Καμία σχέση δεν τραβάει χωρίς προσπάθεια

Καθημερινά παρατηρούμε τις σχέσεις των ανθρώπων να αλλάζουν, να επηρεάζονται απ’ τις αντοχές μας και την ψυχολογία μας, να τερματίζουν κι ύστερα μένουμε εμείς να αναρωτιόμαστε «γιατί», αφού αγάπη υπήρχε. Η αλήθεια είναι πως παρά τα συναισθήματα, καμία σχέση δεν τραβάει χωρίς προσπάθεια. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει τόσο για τις ερωτικές όσο και για τις φιλικές.

Όταν ξεκινάς μια συντροφική σχέση, στην αρχή όλα είναι πιο όμορφα, μοιάζουν πιο εύκολα. Ο έρωτας κι ο ενθουσιασμός έχουν τη δύναμη να σε κάνουν να χάνεις τα όριά σου και να απολαμβάνεις το δόσιμο και τις υπερβολές σου ακόμα. Δεν αρκεί, όμως, το «ερωτευτήκαμε/αγαπηθήκαμε και τέλος, δέσαμε τον γάιδαρό μας». Κάθε σχέση είναι ένας αγώνας, που απαιτεί χρόνο, υποχωρήσεις, πρωτοβουλίες, συζητήσεις και διεκδικήσεις.

Αν πιστέψεις έστω και για μία στιγμή κάποιον για δεδομένο σου, το ‘χασες το παιχνίδι. Κανένας και τίποτα στη ζωή μας δε μας εγγυάται πως θα μείνει για πάντα ή έστω για πολύ, αν αυτό το «κάτι» που δε θες να χάσεις δεν το κυνηγάς, δεν παλεύεις γι’ αυτό και δεν το διεκδικείς. Όχι μόνο μία φορά, όχι μόνο στη αρχή αλλά καθημερινά.

Το «μαζί» θέλει θυσίες, εκπλήξεις κι ενδιαφέρον. Κάθε μέρα χτίζεις μία σχέση, κάνοντας διαρκώς βήματα για να την πας απ’ το καλό στο καλύτερο. Κι αν κι είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν και μέρες που δε θα ‘σαι ο ιδανικός κολλητός και το τέλειο ταίρι, όπως αντίστοιχα κι ο άνθρωπος απέναντί σου δε θα ‘ναι ο καλύτερος φίλος ή σύντροφος αντίστοιχα, εσύ δεν πρέπει να απογοητεύεσαι, να παραιτείσαι ή να το βάζεις κάτω. Πρέπει να συζητάς τα προβλήματα και να προσπαθείς να βρεις λύση σε αυτά.

Βαρεθήκαμε να μετράμε σχέσεις που έριξαν τίτλους τέλους, διότι ο ένας απ’ τους δύο ή κι οι δύο θεωρήθηκαν δεδομένοι. Δεν είναι πως δεν ένιωθαν πολλά, αλλά δεν έκαναν μεγάλη προσπάθεια για αυτή τη σχέση. Κι ακόμα κι αν συχνά ξεχνάμε να λέμε «σ’ αγαπώ» στα φιλαράκια μας, θεωρώντας το αυτονόητο, εκεί που αράζουμε κι αφηνόμαστε, θεωρώντας την αγάπη κερδισμένη κι άρα εξασφαλισμένη είναι στις ερωτικές σχέσεις. Γι’ αυτό και δεν έχουν άδικο όταν μας λένε πως «αλλάξαμε», γιατί όντως δεν είμαστε πια εκείνοι που ήμασταν στην αρχή, είμαστε σίγουροι πια για μας, για τη σχέση μας, για τον σύντροφό μας, κι εκεί τα χάνουμε όλα. Το σίγουρο στη ζωή ενός ανθρώπου τον κάνει μονότονο, βαρετό, κουραστικό.

Όσο μεγάλη κι αν είναι η αγάπη για τον σύντροφό σου, αν κάποια στιγμή σταματήσεις να προσπαθείς, θα φτάσετε σε τέλμα. Σίγουρα καθημερινά δεν μπορείς να ‘σαι ποθητός, αλλά δεν πρέπει να αφήνεις τον εαυτό σου, είναι απαραίτητο να μην πάψετε να ελκύετε ο ένας τον άλλον.

Για να αντέξει μια σχέση χρειάζεται εκπλήξεις κι έμπρακτο ενδιαφέρον, να δείχνεις στον άνθρωπό σου ότι είναι σημαντικός για εσένα. Και δε μιλάμε για πράγματα δύσκολα κι υπερβολικά, στα μικρά είναι η ουσία. Για τους πιο ρομαντικούς, ένα χαρτί πριν φύγεις το πρωί για τη δουλειά με δυο τρυφερές λέξεις, αρκεί. Φτάνει για να κάνει τον διπλανό σου χαρούμενο και σημαντικό. Μην αφήσεις τίποτα και κανέναν να κάνουν τη σχέση σου ρουτίνα.

Το ίδιο ισχύει και για τις φιλικές σχέσεις, όσα χρόνια κι αν μετράει μια φιλία, δεν μπορείς να θεωρήσεις τίποτα δεδομένο, τίποτα σίγουρο. Μην περιμένεις μόνο απ’ τον άλλον να σου δείχνει πόσο σημαντικός είσαι για αυτόν. Μην πιστεύεις ότι θα ‘ναι πάντα εκεί για σένα. Όπως σε στηρίζει, να τον στηρίζεις, όπως σου προσφέρει, έτσι να του προσφέρεις. Να μάθεις να βάζεις προτεραιότητες κι όρια, που να μη θέτουν σε κίνδυνο τη φιλική σας σχέση. Μην ξεχάσεις το φιλαράκι σου όταν κάνεις σχέση.

Γενικά, το μυστικό είναι να δίνεις και να παίρνεις, να μοιράζεσαι, να διεκδικείς. Να αγαπάς, και να χαρίζεις τον καλύτερό σου εαυτό. Ξέρω, είναι κάποτε σκληρό, ένας καθημερινός αγώνας, αλλά τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απ’ τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις.