Κάθε επιλογή σου και μία ευθύνη σου

Ευθύνη∙ η λέξη από μόνη της σε τρομάζει. Μία λέξη, μία σημασία, μα χίλιες δυσκολίες για να την αναλάβεις. Απ’ την άλλη μεριά, επιλογές. Πράξεις κι αποφάσεις! Δικές σου ή των άλλων, που άλλοτε σε αφορούν κι άλλοτε όχι. Κάποιες φορές σε επηρεάζουν και κάποιες σε αφήνουν αδιάφορο, όποιο κι αν είναι το ενδεχόμενο η ουσία είναι μία: Κάθε επιλογή σου σε καθορίζει, σκιαγραφεί το ποιος είσαι, γι’ αυτό το να συμπεριφέρεσαι ως υπεύθυνος των επιλογών σου είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις.

Απ’ την άλλη, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις, είναι να εναποθέτεις τα αίτια ή τα αποτελέσματα των επιλογών σου (πού αλλού;) στο σύμπαν! Να αποποιείσαι δηλαδή κάθε ευθύνη για τις πράξεις σου και να γίνεσαι με λίγα λόγια μικρός, πολύ μικρός ακόμα και για το ίδιο το σύμπαν που σου φταίει.

Άκου πώς πάει το πράγμα. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις, αλλά στις στοχευμένες και τις συγχρονισμένες επιλογές. Σε αυτόν τον κόσμο δεν είσαι μόνος σου και το να θεωρείς πως όλα περιστρέφονται γύρω σου ή γύρω απ’ τα «θέλω» σου με σκοπό να δημιουργήσουν «τυχαίες συμπτώσεις» είναι άκρως εγωιστικό και τέρμα ηλίθιο.

Συγνώμη αν στο χαλάω, αλλά κανένα σύμπαν δεν έχει την έννοια σου και κατ’ ακρίβεια ξέρεις πού σε έχει γραμμένο τις περισσότερες φορές. Πολύ απλά, κάποιες επιλογές του Χ συγχρονίζονται με αυτές του Ψ και συμπίπτουν με αυτές του Ω κι αυτοί οι τρεις κάπως, κάπου, κάποτε και κάτω από ορισμένες συνθήκες θα συναντηθούν. Μάντεψε, γιατί εκεί τους οδήγησαν οι επιλογές τους.

Καμιά συνάντηση δεν είναι στημένο ραντεβού απ’ το σύμπαν και προς Θεού, αν ο Γιώργος χώρισε με τη Μαρία επειδή για κάποιο λόγο δεν άντεχε ο ένας τον άλλο, τότε δε φταίει το καημένο το σύμπαν γι’ αυτό, ούτε ο καημένος ο Ερμής που ήταν ανάδρομος, αλλά εσύ που δεν μπορείς να αναλάβεις μια ευθύνη ποτέ.

Δε λέω, ωραίο παραμύθι ο Αλχημιστής του Κοέλιο, το διάβασα κι εγώ και στα 16 μου, το πίστευα πως «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Τώρα πια όμως μεγαλώσαμε και δυστυχώς πολλές φορές η μαγεία των παραμυθιών κατακερματίζεται απ’ την ωμή πραγματικότητα.

Άρα τα πράγματα είναι απλά, οι επιλογές σου σε καθορίζουν, οι πράξεις σου είσαι εσύ κι οι αποφάσεις σου αποτελούν κομμάτι του εαυτού σου! Είτε αυτές πάρθηκαν μετά από πολλή σκέψη, είτε αυθόρμητα, είτε σε επιβεβαίωσαν, είτε σε διέψευσαν. Στο τέλος οφείλεις να είσαι τουλάχιστον περήφανος γι’ αυτές, γιατί πολύ απλά ήταν δικές σου! Κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που χρειάζεσαι ως «πειθώ».

Μην ξεχνάς πως όση ώρα κι αν σκέφτεσαι κάτι, χρειάζεσαι μόνο ένα δευτερόλεπτο για να πάρεις μια απόφαση! Ένα δευτερόλεπτο μόνο για να κάνεις μία επιλογή. Σε ένα δευτερόλεπτο, δηλαδή, μπορείς να χωρέσεις όλα τα επιχειρήματα του κόσμου στο μυαλό σου και για να επιλέξεις κάτι, που σημαίνει πως εκείνη τη στιγμή στο νου σου φάνταζε ιδανικό. Ήταν η καλύτερη λύση, η ευκολότερη, ή έστω η μόνη που είχες τη δεδομένη στιγμή.

Για αυτό και μόνο, αξίζει να υψώνεις ανάστημα και να λες: «Ήταν επιλογή μου κι αφού αυτό ήθελα, θα αναλάβω κάθε κόστος». Στην τελική, οι επιλογές μας αποκτούν ουσία μόνο αν μας κάνουν ευτυχισμένους. Και πραγματικά ευτυχισμένος θα είσαι όταν όλα τα «θέλω» σου επιτέλους καταφέρουν να συγχρονιστούν με όλα τα «μπορώ» σου.