Μια λεπτομέρεια μπορεί να οδηγήσει στο απόλυτο ξενέρωμα

Μία σχέση μπορεί να έχει πολλούς ορισμούς. Μα στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που δένει δυο ανθρώπους μαζί και τους κάνει να προχωρούν τη ζωή τους από κοινού, διαμορφώνοντας μια σχέση. Κι αυτή μπορεί να είναι αρμονική κι ισορροπημένη, επιτρέποντας στο ζευγάρι ν’ αναπτυχθεί και να εξελιχθεί τόσο μέσα στη σχέση όσο κι έξω από αυτή.

Για τη διατήρησή της, το αίσθημα της επιθυμίας πρέπει να σιγοκαίει στο καζάνι. Ξέρετε, αυτή η δυνατή ανάγκη που νιώθει για κάτι ο άνθρωπος. Η διάθεση, ο πόθος κι η όρεξη που εμφανίζεται σ’ αυτόν. Κι αυτή η αίσθηση δεν κρύβεται στα μεγαλεπήβολα λόγια που δίνουν την ψευδαίσθηση πως είμαστε στον σωστό δρόμο, αλλά στις μικρές απλές πράξεις. Εκεί κρίνονται όλα στις λεπτομέρειες. Έχει όντως τόσο μεγάλη σημασία να προσέχουμε τις λεπτομέρειες. Συνηθίζουμε στις σχέσεις να είμαστε κάπως τσαπατσούληδες, δε δίνουμε μεγάλη σημασία σε κάτι πέραν του προφανούς, πολλές φορές βαριόμαστε ν’ ασχοληθούμε με τα μικρά. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να παρατηρούμε τις λεπτομέρειες, καθώς πολλές φορές αυτές σώζουν τις καταστάσεις.

Το να δείχνουμε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μικρά πράγματα μέσα σε μία σχέση μας βοηθά να συντηρούμε καλύτερα τα σημαντικότερα. Είναι καίριο να παρέχουμε συναισθηματική ασφάλεια στο πρόσωπο που μας αφορά. Πρέπει, ίσως, να δείχνουμε πιο συχνά στον σύντροφο μας το ενδιαφέρον μας. Κι όταν τα μπαχαρικά της επικοινωνίας, της αποδοχής, της κατανόησης απουσιάσουν, με κάτι τόσο δα που θα κάνεις ή θα πεις, μπορεί να φέρεις το ξενέρωμα.

Το ξενέρωμα είναι από εκείνα τα συναισθήματα που κάθε άνθρωπος βιώνει έστω και μία φορά στη ζωή του. Είναι εκείνη η στιγμή που ξαφνικά παύεις να ενδιαφέρεσαι. Κάτι έχει ραγίσει μέσα σου κι εσύ δεν έχεις καμία διάθεση να προσπαθήσεις να το ξανακολλήσεις. Μπορεί η αγάπη κι η συντροφικότητα να παραμένουν, αλλά η ξενέρα κυριαρχεί. Όσο κεραυνοβόλα ερωτευτήκατε, τόσο κεραυνοβόλα ξενερώσατε. Και δεν είναι ότι δεν εξακολουθούσε να σου αρέσει ή δεν περνούσατε καλά, απλά πλέον τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Νευρίαζες με το παραμικρό, έψαχνες αφορμή για τσακωμούς κι εντάσεις κι όλα εκείνα που έβρισκες χαριτωμένα, πλέον ήταν ανυπόφορα. Και μετά δημιουργείται ένα κενό. Γιατί μπορεί να ερωτευόμαστε τα ελαττώματα και τις ατέλειες του άλλου, αλλά όταν βλέπουμε την πραγματικότητα αρνούμαστε να τη δεχτούμε.

Κι ύστερα σταματάει κάθε επικοινωνία. Και δεν εννοούμε ότι δε μιλάτε ή δε βλέπεστε απαραίτητα. Εννοούμε ότι και που βλέπεστε, δε σημαίνει τίποτα. Δεν υπάρχει πλέον αυτή η τρυφερότητα ανάμεσά σας, αλλά εντάσεις και τσακωμοί. Κόβεται η όρεξη για πράγματα που κάνατε μαζί. Η επιθυμία πλέον μπαίνει στο ντουλάπι και κλειδώνεται. Επικρατεί χάος και μπέρδεμα.

Στο τέλος δε μένει ούτε θυμός. Κανένα αίσθημα. Απομυθοποίηση που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Αχ, αυτές οι λεπτομέρειες. Όταν κάποιο ξαφνικό γεγονός, μια κουβέντα, μια λάθος κίνηση ενός προσώπου, είναι ικανά να σε κάνουν να χάσεις κάθε επιθυμία να θες ν’ ασχοληθείς ξανά με αυτό. Άδειασμα συναισθημάτων. Κενό.

Οι σχέσεις επιβιώνουν και διαρκούν μέσα από τις λεπτομέρειες. Κρατιέται αυτή η σπίθα και το μυστήριο. Γιατί όσο και αν φαίνονται μικρά κι απλά κάποια πράγματα, τόσο σημαντικά είναι για μία σχέση. Άλλωστε τα μικρά μοιάζουν πολύ μεγάλα και τα μεγάλα καμιά φορά είναι εκείνα που φαίνονται τόσο μικρά. Όλα είναι θέμα του από πόσο κοντά ή μακριά θα επιλέξεις να κοιτάξεις.