Όλα ξεκινάνε από σένα και τελειώνουν σε σένα. Ο εαυτός σου είναι αυτός που δε θα σ’ αφήσει ποτέ. Όσο και να τον παραμελήσεις, όσο και να τον απογοητεύσεις, όσο και να τον υποτιμήσεις, αυτός θα είναι εκεί.
Η παντοτινή σου συντροφιά, ο πιστός σύμμαχος κι ενίοτε ο μοναδικός εχθρός σου που θα φέρνει στο προσκήνιο τους δαίμονές σου. Αυτόν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις, αυτόν να πείσεις πριν από όλους τους άλλους κι αυτόν να τέρψεις τελικά.
Από σένα εξαρτάται αν θα είσαι χαρούμενος ή λυπημένος, είναι θέμα απόφασης αυτό κι όχι απλή τύχη. Αν αποφασίσεις λοιπόν να το κάνεις, θα το κάνεις. Είναι η δύναμη που κρύβεις κι η ικανότητα να τη χρησιμοποιείς με τέτοιο τρόπο ώστε να πετυχαίνεις αυτό που θες.
Είναι δική σου υπόθεση το πώς θα δεις τα πράγματα, πώς θα χειριστείς τις καταστάσεις και πώς θα πράξεις. Αν θα διαλέξεις να πορευτείς με το χαμόγελο ή τη μιζέρια. Αν δεις το γκρι πέρα απ’ το μαύρο και το λευκό.
Όπως δική σου υπόθεση είναι να μπορείς ν’ αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεών σου καθώς και ν’ αρπάζεις τις ευκαιρίες να διορθώνεις τα λάθη που έχεις κάνει. Αν πιστέψεις ότι δεν έχεις μερίδιο, μάλλον θα καταλήξεις έρμαιο.
Για ό,τι συμβαίνει λοιπόν να ψάχνεις πρώτα στον εαυτό σου, να βλέπεις τι κάνεις και τι δεν κάνεις κι ύστερα να προσπαθείς να βρίσκεις την απάντηση εκεί. Όχι να τον κατηγορείς, σε καμία περίπτωση. Αντίθετα να τον προσέχεις, να τον παρατηρείς και να τον δουλεύεις. Να επιζητείς μια συνεχή συνεργασία με τον εαυτό σου.
Κατά την οποία θα δέχεσαι τα μηνύματα που σου δίνει, δίχως να τ’ αψηφάς και θα στέκεσαι εκεί. Θα τα βάζεις κάτω και θα τ’ αντιμετωπίζεις. Όσο χρειάζεται για να είσαι εσύ καλά, για να ξέρεις τι σου γίνεται.
Προσπάθεια και συνεχής συνεργασία με τον εαυτό σου, θα έλεγα ότι είναι οι λέξεις κλειδιά. Αν της δώσεις την αξία που της χρειάζεται, μόνο κέρδος μπορείς ν’ αποκομίσεις.
Δώσε του λοιπόν τον ανάλογο χρόνο και την προσοχή που του αναλογεί και μην το αμελείς. Εδώ μιλάμε άλλωστε για επένδυση ζωής, που μόνο όφελος θα σου προσφέρει.
Κι όταν οι φίλοι σε προδώσουν, οι έρωτες σε πληγώσουν κι οι απογοητεύσεις σε πλημμυρίσουν τότε πάλι αυτός θα είναι εκεί, ο εαυτός σου. Ο πιο πιστός σύντροφος τελικά αναδεικνύεται ο μόνος που σίγουρα θα σου σταθεί στα δύσκολα και σαν τον κέρβερο θ’ αγωνιά να σε προστατεύσει. Να προσπαθεί ν’ ανασύρει απ’ τα συντρίμμια ό,τι έχει απομείνει και να κολλήσει τα κομμάτια που έχουνε σκορπίσει.
Να μάθεις λοιπόν να μένεις πού και πού μόνος, να ηρεμείς, να βρίσκεις τον εαυτό σου. Όχι όμως πολύ και συνηθίσεις, γιατί μετά παραξενεύεις και σου φταίνε οι διπλανοί σου. Τόσο ώστε να συμφιλιώνεσαι μ’ εκείνον και να σιγουρεύεσαι ότι τον γνωρίζεις καλά.
Προσοχή ωστόσο στο κενό μεταξύ αυτοεκτίμησης κι εγωκεντρισμού. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου και δεν τον σέβεσαι άλλωστε, μην περιμένεις απ’ τους άλλους να το κάνουν. Το ότι είναι χρέος σου όμως ν’ ασχοληθείς με σένα και να δώσεις την απαιτούμενη προσοχή, η οποία θα σου φέρει προσωπικά αποτελέσματα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, δε σημαίνει ότι όλοι πρέπει να κάνουν το ίδιο. Μην μπερδεύεσαι σε αυτό.
Δουλεύεις τον εαυτό σου για να είσαι εσύ καλά κι αυτό βοηθά στο να είσαι καλά και με τους γύρω σου. Για να μπορείς να απολαμβάνεις πιο ευχάριστα τους καρπούς που σου προσφέρονται και να τους εκτιμάς και με τη σειρά σου να προσφέρεις κι εσύ στους άλλους. Αυτό, το απαραίτητο για τις σχέσεις, δούναι και λαβείν.
Όχι για να βάζεις πιο πάνω απ’ όλους τον εαυτό σου και να κοιτάς αποκλειστικά πώς θα βγεις εσύ αλώβητος απ’ την κάθε μάχη, αυτό είναι το άλλο άκρο.
Αυτό που θέλω να πω μ’ αυτά και μ’ αυτά είναι ότι μια ζωή είναι αυτή που έχεις μπροστά σου και μην ξεχνάς ότι ο εαυτός σου είναι ο κοινός παρανομαστής. Όσο γρηγορότερα το πάρεις χαμπάρι, τόσο το καλύτερο. Κι όσο καλύτερα τα έχεις μαζί του, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είσαι.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη
