Με ψεύτικα φιγουρατζίδικα ρομάντζα δεν ξέχασε κανείς

Χώρισες και πλέον είσαι ελεύθερο πουλί. Έχεις πια την άνεση να κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς καμία δέσμευση. Σε πόνεσε, όμως, πολύ το φινάλε κι ακόμα δεν έχεις αδειάσει από εκείνα τα συναισθήματα. Ψάχνεις, βέβαια, τρόπους να μπορέσεις να ξεφύγεις απ’ το παρελθόν και να προχωρήσεις μπροστά.

Βιάζεσαι όμως, κι οι εύκολοι τρόποι που βρίσκεις ίσως να μην είναι κι οι πιο σωστοί. Προχωράς σε νέες σχέσεις και βάζεις άλλους ανθρώπους πολύ γρήγορα στη ζωή σου, είτε για να πείσεις τον εαυτό σου, είτε γιατί θέλεις να πληγώσεις το παρελθόν σου, ίσως ακόμα και γιατί χρειάζεσαι μια επιβεβαίωση, έτσι, για να πάρει τα πάνω της η αυτοπεποίθησή σου που έχει κλονιστεί.

Ένας τρόπος για να αισθανθείς, και να αποδείξεις, ότι έχεις προχωρήσει είναι να προβάλλεις το καινούργιο αυτό άτομο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να το δουν οι φίλοι σου, το παρελθόν σου, η παλιά σας παρέα, να πάρουν όλοι το μήνυμα, να καταλάβουν ότι εσύ είσαι καλά, ξέχασες, έχεις προχωρήσει. Έχεις ξεπεράσει ό,τι έχει να κάνει με τα παλιά. Είναι, όμως, αυτή η αλήθεια;

Είναι αλήθεια ότι ο καινούργιος αυτός άνθρωπος ήρθε στη ζωή σου μέσα από βαθιά και συνειδητοποιημένη επιθυμία και πλέον έχεις αναθεωρήσει κι έχεις προχωρήσει μπροστά; Είσαι ερωτευμένος; Τόσο γρήγορα; Κι αν είναι πράγματι τόσο μοναδικό, γιατί ένιωσες την ανάγκη να το δημοσιεύσεις, να το διαφημίσεις, αντί να το κρατήσεις για σένα, να το ζήσεις κι απλά να το προστατέψεις;

Αν κάτι δε λέει να τελειώσει μέσα σου, αν θες να ξεχάσεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις και να ‘χεις υπομονή. Δε χρειάζεται να ψάχνεις να βρεις δεκανίκια κι αντικαταστάτες για να νιώσεις καλύτερα, πόσο μάλλον για να αποδείξεις πως είσαι πιο δυνατός αφού προχώρησες πρώτος.

Οι άνθρωποι που είναι πραγματικά δίπλα σου θα σε κατανοήσουν, θα καταλάβουν πόσο χρόνο χρειάζεσαι και φυσικά ότι όλο αυτό, όλος αυτός ο ντόρος κι η φιγούρα, είναι ανασφάλεια κι άμυνα, πως είναι ένα καλοστημένο (ή ίσως όχι και τόσο) θέατρο. Οι δικοί μας άνθρωποι καταλαβαίνουν πότε είμαστε ή δεν είμαστε καλά, αναγνωρίζουν το ψεύτικο χαμόγελό μας και πότε προσπαθούμε πολύ για να δείχνουμε, τάχα, καλά.

Αν δε σε ενδιαφέρει η άποψη των άλλων για σένα ή δε σε νοιάζει αν η ψυχολογία σου δε βελτιώνεται έτσι, τότε επιβάλλεται να σκεφτείς αυτό τον καινούργιο στη ζωή σου άνθρωπο. Είναι πολύ άσχημο να παίζεις με τα συναισθήματά του και να του δίνεις ψεύτικες ελπίδες, προσδοκίες που δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις. Μπορεί για ‘σένα να μην είναι έρωτας, αλλά ο άλλος μπορεί να σε ‘χει ερωτευτεί κι όταν καταλάβει ότι αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση.

Όταν το μεταξύ σας φτάσει στο τέλος –γιατί απλά δεν αντέχεις να υποκρίνεσαι άλλο, γιατί αποφάσισες να γυρίσεις στο παρελθόν σου, είτε ακόμα γιατί βρήκες έναν καινούργιο έρωτα -ίσως αληθινό αυτή τη φορά– θα τον κεράσεις μία απ’ τις πιο πικρές απογοητεύσεις, και κανείς δεν την αξίζει. Δεν μπορείς να γίνεσαι τόσο σκληρός με τα συναισθήματα των άλλων για να καλύψεις επιφανειακά κι ανεπιτυχώς τις δικές σου ανασφάλειες.

Στην τελική, όταν πάρεις τον χρόνο σου και βρεις τον εαυτό σου, θα ‘ναι πολύ εύκολο να προχωρήσεις μπροστά. Να γνωρίσεις τα κατάλληλα άτομα, χωρίς να θέλεις να παίξεις μαζί τους. Να ‘σαι αληθινός, και να μη χρειάζεσαι καμία διαφήμιση της ζωής σου για να πείσεις για την ευτυχία σου. Γιατί αυτοί που σε ξέρουν θα σε βλέπουν και θα το καταλαβαίνουν απ’ το πρόσωπό σου και το αληθινό, αυτή τη φορά, χαμόγελό σου. Τότε θα μπορείς να κάνεις καινούργια βήματα χωρίς να σκέφτεσαι το παρελθόν.

Η ουσία, λοιπόν, είναι πως οτιδήποτε ψεύτικο πρέπει να το απομακρύνουμε, όχι να το επιλέγουμε για να γεμίσουμε όπως-όπως τα κενά μας. Θα έρθει η στιγμή που θα βρεις το καινούργιο, το καλύτερο, το αληθινό σου. Δεν αργεί, λίγη υπομονή!