Κρίσεις πανικού∙ καμπανάκι όταν ξεπερνάμε τις αντοχές μας

«Αυτός ο φόβος κάθε φορά, αυτό που αισθάνομαι εκείνη τη στιγμή, με καταβάλλει. Κάθε φορά τα ίδια συμπτώματα, οι ίδιες σκέψεις στο μυαλό. Τα πάντα σκοτεινιάζουν και νιώθω ένα κενό. Το τρέμουλο του σώματός μου κι η δυσκολία αναπνοής με κάνει να αναρωτιέμαι αν είναι κάποια αρρώστια, γρίπη ή ίσως ένα πρόβλημα με την καρδιά».

Αυτές ήταν κι οι σκέψεις που έκανα στην αρχή. Ένιωθα ότι είμαι άρρωστη, αλλά αυτό γινόταν χειρότερο και πιο δυνατό. Κανένας δεν μπορούσε να με βοηθήσει, κανένας δεν μπορούσε να με καταλάβει. Ίσως γιατί δεν τολμούσα να το πω και πουθενά. Ντρεπόμουν, κλεινόμουν σπίτι, καθόμουν στη βολεμένη μου θέση, στο βολεμένο μου κρεβάτι. Κρίσεις πανικού, έτσι τις λένε οι επιστήμονες, έτσι έμαθα μετά.

Πάει βέβαια καιρός από τότε, πλέον έχω ξεπεράσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα συμπτώματα. Έχω, όμως, κάνει πρόοδο, ζήτησα βοήθεια, διάβασα, βρήκα και ξεκίνησα καινούργιους τρόπους χαλάρωσης κι ηρεμίας. Μπορώ πλέον να ξεχωρίσω τα άτομα που έχουν τα ίδια συμπτώματα κι αισθάνονται εγκλωβισμένοι μέσα σε αυτό, που ντρέπονται και δεν μπορούν να μιλήσουν. Έμαθα να εμπιστεύομαι κάποιους ανθρώπους και να τους το εκμυστηρεύομαι, έμαθα πως δεν είναι αρρώστια, πως είμαι υγιής, έμαθα να ζω με αυτό και να είμαι ευγνώμων. Ευγνώμων γιατί το μυαλό μου λειτούργησε σωστά, αρνήθηκε την πίεση και τα τοξικά μηνύματα που δεχόταν.

Οι κρίσεις μας δείχνουν τις αντοχές μας, μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εαυτός μας, μέχρι τι είναι ικανός να κάνει. Δεν μπορεί να κουβαλήσει άλλο βάρος κι είναι σαν να χτυπάει το καμπανάκι και να σου λέει «τέλος, μέχρι εδώ μπορείς». Είναι δύσκολο στην αρχή να καταφέρεις να τα σκεφτείς όλα αυτά, αδύνατο να σκεφτείς λογικά. Το μυαλό παίζει απαιτητικά παιχνίδια και δεν είναι εύκολο να τα κουμαντάρεις.

Η ψυχολογική υγεία είναι το ίδιο σημαντική με τη σωματική, αν εσωτερικά, ψυχικά, δεν είσαι καλά, δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και δε νιώθεις ηρεμία, είναι κι αυτό ένα είδος αρρώστιας και χρειάζεται βοήθεια για να μπορέσεις να γιατρέψεις το μέσα σου.

Κάποιοι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως αν δεν είσαι καλά ψυχικά δεν μπορείς να χαρείς τη ζωή, δεν μπορείς να προχωρήσεις, μένεις στάσιμος, μένεις κολλημένος. Οι σχέσεις, η δουλειά σου δεν εξελίσσονται, ίσα-ίσα πηγαίνουν πίσω. Αν δε βρεις τον εαυτό σου δεν μπορείς να δώσεις στους γύρω σου, δεν είσαι παραγωγικός.

Μέσα από όλο αυτό έμαθα να λέω «όχι», να υποστηρίζω τα «θέλω» μου και να σταματάω εκεί που μπορώ. Να μη με καθοδηγεί κανένας, να μη γίνομαι ένα με το σύνολο. Να ολοκληρώνομαι απ’ τον εαυτό μου και τα «πιστεύω» μου, να μην επηρεάζομαι από άλλους. Βγήκα απ’ τις βολεμένες μου θέσεις, απ’ τα βολεμένα μου κρεβάτια, απ’ τα γνωστά μονοπάτια. Έκανα πολλά πράγματα για πρώτη φορά, περπάτησα νέους δρόμους, έδιωξα απ’ τη ζωή μου χειριστικούς ανθρώπους, έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου γι’ αυτό που είναι και να είμαι περήφανη μέχρι εκεί που μπόρεσα να φτάσω. Να αρχίζω σιγά-σιγά να κάνω καινούργια βήματα.

Η ζωή με τον τρόπο της σου δείχνει πως ήρθε η στιγμή να πατήσεις στα πόδια σου και να προχωρήσεις μπροστά. Αγάπησε τις φοβίες σου, τα ελαττώματά σου, ζήτα συγχώρεση απ’ τον εαυτό σου, νιώσε περήφανος, κάνε του το μεγαλύτερο δώρο, δώσε του αγάπη και φροντίδα, μην τον διαλύεις με αρνητικές σκέψεις και φοβίες.

Το μυαλό σου μπορεί να γίνει ένα με την καρδιά σου, να καταφέρει να επιβιώσει. Μην το βάζεις κάτω, η ζωή είναι πολύ μικρή και θέλουμε να την ζήσουμε. Μάθε να αγωνίζεσαι, να δίνεις χρόνο και χώρο σε εσένα. Πάλεψε με τα παιχνίδια του μυαλού και θα βγεις νικητής.