Να μιλάτε χωρίς λέξεις

Διάλογος. Άκρως σημαντικός. Η επικοινωνία αποτελεί θεμέλιο κάθε ανθρώπινης σχέσης. Η διάθεση για συζήτηση μπορεί να σώσει ανθρώπινους δεσμούς. Το να μιλήσεις και να πεις το τι αισθάνεσαι ίσως είναι μια διαφυγή. Άλλα δε θα το χαρακτήριζα ως ότι πιο δυνατό. Οι λέξεις μιλάνε, άλλα τα συναισθήματα χρησιμοποιούν ως μέσο διάδοσης τους το σώμα.

Τα μάτια λένε είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Τα μάτια είναι ο τρόπος που η ψυχή αποκαλύπτει τα συναισθήματά της. Ίσως κάποιος δε θα χρειαστεί να σου πει τίποτα. Αρκεί να σε κοιτάξει. Και η ψυχή θα στα πει όλα. Όλα όσα έκρυψε λόγο φόβου. Όλο τον πόνο που έχει νιώσει. Το πόσο έχει πληγωθεί. Επειδή μάτια γεμάτα έρωτα, είναι και μάτια γεμάτα μελαγχολία. Δυο μάτια που σε κοιτάνε και σου φωνάζουν. Η φωτιά που εκπέμπουν σπάνε τη σιωπή. Μιλάτε χωρίς λέξεις. Και είναι οι πιο ισχυρές λέξεις που ανταλλάξατε.

Ένα άγγιγμα. Ένα απαλό χάδι. Μια βαθιά αγκαλιά. Αυτό που θα χωθείς και θα κουμπώσεις τέλεια με τον άλλο. Που θα δέσετε τα πόδια σας μεταξύ σας. Που η παλάμη σου θα ζεστάνει τη δική σου. Που θα σε κάνει να κοιμηθείς με τη ζεστασιά του σώματός του. Που θα απολαμβάνεις τον χτύπο της καρδίας του όσο έχεις ξαπλώσει πάνω του. Δε χρειάζεσαι λέξεις τότε. Σου αρκεί το σώμα του άλλου. Σου μιλάει από μόνο του. Είναι σχεδόν σαν να φτιάχνετε ένα σώμα μαζί. Κι εκεί οι λέξεις είναι περιττές.

Μια μυρωδιά. Ένα άρωμα. Μάλλον όχι κάθε άρωμα, άλλα το άρωμά του. Να το μυρίζεις από το σώμα του άλλου. Να το απολαμβάνεις όσο απολαμβάνεις τη συντροφιά του. Πόσο καλά μπορούν να δέσουν δυο μυρωδιές; Το άρωμά σας. Ό,τι καλύτερο έχεις μυρίσει. Δε χρειάζεσαι τίποτα τότε. Αρκεί να μυρίζεις το άρωμά σας στα σεντόνια, όσο χουχουλιάζεις. Να στριφογυρνάς στο δωμάτιο και να μυρίζει «μαζί». Δε χρειάζεσαι λέξεις τότε. Οι μυρωδιές μιλάνε. Δυο σώματα που οι μυρωδιές τους ταιριάζουν τόσο. Δυο σώματα φτιαγμένα το ένα για το άλλο.

Φιλιά. Μερικές φορές συναισθηματικά και γεμάτα πάθος -σε απόκρυφα σημεία. Άλλες φορές γεμάτα τρυφερότητα και στοργή. Κάθε φόρα γεμάτα με το ίδιο συναίσθημα. Αυτό που σε κάνει να ζητάς και άλλα. Που νιώθεις ότι σε άγγιξε κάτι σαν το μετάξι. Που τα επιστρέφεις με το ίδιο ακριβώς τρόπο. Που ξυπνάνε επιθυμίες μέσα σου. Που σε κάνουν να κοκκινίζεις. Να κοκκινίζει το σώμα σου από την ανεβασμένη θερμοκρασία. Από την επιθυμία σου να νιώσεις ξανά αυτά τα χείλη. Και όχι! Δε χρειάζεται να σου μιλήσουν. Μονάχα να σε αγγίξουν.

Και δε διαφωνώ. Ένα φιλί πάντα θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Άλλα μην ήμαστε εγωιστές. Μερικές φόρες το σ’ αγαπώ φωνάζει από παντού. Πηγάζει από κάθε πτυχή του σώματος του άλλου. Από τα μάτια του, το άγγιγμά του, τη μυρωδιά του, τα χείλη του. Είναι σαν να είμαστε φτιαγμένοι έτσι οι άνθρωποι. Το σώμα μας, το ίδιο, είναι έτσι φτιαγμένο. Φτιαγμένο για να μιλάει. Φτιαγμένο για να φωνάζει τον έρωτα. Να τραγουδάει για την αγάπη.

Κι ίσως δίνουμε υπερβολικά μεγάλη σημασία στις λέξεις. Και στην προσπάθεια να τις ακούσουμε, που χάνουμε το άκουσμα του σώματός μας. Ίσως, οι ανασφάλειές μας μάς κάνουν να επιδιώκουμε κουβέντες. Αλλά στην τελική δε χρειάζεται κάτι παραπάνω από το να νιώσεις τη σιωπή του άλλου. Να μη μιλήσεις και να τον κοιτάξεις. Να τον πλησιάσεις αργά και να τον μυρίσεις. Να αγγίξεις τα χείλη σου στα δικά του. Να χαϊδέψεις το μάγουλό του. Αφήστε τα σώματά σας να μιλήσουν. Αφήστε τα σώματα σας να χαθούν. Όταν εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύματος. Έχετε την ίδια ιδιοσυχνότητα. Ίσως η μαγεία ξεκινάει εκεί.

Και μωρό μου, συγγνώμη δε σε άκουσα που με φώναζες. Έδωσα τόση βάση στις λέξεις. Κυνήγησα την ανόητη επιβεβαίωση. Όσο είχα όλο σου το είναι να μου φωνάζει πως με θέλεις. Έκανες λάθη πολλά. Και εγώ άλλα τόσα! Άλλα το πιο βασικό; Κάθε κύτταρό μας φώναζε. Μίλαγε για εμάς. Και δεν τα αφήσαμε να μιλήσουν. Πνίξαμε τα σώματά μας για λίγες λέξεις. Συγγνώμη. Άσε το σώμα σου, λοιπόν, να μου μιλήσει. Αυτό ερωτεύτηκα! Και ναι, σε ερωτεύτηκα.