Η ηθοποιός Μαρία Κωνσταντάκη παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Happy Day»κι ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντα που είχε να πει αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό αναφορικά με το σχόλιο κάποιας «θαυμάστριάς» της. Η κυρία αυτή λοιπόν, όπως δήλωσε η Μαρία, την πλησίασε στο τέλος της παράστασης στην οποία συμμετείχε και φυσικά τη συνεχάρη για την ερμηνεία και το ταλέντο της, κάνοντας όμως ένα εντελώς άστοχο σχόλιο για την εξωτερική της εμφάνιση. Πιο συγκεκριμένα, της είπε να μη στενοχωριέται και πως η ομορφιά δεν είναι σημαντική. Η ηθοποιός ανέφερε πως δεν πειράχτηκε, καθώς ο τρόπος που αποδόθηκε το σχόλιο ήταν καλοπροαίρετος.
Όσο καλοπροαίρετο όμως κι αν είναι ένα σχόλιο, δε δίνει το δικαίωμα σε αυτόν που το κάνει να μην το σκεφτεί πριν το ξεστομίσει, και κυρίως συνοδεύεται από την υποχρέωση να κατανοήσει αν είναι χρήσιμο, θεμιτό και ηθικό. Η ελευθερία λόγου σαφώς και μας δίνει το δικαίωμα εκφοράς γνώμης κι άποψης, αλλά δε μας επιτρέπει να γινόμαστε αγενείς ή και κατίνες, υπό το πέπλο μιας καλής πρόθεσης. Κακά τα ψέματα, το να μπορεί να λέει ο καθένας τη γνώμη του για όποιο θέμα προκύπτει, δε σημαίνει πως γίναμε όλοι ξαφνικά παντογνώστες ή αλάνθαστοι, άλλωστε πολλές φορές ακούμε κάποιον να λέει την άποψή του και σκεφτόμαστε πόσο γελοία ή ηλίθια είναι, ή ακόμη αναρωτιόμαστε με ποιο δικαίωμα μιλάει.
Όχι, μια καλή πρόθεση δε σου επιτρέπει να λες ό,τι θες. Όπως επίσης, δεν μπορείς να βασίζεσαι στο ότι ο συνομιλητής σου βρίσκεται σε θέση να φιλτράρει το σχόλιό σου και να μην τον επηρεάσει ψυχολογικά. Γιατί μπορεί η Κωνσταντάκη να έχει φτάσει σε ένα επίπεδο με την καριέρα της, την αυτογνωσία της και την αυτοεικόνα της που να μην την αγγίζουν όλα αυτά, όμως μπορεί μια Χ Κωνσταντάκη να μην το έχει καταφέρει. Και γι’ αυτή τη Χ Κωνσταντάκη αξίζει να προσπαθήσουμε να δείξουμε (και να έχουμε) μια ελάχιστη απαιτούμενη ευαισθησία.
Από την άλλη, διανύοντας το 2024, είναι αστείο αν όχι γελοίο να στεκόμαστε και να σχολιάζουμε την ομορφιά όχι κάποιου, λες και υπάρχει κριτήριο για το τι θεωρείται όμορφο και τι όχι. Χρησιμοποιώντας καθαρά υποκειμενικά κριτήρια, αποφασίζει κανείς τι είναι όμορφο και τι όχι και τα πρότυπα (ευτυχώς) έχουν ξεφύγει από τα ασφυκτικά στενά όρια του τι κάνει έναν άνθρωπο εντυπωσιακό εμφανισιακά. Έτσι, συμπεριφορές τύπου «αν είσαι όμορφος, τότε μετράς, αλλά αν είσαι άσχημος μην ελπίζεις», δεν έχουν καμία απολύτως βάση. Η ομορφιά μπορεί να είναι σημαντική, μπορεί κι όχι, μα δεν είναι μία και σίγουρα δεν είναι αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως τέτοια. Είναι και αυτή, αλλά όχι μόνο. Με τόσα πράγματα που μπορούμε να ασχοληθούμε, εμείς ακόμη σχολιάζουμε το πόσο όμορφος ή άσχημος είναι ο άλλος. Είναι ρηχό το κριτήριο στην τελική, πώς να το κάνουμε.
Συντάκτης: Ελευθερία Ιωάννογλου
