Η μνήμη είναι ύπουλο πράγμα. Λειτουργεί αυτοβούλως ενώ θυμάται ό,τι επιλέγει και τη στιγμή που θέλει το ανασύρει απ’ τα τάρταρα που το ‘χε ξεχασμένο μ’ ένα τόσο δα ερέθισμα. Ένα αντικείμενο, ένα πρόσωπο, ένα μέρος κι ένας συνειρμός που μπορεί να οδηγήσει το μυαλό σου αλλού.
Η ίδια αποθηκεύει μερικά πράγματα κι άλλα τ’ αφήνει να ξεθωριάσουν σιγά-σιγά ώσπου να σβήσουν εντελώς με τον χρόνο. Μπορεί ν’ αποβάλλει τόσες πληροφορίες που θα ευχόσουν να κρατάει και να κρατάει άλλες που θα ευχόσουν να τις αποβάλλει αντίστοιχα.
Τούτο το χαρακτηριστικό κατέχει η μνήμη και μπορεί να σ’ ελέγξει. Να σ’ ανεβάσει ψυχολογικά και να σε ρίξει μονάχα σε δυο στιγμές. Μπορείς να βρεθείς έρμαιο στα χέρια της παρά την προσπάθεια που μπορεί να καταβάλλεις για να ξεφύγεις, όταν αυτή θα επιμένει προκλητικά να σου φέρνει στο προσκήνιο περασμένα μεγαλεία κι έντονες συγκινήσεις. Ν’ αναπαραστήσει αναμνήσεις που διεγείρουν εύκολα τα συναισθήματά σου και τις αντιδράσεις σου, έχοντας επιβιώσει στη μνήμη άθικτα ζωντανές.
Γι’ αυτόν τον λόγο κι όσοι έχουν δυνατή μνήμη είναι διττή η τύχη τους. Απ’ τη μία είναι ευχή γιατί μπορούν κι απομνημονεύουν αβίαστα το καθετί και δεν ξεχνάνε πληροφορίες κι υποχρεώσεις κι απ’ την άλλη κατάρα διότι ταλανίζονται, βαστώντας μέσα σ’ όλα μνήμες δυσάρεστες και λυπηρές που μόνο να τους κρατάνε στο παρελθόν μπορούν. Τους ζηλεύω και τους λυπάμαι ταυτόχρονα αυτούς τους ανθρώπους.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι όσα λιγότερα άσχημα γεγονότα θυμάσαι, τόσο πιο ευτυχισμένος μπορείς να είσαι.
Ύστερα είναι κι αυτό που θυμούνται όλες τις ημερομηνίες απέξω για χρόνια. Γενέθλια, γιορτές, επετείους. Τους λες ένα τηλέφωνο ή ένα κωδικό για μια φορά κι αυτοί μπορεί να το θυμούνται για μέρες. Χωρίς να το χρειάζονται, χωρίς να τους ενδιαφέρει. Δεν ξεχνάνε επειδή έχουν τόσο καλό μνημονικό και δε χρειάζεται να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια γι’ αυτό. Δε χρειάζεται να πρόκειται για κάποια πολύ σημαντική πληροφορία ή γεγονός για να το συγκρατήσουν, απλά μπορούν.
Ενίοτε γεμίζουν το κεφάλι τους με άσκοπες κι άχρηστες πληροφορίες που δεν τους προσφέρουν τίποτα ενώ αναλώνονται σε χαζές λεπτομέρειες που μπορεί να μην έχουν κανένα όφελος και καμία σημασία.
Κι όπως πάντα έτσι κι εδώ, όσοι έχουν καλή μνήμη καταριούνται πολλές φορές την ώρα και τη στιγμή και ζηλεύουν τους άλλους που τα ξεχνάνε κι έχουν την ηρεμία τους, επιζητώντας να βρίσκονται στη θέση των άλλων κι αντίστοιχα όσοι δεν έχουν καλή μνήμη εύχονται να είχαν.
Βλέπεις, εστιάζεις μόνο στα μειονεκτήματα της έλλειψης του καθετί κι αγνοείς το αβαντάζ της προκειμένης περίπτωσης που βρίσκεσαι καθώς και τα εκάστοτε πλεονεκτήματά της.
Είναι αυτό το κλασικό φαινόμενο του να ποθείς πάντα αυτό που δεν έχεις. Και δεν πάει να είναι καλύτερο αυτό που έχεις, να βρίσκεσαι στην πιο πλεονεκτική θέση, αυτό το απέκτησες το βιώνεις ή το έμαθες. Δεν παύει για σένα το άλλο να αποτελεί το άγνωστο, το ακατάκτητο. Κι ας είναι χειρότερο κι ας έχει ένα σωρό πράγματα στη λίστα με τα μείον, εσύ θα το φλερτάρεις. Γιατί αυτό έχει να σου δώσει κάτι ξένο σε σένα.
Όμως η φύση διάλεξε για σένα κι έτσι μόνο μπορείς να πορευτείς. Αν σου έλαχε λοιπόν το χάρισμα της καλής μνήμης, καλώς συνέβη. Απόλαυσέ το κι αξιοποίησέ το ανάλογα. Αν πάλι δεν ανήκεις σ’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων, έχεις άλλους λόγους να χαίρεσαι και σαφέστατα θα έχεις άλλα δυνατά σημεία να επικεντρωθείς.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη
