«Σε αφήνει; Εμένα όχι!». Η τραγική πραγματικότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Το καμάρι μας, το καλοαναθρεμμένο, η αιτία πίσω από κάθε «κουράστηκα», ο κρυμμένος λόγος πίσω από κάθε είδος πίεσης, πίσω από κάθε έρωτα που φτάσαμε να μην αναγνωρίζουμε τόσο χαμηλά που επιτρέψαμε να πέσει.
Ακούγονται από στόματα νέων -κι όχι μόνο- ερωτευμένων, κυριευμένων από την πίκρα και τη ζήλια εξαιτίας των χιλιάδων ανασφαλειών που προσπαθούν να ησυχάσουν. Νομίζουν ότι αγαπούν, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να ελέγχουν. Και δε μιλάμε για έλεγχο με την παιδική αφέλεια του ερωτευμένου. Δεν αγαπάς ό,τι προσπαθείς να ελέγξεις. Το αλλάζεις. Και συνήθως, δεν το παραδέχεσαι ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό για να έχεις το άλλοθι.
Το χειρότερο είναι πως οι χειριστικές συμπεριφορές αντιμετωπίζονται και από την άλλη μεριά με τη δικαιολογία «με αγαπάει, γι’ αυτό τα κάνει όλα αυτά». Με τη σιγουριά πως αυτό το πράγμα είναι αγάπη, έγινε η υγεία στις ανθρώπινες σχέσεις είδος προς εξαφάνιση και οι γύρω-γύρω αδιάφοροι, γιατί απλά δεν έχουν βρεθεί στην ίδια ή σε παρόμοια θέση. Άνθρωποι που γαντζώνονται ο ένας στον άλλο, ξεχνώντας τι ήθελαν πριν, που μέσα σε μία νύχτα μετατρέπουν τα όνειρά τους σε θυσία υπέρ πίστεως.
Νιώθουν εγκλωβισμένοι σε πράγματα και καταστάσεις που δέχονται επανειλημμένα για να μην πληγώσουν, να μη στεναχωρήσουν, να μην πάρουν απ’ τα χέρια την αλαζονεία της επιβολής που παίρνει στη συνέχεια ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Γιατί όσο κι αν σε λατρεύουν -όπως λένε- αισθάνονται ανίκανοι όταν χάνουν τον έλεγχό τους επάνω σου. Θέλουν να ξέρουν τι είσαι, πο;y είσαι, πώς είσαι -όχι για να σε αγαπήσουν βαθύτερα- αλλά για να μπορούν να σε αλλάξουν πιο εύκολα. Να ξέρουν τι κουμπί θα πατήσουν, ώστε να σε κρατήσουν κοντά τους.
Οι σχέσεις εξάρτησης είναι η νέα τάση και τη φορούν όλοι χωρίς να μιλούν γι’ αυτή. Αναζητάμε την ελευθερία που με τη θέλησή μας αποστερούμε από τον εαυτό μας ή τον σύντροφό μας. Κι αν ο συμβιβασμός είναι απόδειξη δέσμευσης, καλύτερα να μην υπάρχει καμία δέσμευση. Δεν είναι δική σου δουλειά να ταΐζεις εγωισμούς και να γιατρεύεις πληγές που δεν έχεις δημιουργήσει.
Πιστεύω πολύ στη δύναμη που έχουν δύο άνθρωποι όταν ενώνονται και στην απόσταση που μπορούν να διανύσουν μαζί. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι να φτιάξουν πρώτα το μέσα τους. Αν όσα κουβαλάς είναι μόνο προβληματικά, τότε το πιθανότερο είναι να τα ακουμπήσεις κάπου αλλού, αλλά ξεχνώντας να ρωτήσεις τον άλλον αν αντέχει ή αν θέλει να σηκώσει τόσο βάρος.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι περισσότεροι σήμερα αγαπούν επειδή χρειάζονται. Έχουμε δει κι έχουμε ζήσει αμέτρητες συμπεριφορές που στα σίγουρα δεν ήταν αγάπη, δε θύμιζαν ούτε τη λάμψη ούτε την ανιδιοτέλειά της. Κι αφού ξέρουμε το ψεύτικο, μπορούμε σίγουρα ν’ αναγνωρίσουμε το αληθινό και να πιστέψουμε σε αυτό.
Η λέξη χειριστικός κρύβει μέσα της τη λέξη χέρι. Το χέρι που οφείλεις να κρατάς χωρίς να το πονάς, χωρίς να το τραβάς, χωρίς να το μελανιάζεις. Το χέρι που δε θα φύγει ποτέ μέσα απ’ το δικό σου, όχι επειδή το κρατάς εσύ εγκλωβισμένο, αλλά γιατί δε φοβάσαι να το αφήσεις ελεύθερο. Γιατί, η ελευθερία της αγάπης είναι η γνησιότερη απ’ όλες τις καψούρες του σύμπαντος που στο τέλος αυτοκαταστρέφονται και ζητούν εξηγήσεις από τρίτους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γωγώ Κυριακίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
