«Μωρό μου, πώς πίνεις τον καφέ σου;»

«Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;» ή «Πώς πίνεις τον καφέ σου;» Δύο βασικές ερωτήσεις που πάντα θα κάνουμε στην αρχή μιας γνωριμίας. Θέλουμε να ξέρουμε τα απλά και καθημερινά για τον καλό ή την καλή μας ώστε με κάθε ευκαιρία να τον/την περιποιούμαστε.

Ο καιρός περνάει, η σχέση προχωράει, μαθαίνουμε όλο και περισσότερο τον άλλον και φυσικά οι βασικές αυτές ερωτήσεις, που μόλις αναφέραμε παραπάνω, έχουν γίνει καθημερινή συνήθεια. Τι γίνεται, όμως, όταν μετά από αρκετά χρόνια ο σύντροφός μας δε θυμάται ούτε πώς πίνουμε τον καφέ μας; Να το εκλάβουμε ως αδιαφορία ή σημάδια Αλτσχάιμερ;

Στα πρώτα μέλια ενός δεσμού όλοι επιθυμούμε να εντυπωσιαστούμε απ’ τον σύντροφό μας αλλά και να τον εντυπωσιάσουμε. Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λέξη που μας λέει και προσπαθούμε να μάθουμε και να αφομοιώσουμε τα πάντα γι’ αυτόν, ακόμα και ποιος ήταν ο αγαπημένος του φίλος στην πρώτη δημοτικού. Με τον τρόπο αυτό δείχνουμε την αφοσίωσή μας και το έντονο ενδιαφέρον μας για όλες τις πτυχές της ζωής του.

Βέβαια, η ικανοποίηση είναι τεράστια όταν το ενδιαφέρον αυτό είναι αμοιβαίο∙ όταν στις εκδρομές σας σταματάει στο πρώτο take away που θα συναντήσει και, χωρίς να σε ρωτήσει, φέρνει τον αγαπημένο σου καφέ ή κάθε φορά που παραγγέλνει στο ταβερνάκι της γειτονιάς, τονίζει στον σερβιτόρο η σαλάτα να ‘ναι χωρίς αγγούρι και κρεμμύδι επειδή ξέρει πως τα απεχθάνεσαι. Απλές κινήσεις, που σίγουρα όμως σε κάνουν να χαμογελάς, εκλαμβάνοντάς τις ως αποδείξεις νοιαξίματος.

Περνώντας, όμως, τα χρόνια σε μια σχέση κι έχοντας αποκτηθεί μεγάλη οικειότητα ανάμεσα στο ζευγάρι, το ενδιαφέρον για συνεχή εξερεύνηση του συντρόφου σταδιακά μειώνεται και πολλές φορές οι δύο βαλτώνουν σε μια τυποποιημένη ρουτίνα. Εκεί, λοιπόν, ο σύντροφός σου φαίνεται, απορροφημένος απ’ την καθημερινότητα, να μη θυμάται ούτε τον αγαπημένο σου καφέ και να σε ρωτάει χλιαρά κι άνευρα τι θα πιεις. Κάπου εκεί παθαίνεις μικρά εγκεφαλικά από νεύρα αλλά κι απογοήτευση, διότι έχεις μάθει και σου αρέσει να σε φροντίζουν. Κι αναρωτιέσαι, τι συμβαίνει; Να το εκλάβεις ως αδιαφορία ή να σκεφτείς πως απλά είναι μια φάση που το αμόρε σου βρίσκεται στον κόσμο του ή είναι πολύ πιεσμένο απ’ τη δουλειά και λοιπές ευθύνες;

Υπάρχουν, βέβαια, κι οι άνθρωποι οι οποίοι επί σειρά ετών ζουν μαζί σου, κάνοντας καθημερινά χιλιάδες κοινά πράγματα, κι όμως δε θυμούνται ποτέ ούτε ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό ούτε τίποτα. Πάντα είναι ανάμεσα στο αν πίνεις τον καφέ σου μέτριο ή γλυκό, ενώ εσύ παίζει να μην πίνεις καν καφέ, να μη σ’ αρέσει. Πριν τους φέρεις το ποτήρι στο κεφάλι, σκέψου πως μπορεί αυτοί οι τύποι να ‘ναι γενικά έτσι στη ζωή τους. Δε δίνουν προσοχή σε όσα λογαριάζουν για λεπτομέρειες και ξεχνούν εύκολα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι εκεί για τα σημαντικά ή πως δε θα ‘ναι τύχη να ερωτευτείς ένα τέτοιο χρυσόψαρο, που θα κάνει την κάθε μέρα περιπέτεια.

Αξίζει να αναρωτηθούμε, αν ένας καφές, ένα φαγητό ή γλυκό είναι σημαντικοί λόγοι για να απογοητευόμαστε, να εκνευριζόμαστε και να θεωρούμε πως ο σύντροφός μας αδιαφορεί για εμάς. Είναι, μάλλον, ασήμαντοι αλλά είναι κι οι λεπτομέρειες που στις ανθρώπινες σχέσεις κάνουν τη διαφορά, σε αναζωογονούν και δίνουν τη δική τους μαγεία.