Υπάρχουν κάποιες περίοδοι στη ζωή σου, που ενδεχομένως να μη νιώθεις γεμάτος κι ολοκληρωμένος. Να μην είσαι ευχαριστημένος όσο θα ήθελες με αυτά που κάνεις ή να έχεις το αίσθημα του ανικανοποίητου. Να νιώθεις δηλαδή, ότι όσα και να κάνεις δεν είναι αρκετά για να σε ικανοποιήσουν και να χρειάζεσαι πάντα κάτι περισσότερο.
Μπορεί αυτό να οφείλεται στη δυσαρέσκεια για κάτι σημαντικό που σου λείπει, όπως ένας έρωτας ή μία καλή δουλειά. Μπορεί να δυσανασχετείς με το αίσθημα της στασιμότητας, μία στασιμότητα που ακουμπάει τα όρια της βαρεμάρας με αποτέλεσμα να σου τη δίνει. Μπορεί και να σε επηρεάζουν πολλοί άλλοι παράγοντες.
Κι είναι κάτι τέτοιες φάσεις που θα έδινες ό,τι έχεις και δεν έχεις για να ξεφύγεις απ’ αυτές. Να ανακαλύψεις έναν τρόπο να τις αλλάξεις, να σπάσεις τη ρουτίνα και να βρεις το νόημα που σου λείπει.
Πόσο μακριά όμως, θα ήσουν διατεθειμένος να φτάσεις για κάτι τέτοιο; Θ’ άλλαζες τη ζωή σου εντελώς προκειμένου να προσπαθήσεις να βρεις το χαμένο συστατικό και την πολυπόθητη αδρεναλίνη που χρειάζεσαι ή μπροστά σ’ ένα τέτοιο σενάριο θα δίσταζες εν τέλει;
Έστω ότι εμφανιζόταν λοιπόν, κάποιος και σου χάριζε ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Σου προσέφερε μία ευκαιρία να πας κάπου που δεν έχεις τίποτα στρωμένο, τίποτα δεδομένο, με την προοπτική να κάνεις όλα όσα μπορεί να μην έχεις καταφέρει να υλοποιήσεις μέχρι σήμερα ή που δεν είχες φανταστεί ποτέ ότι θα έκανες. Μία ευκαιρία να σπάσεις τη μονοτονία που βιώνεις κατά διαστήματα.
Ν’ αλλάξεις όλα τα δεδομένα της σημερινής ζωής σου και όλες τις συνήθειές σου, αφήνοντας όλα όσα έχεις χτίσει μέχρι σήμερα κι ακολουθώντας έναν εντελώς καινούριο δρόμο προς το άγνωστο. Με άλλα λόγια να ξεκινούσες απ’ την αρχή, σ’ ένα νέο μέρος, χωρίς να υπάρχει κάτι γνώριμο κι οικείο για σένα.
Τι θα έκανες λοιπόν; Θα τα παρατούσες όλα για να φύγεις; Θ’ άρπαζες την ευκαιρία να ξεκινήσεις απ’ το μηδέν; Θ’ άφηνες πίσω τους ανθρώπους σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου; Εδώ δεν πρόκειται για ένα απλό ερώτημα, αλλά για ένα δίλημμα που θα μπορούσε ν’ αλλάξει όλη την πορεία της ζωής σου και να την καθορίσει. Ένα δίλημμα ζωής.
Έχει να κάνει με το πώς θα το έβλεπες. Ως μία ριψοκίνδυνη κίνηση ή ως μία μεγάλη ευκαιρία; Σε τέτοια διλήμματα δεν έχεις παρά να βάλεις τα πράγματα κάτω και να τα σκεφτείς. Να τ’ αναλύσεις. Ξανά και ξανά. Να κάνεις μία λίστα και να γράψεις σ’ ένα χαρτί τα θετικά και τα αρνητικά της κατάστασης.
Τι θα κερδίσεις μ’ αυτή σου την κίνηση και τι θα χάσεις; Τι σε κρατάει και τι σε διώχνει απ’ τον τόπο σου; Το θέμα σηκώνει πολλή σκέψη και νομίζω ο αυθορμητισμός δε χωράει σε μία τέτοια απόφαση. Απαιτεί χρόνο, μελέτη, περισσότερη λογική και λιγότερο συναισθηματισμό.
Αξίζει ν’ αναφέρουμε, ότι 200.000 περίπου νέοι, ταλαντούχοι Έλληνες εγκατέλειψαν τη χώρα μας, σύμφωνα με τον Guardian, για ένα καλύτερο αύριο μέσα στην τελευταία πενταετία.
Χρειάζεσαι όντως αυτό το εισιτήριο προκειμένου να δεις διαφορετικά τη ζωή σου και να ξεκινήσεις απ’ την αρχή ή μήπως μπορείς και χωρίς αυτό; Άλλωστε, όπου και να πας, απ’ τον εαυτό σου δε θα ξεφύγεις. Όλα ξεκινούν από σένα κι απ’ το μυαλό σου. Σκέψου.
Α! Και κάτι τελευταίο. Πριν αποφασίσεις τελικά, αναρωτήσου: Υπάρχει λόγος για να φύγεις; Ή για να το θέσω διαφορετικά, υπάρχει λόγος για να μείνεις;
Επιμέλεια κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη
