Milozvucan στα σερβικά σημαίνει ήχος απολαυστικός κι ευχάριστος ή αλλιώς κάποιος που μιλά τόσο γλυκά και τρυφερά, δηλαδή μία φωνή που σου προκαλεί αγαλλίαση στο άκουσμά της. Είναι αναμφίβολα πλούσια η ελληνική γλώσσα, αλλά οι θησαυροί είναι αμέτρητοι κι αλλού -φτάνει μόνο να τους ψάξεις. Κι αυτό, συνήθως, συμβαίνει όταν το συναίσθημα είναι τόσο ανεξέλεγκτο και δυνατό που δε χωρά εύκολα μέσα σε λέξεις.
«Μίλα ψιθυριστά, αν (μου) μιλάς για αγάπη». Μίλα αργά και καθαρά. Μην αφήνεις υπόνοιες στον αέρα και περιττό χώρο για δεύτερες σκέψεις. Εξήγησέ το και μία και δύο και δέκα φορές. Ξαναπές το. Μην κουράζεσαι, μη θυμώνεις, μην πεισμώνεις και κάνε πίσω χωρίς να μετράς τις φορές. Δώσε χρόνο, αλλά μην απομακρύνεσαι.
Μη φωνάζεις, ή μάλλον πού φωνάζεις; Μην αντιδράς, ή μάλλον γιατί αντιδράς έτσι; Μην τσακώνεσαι, ή μάλλον γιατί επιλέγεις να τσακωθείς; Γιατί να γίνεις το πρόβλημα όταν μπορείς να είσαι συνώνυμο της χαράς; Συζήτα. Μη βαριέσαι κι αφιέρωσε χρόνο. Κάνε ό,τι μπορείς ώστε να μη μετανιώσεις αργότερα καμία σιωπή, καμία βιασύνη, καμία απερίσκεπτη κουβέντα. Κι αν την πεις, διόρθωσέ την. Πρόλαβε τις καταστάσεις.
Το να ηρεμείς το μυαλό κάποιου είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο. Όχι, μη γίνεις η φωνή της λογικής. Γίνε εκείνος ο απολαυστικός ήχος που συνοδεύει τη φωνή κάποιου και σου δίνει τον ορισμό της τρυφερότητας στα χέρια. Γίνε αυτός ο ευχάριστος ήχος της φωνής που σου προκαλεί ικανοποίηση στο άκουσμά της. Γίνε η φωνή σ’ ένα τηλεφώνημα που θα ερωτεύεσαι απ’ την αρχή κάθε φορά που θα το σηκώνεις. Να γίνεις η φωνή που θα δίνει κίνητρο σε ό,τι αγαπά. Που θα στηρίζει, που θα στέκεται, που θα αντέχει κόντρα σε καθετί δύσκολο.
Να μένεις. Να υπομένεις, να περιμένεις, να επιμένεις. Να γίνεσαι η πιο τρυφερή πλευρά του εαυτού σου για τα μάτια που μέσα σε οποιοδήποτε πλήθος αυθόρμητα εσύ κεντράρεις πρώτα. Μη βρίσκεις προφάσεις, αλλά δημιούργησε ευκαιρίες. Ξέρεις κάτι; Τέλειο δεν υπάρχει. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι ανθρώπινες σχέσεις δε θα γίνουν ποτέ βαρετές.
Κι αφού (δεν) τα κάνεις όλα αυτά, ψάξε να βρεις τη φωνή που θα γίνει η δική σου εξάρτηση, που θα μπαίνει στο αίμα σου σαν ενδοφλέβια αλλά δε θα σου κόβει χρόνια. Βρες το λόγο για να σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι, μία αιτία για να θέτεις στόχους και να λυσσάς για να τους κάνεις πραγματικότητα. Βρες το δικό σου milozvucan και άσ’ το να σε αλλάξει. Άσ’ το να σου μάθει πως η τρυφερότητα δεν είναι αδυναμία. Θα σου δείξει πως η αγάπη για να σε γιατρέψει πρέπει να μη φορά τίποτα, να είναι διάφανη και να κυλά σαν το νερό. Άσ’ το και θα σε κάνει να καταλάβεις πως τα σημεία που σπάνε είναι, συνήθως, αυτά που περνάμε για πιο γερά. Άσ’ το να σε ενώσει όπως θέλει.
Λένε πως ανήκεις εκεί όπου μπορείς να μιλάς με τα μάτια. Εγώ θα σου πω πως ανήκεις εκεί όπου μπορείς να μιλάς ό,τι ώρα κι αν είναι και ν’ ακούς το χαμόγελο απ’ την άλλη μεριά χωρίς να το βλέπεις, εκεί όπου σου μιλάνε και λιώνεις στην κάθε συλλαβή. Και το παραδέχεσαι και δεν το αρνείσαι κι είναι δικό σου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου