Μερικοί από εμάς έχουμε αδυναμία στο σινεμά. Μας αρέσει η όλη διαδικασία, ολόκληρο το ταξίδι και όχι μόνο ο προορισμός. Το να κάτσουμε να διαλέξουμε ποια ταινία θα παρακολουθήσουμε είναι κάτι που το αντιμετωπίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, ψάχνοντας τις επιλογές μία-μία, μελετώντας τα χαρακτηριστικά τους ένα προς ένα όπως και το μέρος που θα το δούμε τελικά. Από σινεμά σε σινεμά έχει διαφορά άλλωστε, εμείς που τα ξεψαχνίζουμε αυτά προσέχουμε την λεπτομέρεια λες κι ακολουθούμε ένα είδος τελετουργικού.
Το να βάλουμε τις φόρμες μας και να πάμε μες στο καταχείμωνο με την παρέα μας η το ταίρι μας να παρακολουθήσουμε την ολοκαίνουρια -μαστ- ταινία, τσακίζοντας τα απαραίτητα και μη εξαιρετέα πατατάκια, γαριδάκια ή νάτσος περιλουσμένα με τσένταρ με τη συνοδεία της γιγαντιαίας κόκα-κόλα, είναι κάτι που το λατρεύουμε. Είναι απ’ αυτές τις στιγμές που απλά τις απολαμβάνουμε, βρε αδερφέ.
Αυτό που απολαμβάνουμε όμως ακόμα πιο πολύ, μπορώ να σου πω, είναι να βιώνουμε όλη αυτήν την εμπειρία εκτός από το χειμώνα και το καλοκαίρι. Αχ, θερινό σινεμά!
Αυτή τη φορά, μεταφέροντάς το σ’ ένα άλλο σκηνικό με τον ίδιο ενθουσιασμό πάντα και την ίδια γιγαντιαία οθόνη στημένη. Με υψηλότερη θερμοκρασία πια και εξαιρετικά ανεβασμένη διάθεση παρασυρμένη από το κλίμα. Φορώντας την άνετη βερμούδα ή το σορτς, αραγμένοι στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάτω από το αυγουστιάτικο, ή τέλος πάντων καλοκαιρινό φεγγάρι και τον ξάστερο ουρανό. Και φυσικά μην ξεχάσω, τον πασατέμπο στο χέρι, απαραίτητο συνοδευτικό. Μαγεία λέμε.
Αν είμαστε και στην επαρχία ακόμη καλύτερα, γιατί στο διάλειμμα εκτός από το χρόνο που θα έχουμε για να επισκεφθούμε την τουαλέτα θα έχουμε στο πιάτο και το γεμάτο αστέρια ουρανό ν’ αγναντέψουμε. Στη μεγαλούπολη όπως και να το κάνουμε δεν είναι ίδιος ο ουρανός, το καυσαέριο εμποδίζει λίγο τη θέα και κόβει κομμάτι από τη μαγεία.
Αυτά λέω και ταυτόχρονα το μυαλό μου τρέχει στα παιδικά μου χρόνια με μια νοσταλγία να με περιτριγυρίζει. Σκέφτομαι τότε που επισκεπτόμουν το χωριό μου κάθε καλοκαίρι, περνώντας τα ωραιότερα βράδια στο σινεμά, καταλήγοντας εκεί στο τέλος της ημέρας με τα παιδιά της γειτονιάς, χορτασμένα πια από παιχνίδι, πεινασμένα όμως για φαΐ. Και καθώς θέλαμε να τα συνδυάσουμε όλα, περνούσαμε κρυφά τα σουβλάκια από την είσοδο και έβλεπες στη συνέχεια τους διπλανούς να ψάχνονται για να βρουν τη μυρωδιά που τους έχει πάρει τη μύτη.
Το’ χω συνδέσει έτσι το θερινό σινεμά και όταν το σκέφτομαι χαμογελάω. Μου φέρνει στο μυαλό μιαν άλλη εποχή, μιαν άλλη χροιά, ρετρό. Πλατεία, φύση, γη. Όλα φαντάζουν εκεί πιο γνήσια και αυθεντικά, πιο ξέγνοιαστα και φυσικά. Γι’ αυτό και κάθε που καλοκαιριάζει δε χάνω ευκαιρία, τρέχω. Και κάθε που πάω ακόμη και τώρα θερινό σινεμά το ευχαριστιέμαι.
Έτσι και τώρα ετοιμάζομαι. Μπορεί να τελειώνει ο Απρίλης και να φαίνεται νωρίς, αλλά μύρισε κιόλας το καλοκαίρι και η μυρωδιά του ξύπνησε τις αναμνήσεις. Κοντοζυγώνει το καλοκαίρι επίσημα, γιατί ανεπίσημα το ζούμε ήδη.
Έρχεται η ώρα που θα παρακολουθήσουμε τα αγαπημένα μας έργα κάπου έξω, εισπνέοντας τον καλοκαιρινό αέρα, παίρνοντας μια ισχυρή δόση φύσης. Οι σινεφίλ θ’ αλλάξουν παραστάσεις, τα ζευγαράκια θα κανονίσουν τα πιο ρομαντικά ραντεβού και οι singles τις καλύτερες βραδιές με φίλους.
Έρχεται η ώρα που όλοι θα βρουν το δρόμο τους και θα υποδεχτούμε επιτέλους και πάλι τα θερινά σινεμά.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη
