Νιώθουμε παράφορα, ζούμε αδιάφορα!

Η ωραιότερη στιγμή της ημέρας∙ η ανοιξιάτικη δύση του ηλίου. Το ηλιοβασίλεμα ήταν πάντα ένα εισιτήριο για να ταξιδεύει ο νους σε σκέψεις βαθιές κι ουσιαστικές. Από το ραδιόφωνο ακούγεται ο αγαπημένος Μάλαμας, συγκεκριμένα εκείνος ο στίχος που λέει «πως νιώθουμε παράφορα, πως ζούμε έτσι αδιάφορα». Μια στιγμή είναι αρκετή ώστε να σε κάνει να προβληματιστείς και να αλλάξεις κάτι που δε σου αρέσει σε εσένα.

Αν μπορούσα με δυο λόγια να χαρακτηρίσω την εποχή μας, αδιαμφισβήτητα, θα έλεγα πως είναι εκείνη των μεγάλων αντιθέσεων. Τα τεράστια συναισθήματά μας έρχονται σε κόντρα με τη σνομπ τάση των καιρών μας. Επιλέγουμε να πνίγουμε αυτά που νιώθουμε ώστε να δείχνουμε χαλαροί κι υπεράνω. Μας έχει παρασύρει τόσο πολύ το κύμα της εποχής, που φοβόμαστε να εκδηλωθούμε και να αφεθούμε. Προτιμάμε να πιέζουμε το ενδιαφέρον, το πάθος, τον έρωτά μας, πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα κερδίσουμε περισσότερο έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση -ή, μήπως, ο πραγματικός λόγος είναι ο φόβος πως θα πληγωθούμε; Βλέπουμε ανθρώπους να ξεχειλίζουν από συναισθήματα και ταυτόχρονα να έχουν, όμως, τρομακτικές άμυνες.

Από πολύ μικρή ηλικία μας μαθαίνουν να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, κρύβοντας τα δάκρυά μας όταν αυτά ήθελαν απλά να απελευθερώσουν την απογοήτευση, τον πόνο ή τον θυμό μας. Μεγαλώνοντας, ο φόβος αυτός γίνεται υποσυνείδητος και μας συνοδεύει σιωπηλά σε όλη τη ζωή μας. Πόσες φορές χάσαμε από δίπλα μας ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή φοβηθήκαμε να εκφράσουμε όλα όσα νιώθαμε για εκείνους; Επειδή δειλιάσαμε να ανοίξουμε την καρδιά μας και να αποκαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό;

Η ζωή μας είναι γεμάτη συναισθήματα κι εμείς επιλέγουμε, τις περισσότερες φορές, να μένουμε σιωπηλοί κι αποστασιοποιημένοι απέναντι στις ίδιες μας τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Δυσκολευόμαστε να πούμε με λόγια όσα νιώθουμε κι έτσι η ζωή κυλάει μπροστά από τα μάτια μας, αφήνοντας εμάς απλούς θεατές.

Παρασυρμένοι, λοιπόν, από τις ανασφάλειες και τις φοβίες μας, αψηφήσαμε πως η καταπίεση των συναισθημάτων μας έχει ένα μεγάλο τίμημα∙ δηλητηριάζει την ψυχή μας. Εγκλωβίζοντας αυτά που νιώθουμε, θα ‘ρθει η στιγμή που δε θα αντέξουμε και θα εκραγούμε. Όσο κι αν προσπαθούμε να ζούμε αδιάφορα και να ξεγελάμε τον εαυτό μας, είμαστε συναισθηματικά όντα, κι αυτό δεν αλλάζει.

Τα συναισθήματά μας είναι απαραίτητο να τα εκφράζουμε, να τα δείχνουμε, να τα φωνάζουμε δυνατά. Έτσι θα νιώθουμε ελεύθεροι και δυνατοί. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσουμε τους καλύτερους φίλους και τους πιο υπέροχους συντρόφους, μόνο αν σπάσουμε τα δεσμά του φόβου μας και συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουν τα συναισθήματα όταν εξωτερικεύονται, όταν τα ανταλλάσσουμε με τον διπλανό μας.

Αυτό που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως η αγάπη πολλαπλασιάζεται μόνο όταν μοιράζεται.