραφικές του επιτυχίες που αγαπήσαμε και μίλησαν τόσο όμορφα για τον έρωτα. Υπάρχουν όμως και στις πιο πρόσφατες δουλειές του τραγούδια που μας θύμισαν γιατί κάποτε εκφράζαμε τον έρωτα, τη χαρά αλλά και τον πόνο που αυτός μας προκαλούσε με Χατζηγιάννη.
7. Ανίκητό μου πάθος
Και ένα κομμάτι που δείχνει πόσο πολύ αγαπάμε κάποιον, ώστε να μη μας νοιάζει τι θα γίνει μετά. Γιατί έχει και αυτή την ιδιότητα ο έρωτας, να αγνοούμε το μετά και να ζούμε το τώρα όσο πιο έντονα γίνεται, ακόμη και αν αποδειχτεί πως είναι λάθος.
8. Χορέυω
Και άλλο ανεβαστικό κομμάτι, που σε προκαλεί και να χορέψεις. Γιατί φυσικά ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που μας χορεύει και όταν έρχεται, αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς να το χορέψουμε. Από την πρώτη συνάντηση και επαφή με το πρόσωπο που είμαστε ερωτευμένοι, αυτή η ανάγκη μας δημιουργείται.
9. Δύο ίσον ένα
Μια συνεργασία που μας εξέπληξε και δύο φωνές που ταυτίστηκαν με την έκφραση του έρωτα μέσα από τα τραγούδια τους. Χατζηγιάννης και Τσαλιγοπούλου συνεργάστηκαν και μας χάρισαν έναν ύμνο στο έρωτα. Γιατί πότε αξίζει περισσότερο ο έρωτας; Όταν οι δύο γίνονται ένα.
Ένας καλλιτέχνης που τραγούδησε τον έρωτα με μοναδικό τρόπο. Η χροιά της φωνής του, οι μελωδίες με τις οποίες ντύνει τους στίχους που του εμπιστεύονται, οι συνεργασίες χρόνων, μας έχουν χαρίσει τραγουδάρες. Και είναι απόλυτα λογικό να έχουμε ερωτευτεί και πονέσει με αυτές. Ανεβάζουμε λοιπόν τα χέρια μας ψηλά και βουτάμε μαζί του στον βυθό του τόσο ωραίου και γεμάτου συναισθήματος, με το όνομα έρωτας.